Morgunn


Morgunn - 01.12.1970, Side 69

Morgunn - 01.12.1970, Side 69
MORGUNN 147 eru alls, rökum eigin reynslu og eigin skynjana. Sú reynsla mótaði öðru fremur allt viðhorf hans til lifsins og tilverunnar. Hún varð honum í senn opinberun hins eilífa kærleika, mátt- ar og vizku og um leið sú mikla gjöf, sem fyllti sál hans auð- mýkt og þakklæti um leið og hún lét hann sífellt finna til þeirrar ljúfu skyldu, að láta þá gjöf verða öðrum til styrkingar, blessunar og heilla. En starf hans á þessu sviði var jafnan unnið i kyrrþey og án þess að láta á þvi bera eða hafa það í hámæli. Það var honum heilagt mál og þjónusta. Því miður er ég hræddur um, að hann hafi fátt eða ekkert skráð um störf sin og reynslu á þessum vett- vangi. Það eina, sem ég í svipinn minnist að hafa séð á prenti varðandi dulgáfur hans, er viðtal við hann í afmælisgrein, sem birtist í Morgunblaðinu fyrir allmörgum árum. En vafalítið munu í hugum margra geymast minningar um dulhæfileika hans og einstök atvik í því sambandi. Væri mér einkar kært að fá um slikt greinargóðar skýrslur og frásagnir. f þessari stuttu grein verð ég að láta nægja að segja aðeins Irá einu dæmi um gafu hans og hæfileika á þessu sviði, dæmi, sem ég var sjálfur sjónar- og heyrnarvottur að og snerti auk þess mig og f jölskyldu mína svo náið, að það hlaut að grópast í hjarta mitt og hug. Arið 1944 veiktist konan mín mjög skyndilega og var flutt fárveik á Landspítalann. Læknarnir töldu vera um heilabólgu og þó fremur heilaæxli að ræða, og væri hvorki fyrir hendi hér a landi nægileg sérþekking né aðstaða til þeirra aðgerða, sem þörf mundi vera ó. Hafði þá kona mín misst meðvitund að mestu leyti eða öllu. Var lnin flutt á einbýlisstofu og mér gefið fyllilega í skvn, að samvistum okkar hér mundi senn verða lokið. Ég leitaði þá til Andrésar Andréssonar, því mér var mætavel kunnugt bæði um dulgáfur hans og góðvild. Við sát- um saman æði langa stund við rúm hinnar meðvitundarlausu konu. Hvorugur sagði neitt — ekki upphátt að minnsta kosti. Mér fannst sérkennilegt, að hann bar flata höndina að enni sér, líkast þvi, að hann væri að horfa á eitthvað í fjarska, jafnvel bandan við rúm og tíma.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.