Morgunn


Morgunn - 01.12.1970, Side 39

Morgunn - 01.12.1970, Side 39
M O R G U N N 117 Ég kraup á kné fyrir framan flelið og reyndi að biðja um hjálp. En skelfing var það erfitt. Hér var svo þröngt andlega, og enginn var nálægur, sem gæti verið mér til aðstoðar. Ofur- litla birtu fann ég þó nálgast, en aldrei náði hún alveg að flet- inu. Hér þurfti áreiðanlega mikillar hjálpar. En nú tók allt að liðast í sundur og hverfa í kring um mig, og eins og létt lauíblað sveií ég hærra og hærra í skæra birtu og sólfagurt umliverfi. Þetta var aðeins stutt augnablik, síðan sjór og meiri sjór og loks rúmið mitt, og ferðinni var lokið. Þessi ferð bafði mikil áhrif á mig. Ég hafði aldrei séð svona Ijótt og ógeðfellt áður. Daginn eftir fór ég ein upp i hlíð i Hlíð- skapar veðri og sat lengi á gamla steininum í henni Stórurð og reyndi að hugsa hlýtt til allra þessara aumingja. Daglega tók ég mér stund og sendi bænir og hlýjan hug út í dökka skipið á hafinu. Tvö ár liðu. Þá er mér á ný kippt úr likamanum og er kom- m á sama staðinn og ég hafði verið á fyrir tveim árum, og sé auðu, klettóttu ströndina og hafið fram undan. En sjórinn var ekki eins þungur og grár og léttara í lofti. Skipið lá ekki eins hmgt undan landi. Ég var fljót að komast þangað og kveið engu. Skipið var ekki eins dökkt og fyrr, en þó var ekki bjart yfir því, eitthvert litleysi. Á þilfarinu var að þessu sinni margl fólk. En það hvarf mér samstundis. Eftir var aðeins einn mað- ur. Það var Guðmundur. „Nú liður mér miklu betur“, sagði hann. „Eg vissi alltaf, að bænir og hlýr hugur gætu hjálpað. Það er orðið bjartara, og nú er ég í hvítum fötum, og það fer miklu betur um mig. Ég vildi hita bæði þig og aðra vita þetta“. Ég leit í kring um mig. Ég sá enn opið svarta á þilfarinu. En sjórinn var spegilsléttur og í hinum einkennilegustu blæbrigð- um, bláum og dimmfjólubláum eða gulgrænum og jafnvel gylltum lit með ljósrauðum rákum. Ég sveiflaðist út í þessa htadýrð, unz alll hvarf. Lifið var að kalla á mig. — Oft varð mér síðar hugsað um þetta, en svo fjaraði það út í önnum dag- lega lífsins. Árið 1945 hafði ég verið lengi veik, legið töluvert á annað
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.