Morgunn


Morgunn - 01.12.1970, Síða 7

Morgunn - 01.12.1970, Síða 7
MORGUNN 85 leiðinni og skilja eflir eitt og annað, sem hollara hefði verið íyrir hana að taka með sér og varðveita. Og ég er líka á Jiví, að sú hafi orðið reyndin á. Það hfýtur einnig að taka þjóðina töluverðan tíma og raunar aðgát lika að aðlagast svona gjör- breyttu líferni og lífsháttum og skapa sér þau samfélagsform, sem hæfa gjörbreyttum tíma. Hún verður að gæta sín við })vi að ofmetnast af velgengninni. Henni verður að skiljast, að þc\ð er varasamt að treysta á tæknina eina sér til velfarnaðar og á afl dauðrar vélarinnar sér til hjálpræðis. Það er engri Jrjóð kej)pikefli né gæfuvegur, að tileinka sér hugsunarhátt þursans um J)að, að hann geti og eigi að vera sjálfum sér nægur, og þurfi ekkert að iæra. Okkur má ekki gleymast það, að íslcnzkur tími er okkur ekki gefinn til þess fyrst og fremst né })ess eins, að berast á í veiziuhöidum og skarti eða telja okkur trú um að við séum alveg ómissandi á öllum aljjjóðaráðstefnum til þess að stjórna heimsmálunum. Hann er gefinn okkur til Jjess að skapa sögu sannmenntaðrar og batnandi þjóðar, sögu „gróandi þjóðlífs Uieð J)verrandi tár, sem þroskast á guðsríkisbraut“. Við megum ekki gleyma Jtví, að tími hverrar þjóðar cr tak- ttiarkaður og að við berum sjálf ábyrgðina á þvi hvað okkur verður úr honum. Það er tiltölulega auðvelt, og ekki sízt fyrir litla })jóð, að fara svo gálauslega og heimskulega að ráði sínu, að tími hennar sem sjálfstæðrar, fuilvalda J)jóðar, verði frá henni tekinn fyrir fuUt og allt. Þess vegna leggur tíminn Jiess- ari J\jóð og öllum einstaklingum hennar skyldur á herðar, sem bún má ekki bregðast, og ábyrgð, sem hún verður að hafa nianndóm til að standa undir. Að lokum cr svo á J\að að líta og á það að minnast, að við hvert um sig eigum okkar sérstaka tíma, J)ú Jiinn og ég minn tima. Og tími einstaklingsins, hann er vissulega takmarkaður, eð minnsta kosti hér á jörð. Það er eitt af því, sem við vituni með algjörlega öruggri vissu. Enginn veit fyrirfram takmörk sms tima. Enginn er þess viss nú, þegar veturinn heiisar, nema stundagias hans í þessu lífi kunni að verða tæmt að fullu, áður en vorið heifsar að nýju og sói sumarsins skín. Það er eitt af
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Morgunn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.