Morgunn - 01.01.1978, Blaðsíða 86

84
MORGUNN
til fyrir óskhyggju þeirra og þá trú, að þeir séu kóróna sköp-
unarverksins og birtist þvi í mynd hinnar œSstu veru til að
stjóma heiminum?
Þessi sama hvöt, til að drottna, láta skilyrðislaust hlýða sér,
kemur einnig glöggt fram hjá mörgum dýrum.
Mér virðist það tortryggilegt, svo dæmi sé tekið, að margar
tengdamæður og tengdadætur, sem ekki geta búið undir sama
þaki, á þessari jörð, fyrir ósamlyndi, breytist svo við vista-
skiptin, að allt falli i ljúfa löð. Ef betur er að gáð er það enn
meira undrunarefni, að „ríki himnanna“ hefur orðið að hafa
bústaðaskipti, fyrir ofurmætti tækninnar á þessari tuttugustu
öld.
Oft hefur mig furðað á þvi, þegar birtar eru minningar-
greinar um horfna vini, að ekki skuli fylgja myndir af þeim,
eins og þeir voru í blóma lífs síns, séu þær til. Þær em þó
hugljúfastar okkur, sem þekktum þá. Það þætti — i öllu falli
— heldur bágborin heimild að birta mynd af bifukollu í stað
brosandi túnfífils, eða af hárbrúðu í stað holtasóleyjar, með
krónublöðin sín átta engilhvítu.
Hlýtur það ekki að valda trúuðum mönnum vanlíðunar og
kviða að mega búast við að finna jafnvel enn sárar til með
ástvinum sínum í brotsjóum veruleikans hér á jörð, eftir að
hafa sjálfir flutt í sælunnar riki?
Þrátt fyrir allar mínar efasemdir hef ég ávallt; reynt að
forðast að rigsa inn á helga reiti þeirra, sem ég veit að er þeim
meiri styrkur og blessun að geta flúið til en ég fæ skilið. Á
sama hátt hef ég aldrei dirfst að bera brigður á margt, sem
gerist á miðilsfundum, enda ekki nokkrum manni sæmandi.
Hitt finnst mér aftur mannlegt, að um það hljóti enn að vera
skiptar skoðanir hvaSan öll sú vitneskja kemur. Og svo ég víki
aftur að tortryggninni virðist mér það ekkert undarlegt þótt
hún reki upp stór augu, þegar vinur okkar, sem er nýlátinn,
en hefur legið rúmfastur síðustu ár ævi sinnar og alltaf virst
í öðrum heimi, birtist okkur á miðilsfundi, fáum dögum eftir
andlátið, og virðist þá hafa fylgst með búrekstrinum og veiði-
skap, jafnvel betur en við. Nokkrum árum síðar kemur hann