Morgunn - 01.06.1989, Qupperneq 37

MORGUNN
FYRSTI MIÐILL RAYMONDS
rúmið. Hún gat athugað það vandlega, hvernig líkaminn lá í
rúminu.
Næst varð hún þess vör, að andlegi líkaminn var að færast
fjær jarðneska líkamanum, og henni virtist hann svífa yfir
rúmstokknum fáeinar sekúndur. t*á fór henni að verða eins
og ofurlítið órótt, og henni kom til hugar, hvort henni mundi
ekki verða örðugt að komast inn aftur. Þessi aðkenning af
ótta kipti henni aftur um svo sem eitt fet í áttina til jarðneska
líkamans. En forvitnin vann sigur á óttanum, og hún hugsaði
með sér, að hvað sem fyrir kæmi, skyldi hún ekki gefast upp.
Á sama augnabliki sem hún afréð þetta, varð hún þess vör,
að maðurinn hennar lauk upp forstofuhurðinni að loftinu
sem þau áttu heima á, og fór að tala við einhvern, sem var
utan við dyrnar. Hann talaði lágt, til þess að trufla ekki
konuna sína. Henni kom til hugar, að það væri gaman að
fara og sjá, við hvern hann væri að tala, og hún vissi ekki,
hvernig það gerðist, en á sama augnabliki fann hún, að hún
stóð við olnbogann á manni sínum í dyrunum. Hún varð þess
ekki vör, að hún færi út um svefnherbergisdyrnar, sem voru
lokaðar, en út fyrir þær var hún komin. Hún sá, að aðkomu-
maðurinn var frá gasstöðinni, en hún tók eftir því, sem þeir
voru að tala um, því að rétt í sama bili fór fram hjá þeim
vinnukona af hærra lofti í húsinu, og hún sá manninn sinn
taka pening upp úr vasa sínum og rétta vinnukonunni hann,
án þess að segja nokkuð við hana. Frúin sagði við sjálfa sig:
„Þetta er skrítið. Hvernig stendur á því að hann fékk stúlk-
unni þennan pening?“ Hún ásetti sér að muna þetta og tala
um það við manninn sinn, og sagði við sjáífa sig, að tvennt
væri að muna: 1) gasmanninn, 2) stúlkuna ofan af loftinu.
Þá fann hún, að hún var aftur komin inn í svefnherbergið,
og vissi ekki, hvernig það hafði atvikast. Hún fann, að með-
vitundin og hugsunarmátturinn var að réna, og hélt, að það
gæti stafað af því, að hún væri að hverfa aftur í jarðneska
líkamann. Svo að hún hætti að hugsa, til þess að sér yrði það
auðveldara. En eftir eitt eða tvö augnablik furðaði hún sig á
því, að hugurinn var aftur tekinn að starfa. Hún leit kringum
35