Morgunn


Morgunn - 01.12.1970, Page 69

Morgunn - 01.12.1970, Page 69
MORGUNN 147 eru alls, rökum eigin reynslu og eigin skynjana. Sú reynsla mótaði öðru fremur allt viðhorf hans til lifsins og tilverunnar. Hún varð honum í senn opinberun hins eilífa kærleika, mátt- ar og vizku og um leið sú mikla gjöf, sem fyllti sál hans auð- mýkt og þakklæti um leið og hún lét hann sífellt finna til þeirrar ljúfu skyldu, að láta þá gjöf verða öðrum til styrkingar, blessunar og heilla. En starf hans á þessu sviði var jafnan unnið i kyrrþey og án þess að láta á þvi bera eða hafa það í hámæli. Það var honum heilagt mál og þjónusta. Því miður er ég hræddur um, að hann hafi fátt eða ekkert skráð um störf sin og reynslu á þessum vett- vangi. Það eina, sem ég í svipinn minnist að hafa séð á prenti varðandi dulgáfur hans, er viðtal við hann í afmælisgrein, sem birtist í Morgunblaðinu fyrir allmörgum árum. En vafalítið munu í hugum margra geymast minningar um dulhæfileika hans og einstök atvik í því sambandi. Væri mér einkar kært að fá um slikt greinargóðar skýrslur og frásagnir. f þessari stuttu grein verð ég að láta nægja að segja aðeins Irá einu dæmi um gafu hans og hæfileika á þessu sviði, dæmi, sem ég var sjálfur sjónar- og heyrnarvottur að og snerti auk þess mig og f jölskyldu mína svo náið, að það hlaut að grópast í hjarta mitt og hug. Arið 1944 veiktist konan mín mjög skyndilega og var flutt fárveik á Landspítalann. Læknarnir töldu vera um heilabólgu og þó fremur heilaæxli að ræða, og væri hvorki fyrir hendi hér a landi nægileg sérþekking né aðstaða til þeirra aðgerða, sem þörf mundi vera ó. Hafði þá kona mín misst meðvitund að mestu leyti eða öllu. Var lnin flutt á einbýlisstofu og mér gefið fyllilega í skvn, að samvistum okkar hér mundi senn verða lokið. Ég leitaði þá til Andrésar Andréssonar, því mér var mætavel kunnugt bæði um dulgáfur hans og góðvild. Við sát- um saman æði langa stund við rúm hinnar meðvitundarlausu konu. Hvorugur sagði neitt — ekki upphátt að minnsta kosti. Mér fannst sérkennilegt, að hann bar flata höndina að enni sér, líkast þvi, að hann væri að horfa á eitthvað í fjarska, jafnvel bandan við rúm og tíma.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Morgunn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.