Morgunn - 01.12.1980, Blaðsíða 63

SVAR VIÐ LÍFSGÁTUNNI
157
sem lesið var fyrir. I dálestrunum var það útskýrt, að í djúp-
vitund mannsins geymist minning um alla fyrri reynslu
hans, ekki einungis frá fæðingu, heldur einnig fyrir fæðingu,
á öllum fyrri æviskeiðum. Þessar minningar frá tímanum
fyrir fæðingu eru geymdar á dýpri sviðum vitundarinnar en
hægt er að ná til með nútima sálgreiningaraðferðum. Þær
eru samt þarna engu að síður. Auk þess er því svo farið, að
djúpvitund mannsins er aðgengilegri fyrir djúpvitund ann-
ars manns en dagvitundin; líkt og auðveldara er að ferðast
milli tveggja staða í New York með neðanjarðarlestinni en
eftir götunum. Þannig komst hugur Cayces i dáleiðslunni i
beint samband við djúpvitund annarra manna.
Þessi útskýring var engan veginn óaðgengileg. Að vissu
leyti var hún i samræmi við uppgötvanir i sálgreiningu um
tilveru og eðli djúpvitundar. Útskýringin á því hver væri hin
þekkingaruppsprettan, virtist hins vegar með ótrúlegasta móti.
Hún var í dálestrunum kölluð Akasah-skýrslurnar. Eins og
venjulega þegar um óvenjrdeg orð var að ræða, þá stafaði
Cayce þetta. I stuttu máli var útskýring Cayces þessi:
Akasha er orð i sanskrít, sem á við ljósvakaefni alheimsins
og er það andlegt og rafmagnað í senn. A þetta Akasha-efni
ritast óafmáanlega sérhvert hljóð, ljós, hreyfing og hugsun
frá upphafi alheimsins. Þessi skýrsla er skýringin á þvi hvern-
ig skyggnt fólk og sjáendur geta bókstaflega séð fortiðina,
hversu fjarlæg sem hún er og þótt hún sé algjörlega lokuð
venjulegri mannlegri þekkingu. Þetta er því eins konar alls-
herjar skuggsjá alheimsins. Hæfileikinn til þess að lesa þessa
bók bóka er meðskapaður hverjum manni; fer það eftir því
hve næmur hugur okkar er og liggur i þvi að geta stillt hann
á rétt vitundarstig, svipað því sem viðtæki er stillt á rétta
bylgjulengd. 1 venjulegu vökuástandi var Edgari Cayce ókleift
að hafa nægilegt vald á eigin vitund til þess að geta komið
á þessu sambandi. En hins vegar gat hann það í dásvefni.
Þótt margt furðulegt hafi 'hrotið af vörum liins sofandi
Cayces, þá fannst honum sjálfum þetta furðulegast af því öllu.
En þrátt fyrir síendurteknar spurningar um þetta ótriilega