Morgunn - 01.01.1978, Blaðsíða 85

RADDIR LESENDA
83
við það, að ég veit, að þér verðið mildir í dómum við þann, er
þráir ljósið, þótt honum hafi orðið það á að staldra við —
stundum helzt til lengi — i skugganum af sjálfum sér. En
þar sem mér er það mjög ljúft að vera hreinskilinn við yður,
set ég hér á blaðið örfáar spumingar — sjálfum mér til hug-
arhægðar og sömuleiðis eigin skoðanir, er skýrast hafa birzt
niér og mælt af mestum alvöruþunga á ezrcverustundum.
Fyrst vil ég þó — af heilum hug — taka undir með yður,
þegar þér hafið sagt: „að raunar sé ekkert y/zmáttúrlegt til.“
Þrátt fyrir það, að heili vor sé það dásamlegasta sendi- og
viðtæki, sem við höfum kynnst, er hann ekki megnugur að
greina nema spannarlengd af því, sem er að gerast allt í
kringum okkur, en sem veldur þó svo átakanlegu sundurlyndi.
Er það ekki staðreynd, að trúarbrögðin hafa varpað allra
skærustu birtu yfir hugarlendur þjóðanna á hverjum tíma?
Er það ekki einnig trúin, sem alltaf hefur verið yfirsmið-
urinn við að móta og fegra guði mannanna og gera þá þess
megnuga að bjóða þeim sæluvist i sínum glæstu hinmahöllum,
þegar jarðvistinni lýkur?
Þegar vinir mínir tala um sæluvistina, hinum megin, og
að ilmur blómanna þar, sé nægileg næring fyrir sálirnar,
hvarflar hugur minn oft til hundanna minna, er hafa sýnt
mer fölskvalausari vináttu og tryggð en flestir menn. Ég fæ
ekki betur séð en þeir hafi sama rétt og ég.
Samkvæmt kenningu kristinna manna var Meistarinn frá
Nazaret sendur til að opna hlið himnaríkis, svo þar fengju
þeir að lifa áfram í ríki Föður hans „á himnum.“ IIva'ð varð
um alla hina, sem reikuðu um þessa jörð, á'Sur en Kristur
fæddist?
Ég fæ ekki betur séð, en þær systumar — trú og sannfær-
mg — hafi oft átt sök á því mesta böli og þjáningum, sem
jarðarbúar hafa orðið að þola.
Eins og vetrarbrautin okkar hefur myndast úr glóandi efn-
iseindum, bendir lika flest ti'l þess að þannig endurfæðist
hún, eins og allt annað í endalausri víðáttu eilífðarinnar.
Bendir ekki margt til þess að eilífðarþrá mannanna sé orðin