Morgunn - 01.06.1964, Side 62

56
MORGUNN
um, að það væri Ida, sem hún ætlaði öskjurnar til minningar
um sig. Þær voru miklar vinkonur, sátu saman löngum
stundum, röbbuðu og reyktu vindlinga. Sjálfur hafði ég velt
því fyrir mér, hvað ég ætti að gefa henni úr dánarbúinu.
Þarna var lausnin fengin á þeim vanda. Og ég lét ekki segja
mér það tvisvar.
Nei! Við erum aldrei ein. Verndandi öfl umlykja okkur á
alla vegu. Ástvinimir horfnu halda áfram að muna okkur,
og stundum að minnsta kosti geta þeir leiðbeint okkur og
greitt götu okkar. Einnig getur það komið fyrir, að við ná-
um sambandi við æðri vitsmunaverur, sem stundum hafa
nefndar verið verndarenglar okkar, og er falið það hlutverk
að gæta okkar. Eigi að síður er það okkar skylda, en ekki
þeirra, að bera ábyrgðina á lífi okkar og breytni. En við
ættum að þiggja ráðin að handan, sem gefin eru af góðum
hug. Og við ættum að leita þeirra ráða, þegar vanda ber að
höndum. Þó er rétt að treysta ekki öllu slíku í blindni, heldur
fara að með skynsamlegri gát og svipað því, er við hlýðum
á ráðleggingar góðra vina hér á jörð, yfirvega þau og at-
huga og meta raunverulegt gildi þeirra, án tillits til þess
hvaðan þau koma. Og ekki skyldu menn gera of mikið að
þvi að leita ráða á miðilsfundum um hversdagsleg efni, eða
fylgja í hugsunarleysi öllu því, sem mönnum þar kann að
vera ráðið til að gjöra.
Sambandið við andaheiminn á ekki að vera mönnum leik-
ur eða dægradvöl, heldur heilagt alvörumál, engu síður en
það að sækja guðsþjónustu. Og þá mun það vekja hið innra
með okkur sterka þrá til þess að rannsaka sem gaumgæfi-
legast, ekki aðeins það, hvað unnt er að fræðast um það líf,
sem við tekur, heldur og um það, hvernig þessu sambandi
er varið í raun og veru. Enn er margt lítt kannað í þessum
efnum og þekkingu okkar ábótavant. Nákvæm, vísindaleg
rannsókn á hinum sálrænu fyrirbærum er nauðsynleg, og
okkar eigin reynslu verðum við einnig að vega og meta með
ítrustu gát og varfærni, unz þetta smátt og smátt leiðir til
traustrar sannfæringar um framhaldslífið. Næsta skrefið er,