Morgunn - 01.06.1989, Blaðsíða 17

MORGUNN
DULRÆNANAR FRÁSAGNIR
okkar er. Nú bið ég vinina okkar um að segja mér efnið í
óopnaða bréfinu þarna“. Steindór lætur mig sjálfráða um
það. Ég bið þá svo að segja mér efni bréfsins, það sé svo ágæt
sönnun um gildi sambandsins okkar, ef þeir geti það. „Við
skulum reyna, en það er örðugt“, segir stjórnandinn. „Pað er
nóg, ef þú getur sagt mér orðrétta eina setningu nokkuð
langa“. „Það vil ég ekki reyna, því að ef eitthvað er skakkt í
setningunni, missir þú traustið á okkur. Það er ómögulegt að
koma orðunum stafrétt gegnum miðilinn“. „Viltu þá reyna
að koma efni bréfsins nokkurn veginn réttu?“. „Ég ætla að
reyna, en þetta er örðugt“. Svo tekur hann að tína í mig efni
bréfsins, sem var skrifuð póstpappírsörk, nokkuð gisið letur,
og ég fékk efnið allt í styttra formi, en svo nákvæmlega rétt,
að þó að maður hefði haldið á bréfinu opnu, og sagt efnið í
sem fæstum orðum, hefði það ekki orðið gert betur. F»á
urðum við Steindór glöð og hróðug.
Síðast í nóvember 1919.
Morgunn, 1920, 2. og 3. hefti.
15