Morgunn - 01.06.1989, Blaðsíða 25

MORGUNN
DRAUMAR
VII: Þríbrotni gullhringurinn.
Sumarið 1907 dreymdi mig, að ég stæði hér á húströppun-
um. Þykir mér maður koma ríðandi norðan hlaðið; hann
reiðir undir sér stóran poka með grænu grasi og miklu af
blómum í, en heldur á orfi með ljá í hendinni. Þá heyri ég að
Sigtryggur Þorsteinsson, heimamaður hér, kallar upp
norðan við húsið og segir: „Æ, hvað er þetta? Hvert ætlaðir
nú að fara?“ Komumaður svarar honum engu, en réttir út til
hans aðra höndina, og var á einum fingrinum þríbrotinn
gullhringur stór, og segir: „Þennan hring fékk ég nú hjá Ola
mínum Möller“ (bróður mínum á Hjalteyri). í því lítur hann
til mín, hvessir á mig augun um stund, stígur svo af baki og
gengur hratt að tröppunum, eins og hann ætli upp til mín. Ég
varð afar hrædd, því að maðurinn þótti mér svo skuggalegur
og ægilegur. En rétt í þessu verður honum litið, og einnig
mér, suður á melana; þar koma tveir menn þeysandi alfara-
veginn og stefna hingað. Gestinum bregður við þetta,
hleypur á bak í flýti, ríður suður úr túninu, en tekur sneiðing
austur fyrir veginn á svig við hina, meðan þeir ríða fram hjá.
Þeir, sem komu, voru Guðmundur Hannesson, fyrrum hér-
aðslæknir á Akureyri, og fylgdarmaður hans. G. H. heilsar
mér, og ég segi við hann: ,,Ó, hvað ég varð fegin að þér
komuð núna; ég var svo hrædd við manninn, sem fram hjá
ykkur reið; hver ætli hann sé?“ G.H. hálfhlær og segir: ,,Það
er nú dauðinn; honum er aldrei vel við okkur læknana.“
Draumurinn var ekki lengri.
Næstu nótt á eftir veiktist maðurinn minn mikið og hast-
arlega; héldu sumir á heimilinu, að draumurinn boðaði
dauða hans; en svo varð þó ekki. — Óli bróðir minn hafði
misst tvær dætur sínar fyrri hluta þessa árs, en ein dóttir hans
lifði þá enn hraust og heilsugóð. Enþessiþriðja dóttirin dó á
næsta misseri þar eftir, (Sbr. þríbrotna gullhringinn), úr
mislingum, sem þá gengu hér og víðar, og deyddu marga,
(Sbr. græna grasið og blómafjöldann).
23