Morgunn - 01.06.1964, Qupperneq 51

Sveinn Víkingur:
Spíritisminn
Ræða flutt á samkomu, er S.R.F.l. gekkst fyrir í Keflavík
á síðastliðnum vetri.
☆
Dr. Sigurður Nordal skrifaði fyrir nokkrum árum athygl-
isverða smásögu, sem hann nefndi: Ferðin, sem áldrei var
farin. Hún gerist á tímum Markúsar Árelíusar keisara, hins
mikla heimspekings og mesta hugsuðar, sem á slíkum valda-
stóli hefur setið. Einn af nánustu vinum keisarans, stórauð-
ugur maður, sem látinn var fyrir nokkru, þegar sagan gerð-
ist, átti son þann er Lucius hét. Hann var glæsilegur maður
og gáfaður, og faðir hans hafði ekkert til sparað að kosta
hann í þá beztu skóla, sem völ var á. Svo fór þó, að þessi
glæsilegi maður tók að eyða tíma sínum í dýrlegar veizlur
og svall, vín og fagrar konur, og virtist meta þessi gæði meira
en allt annað, enda var hann auðugur og gat keypt sér hverja
þá skemmtun, sem föl var fyrir fé.
Þessi orðrómur barst til keisarans og þótti honum mjög
miður. Hann hugsaði sitt ráð vandlega, hvað hinum unga
manni mætti verða helzt til bjargar og viðreisnar. Að lok-
um ritaði hann unga manninum bréf og sendi með það einn
af hirðgæðingum sínum. I bréfi þessu tjáir keisarinn hinum
unga Luciusi, að hann hafi útvalið hann til þess að takast á
hendur mjög mikilvæga ferð í þágu ríkisins. Þessi ferð verði
farin í kyrrþey og án fylgdarliðs eða mikils heimanbúnaðar,
og það sem merkilegra er, að hann geti ekki sagt það nú með
neinni vissu, hvenær Lucius verði kallaður í ferðina. Það
geti orðið mjög stutt, en það geti líka dregizt alllengi. En
það sé sín keisaralega ósk, að hann verði jafnan viðbúinn
að leggja af stað, þegar kallað verði á hann.