Morgunn - 01.06.1964, Síða 53

MORGUNN
47
að ekkert líf sé að baki þessu stopula og stutta jarðlífi, hefur
ætíð leitt til eins konar lífsfyrirlitningar og þess, að reyna
að njóta hinnar hverfulu, líðandi stundar — njóta hennar
ábyrgðarlaust, freista að fylla tómleika hennar með keypt-
um hávaða, augnabliksnautn og gleymsku þess, hvað slíkt
líf er í senn bæði ranglátt og tilgangslaust. „Etum og drekk-
um og verum glaðir, því á morgun deyjum vér“, og „Lifið
er dýrt og dauðinn þess borgun, drekkum í kvöld, en iðrumst
á morgun“. Þetta er í stuttu máli það lífsviðhorf, sem full-
komin vöntun á trú og sannfæring um líf eftir dauðann skap-
ar. Og það er á vissan hátt eðlilegt og afsakanlegt, að svo
verði. Og mér er nær að halda, að hin hóflausa ástríða ungs
fólks nú um allan hinn menntaða heim til þess að fylla ört
vaxandi tómstundir með taumlausum hávaða og gargi eða
deyfa þær með ofnautn áfengra drykkja og nætursvalli í stað
þess að verja þeim sjálfum sér til göfgunar við lestur góðra
bóka eða íhugunar á alvörumálum lífsins og tilverunnar, —
mér er nær að halda, að þetta eigi rót að rekja til þverrandi
trúar á lífið, bæði hérna megin og handan grafarinnar, og til
þess að menn reyni með öllu móti að gleyma því og draga
athyglina frá því, að heima hjá okkur öllum liggur bréfið
frá hinum volduga keisara dauðans, bíður þar til þess að
verða lesið með sömu athygli og íhugun og með sama árangri
og Lucius las bréfið frá Markúsi Árelíusi keisara.
Keisarinn kallaði Lucius til ferðar, sem einhvern tíma
yrði farin. En hvað stendur í bréfi því, sem við höfum öll
fengið frá dauðanum ? Er hann að kalla okkur til ferðar inn
í ókunnugt land að loknu þessu jarðlífi, eða er hann að kalla
okkur til fullkominnar slokknunar, til þess tóms þar sem
ekkert er, hvorki ljós né líf ?
öll æðri trúarbrögð mannkynsins boða trú á framhald
lífs í einhverri mynd eftir líkamsdauðann. Og margt í forn-
leifarannsóknum bendir á, að sú trú sé í rauninni jafngömul
mannkyninu og hafi verið til þúsundum ára áður en ritaðar
heimildir koma til sögunnar. Þessi trú hefur orðið milljón-
um hjálp og styrkur og huggun í lífi og dauða, og er það