Morgunn


Morgunn - 01.12.1970, Side 7

Morgunn - 01.12.1970, Side 7
MORGUNN 85 leiðinni og skilja eflir eitt og annað, sem hollara hefði verið íyrir hana að taka með sér og varðveita. Og ég er líka á Jiví, að sú hafi orðið reyndin á. Það hfýtur einnig að taka þjóðina töluverðan tíma og raunar aðgát lika að aðlagast svona gjör- breyttu líferni og lífsháttum og skapa sér þau samfélagsform, sem hæfa gjörbreyttum tíma. Hún verður að gæta sín við })vi að ofmetnast af velgengninni. Henni verður að skiljast, að þc\ð er varasamt að treysta á tæknina eina sér til velfarnaðar og á afl dauðrar vélarinnar sér til hjálpræðis. Það er engri Jrjóð kej)pikefli né gæfuvegur, að tileinka sér hugsunarhátt þursans um J)að, að hann geti og eigi að vera sjálfum sér nægur, og þurfi ekkert að iæra. Okkur má ekki gleymast það, að íslcnzkur tími er okkur ekki gefinn til þess fyrst og fremst né })ess eins, að berast á í veiziuhöidum og skarti eða telja okkur trú um að við séum alveg ómissandi á öllum aljjjóðaráðstefnum til þess að stjórna heimsmálunum. Hann er gefinn okkur til Jjess að skapa sögu sannmenntaðrar og batnandi þjóðar, sögu „gróandi þjóðlífs Uieð J)verrandi tár, sem þroskast á guðsríkisbraut“. Við megum ekki gleyma Jtví, að tími hverrar þjóðar cr tak- ttiarkaður og að við berum sjálf ábyrgðina á þvi hvað okkur verður úr honum. Það er tiltölulega auðvelt, og ekki sízt fyrir litla })jóð, að fara svo gálauslega og heimskulega að ráði sínu, að tími hennar sem sjálfstæðrar, fuilvalda J)jóðar, verði frá henni tekinn fyrir fuUt og allt. Þess vegna leggur tíminn Jiess- ari J\jóð og öllum einstaklingum hennar skyldur á herðar, sem bún má ekki bregðast, og ábyrgð, sem hún verður að hafa nianndóm til að standa undir. Að lokum cr svo á J\að að líta og á það að minnast, að við hvert um sig eigum okkar sérstaka tíma, J)ú Jiinn og ég minn tima. Og tími einstaklingsins, hann er vissulega takmarkaður, eð minnsta kosti hér á jörð. Það er eitt af því, sem við vituni með algjörlega öruggri vissu. Enginn veit fyrirfram takmörk sms tima. Enginn er þess viss nú, þegar veturinn heiisar, nema stundagias hans í þessu lífi kunni að verða tæmt að fullu, áður en vorið heifsar að nýju og sói sumarsins skín. Það er eitt af
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.