Morgunn - 01.01.1978, Blaðsíða 28

26
MORGUNN
minn, Guð minn, hvi hefur þú yfirgefið mig?“ — Þetta hróp
er markalínan við aldahvörfin miklu: milli myrkurs og ljóss,
lifs og dauða.
XVI.
Myrkrið í heimimim.
Hví er slíkt myrkur í heiminum? — Hvers vegna er lif-
veran ekki sífellt á svæði Ijóssins? — Af hverju þarf guðssyn-
inum að finnast sem Guð hafi yfirgefið hann?
Væri ekki myrkur í heiminum, þá myndi engin vera geta
skynjað ljós. Ljósið getur aðeins afmarkast af andstæðu sinni,
og það verður aðeins skynjað fyrir þessa afmörkun. Þess
vegna hlýtur ljós og myrkur að skynjast á víxl. Ef guðsson-
urinn skynjaði aldrei lif án föður eða fyndist hann yfirgefinn
af guðdóminum, myndi hann aldrei geta skynjað guðdóminn
eða mátt og tilveru föðurins í öllu lífi. JarZneski maSurinn er
einmitt nú að skynja hvörfin frá myrkri til Ijóss. Hann er
því á lei<5 út úr myrkrasvæSinu inn í nýtt tímabil, þar sem
hann mun öSlast ráðningu á öllum gátum lífsins, hljóta „kos-
miska glöggskyggni“ og uppgötva aS hann er eilífur aS eSIi,
eitt me’S föSurnum og þar meS herra lífsins, tíma og rúms.
XVII.
Sólarliringur og ár eru ytri hringrásir.
Til þess að öðlast skilning á þessu er nauðsynlegt að gera
sér Ijóst, að lífið er óendanleg röð endurtekninga eins og sama
lögmáls. Þetta lögmál birtist sem „hringrás“. Þessar hringrás-
ir verða okkur fyrst sýnilegar í smáheimi og hverfa sjónum
okkar í stórheimi. Sjálf erum við hringrás mitt á milli þess-
ara tveggja yztu póla. Þessi eigin hringrás okkar nefnist „mið-
heimur" í aðalriti mínu, Bók lífsins.
Þar sem lífið er óendanleg keðja stærri og stærri hringrása,
eru sumar þeirra rninni og sumar stærri en okkar eigin hring-