Morgunn - 01.06.1964, Blaðsíða 60

54
MORGUNN
þar hlustaði ég á undur fagran söng. Þetta var löngu áður
en grammófónninn kom til sögunnar.
1 þessu sambandi vil ég vekja athygli á því, að miðillinn
var ómenntuð kona, sem ekkert mál kunni nema enskuna.
Ekki gat hún heldur með eðlilegum hætti fengið vitneskju
um þau atriði, sem þarna var sagt frá, og gerzt höfðu heima
í Svíþjóð í annarri heimsáifu.
Þannig fékk faðir minn að lokum svör við þeim spurn-
ingum, sem sóknarprestur hans hafði færzt undan að svara.
Nú vissi hann, að hann var aldrei einn. Hann lét sannfærast,
gjörðist eindreginn spiritisti og beitti sér fyrir félagsskap
meðal landa sinna um þau mál. Eg lét einnig sannfærast í
þessum efnum, er ég hafði fengið aldur og þroska til þess
að gera mér grein fyrir gildi reynslu minnar á tilrauna-
fundum bæði fyrr og síðar.
Ég varð svo heppinn, eftir að ég fluttist heim til Svíþjóðar,
að fá tækifæri til þess að verða þátttakandi í tilraunafund-
um, sem haldnir voru á heimili einu í Stokkhóimi. Þessi hóp-
ur hafði þá haldið fundi reglulega í samfleytt fimm ár, án
þess að gerzt hefðu þar nein meiriháttar fyrirbæri, og var
þó starfsemi þessi mjög vel skipulögð. Fundirnir voru haldn-
ir vikulega og ávallt á sama degi, sama stað og sama tíma.
Allir mættu stundvíslega, og yfir þessum samkomum var al-
vöru- og helgiblær. Leið og ekki á iöngu þar til merkilegur
árangur tók að koma í ljós. Auk venjulegra miðilsfyrirbæra,
skyggnilýsinga og þess háttar, tóku að heyrast sjálfstæðar
raddir. Mun það hafa verið i fyrsta skipti, sem slíkt gerðist
í Svíþjóð. Einnig komu þarna fram líkamningar um tíma.
Miðillinn var maður á sextugs aldri, þegar þessi fyrirbæri
hófust. Hann er klæðskeri að iðn, en er nú kominn yfir átt-
rætt. Eigi að siður heldur hann enn fundi með góðum árangri,
en líkamningafyrirbæra hefur ekki orðið vart á fundum hans
hin síðustu ár.
Þessa fundi sótti ég að staðaldri í f jórtán ár. Og sú reynsla,
sem ég hef þar orðið fyrir, hefur gjörsamlega sannfært mig
um spíritismann og sambandið við framliðna ástvini. Sú