Morgunn - 01.06.1989, Blaðsíða 65

MORGUNN
HITT OG ANNAÐ
„Svefninn er ekki nógu djúpur“. Eftir það fór ég að sjá
margvíslegar myndir, en það var allt ruglingslegt, og ég vissi
sjálf, að þetta átti ég ekki að sjá, heldur eitthvað annað
ákveðið. Loksins sá ég hurðina opnast og inn kom þessi
danski piltur. Hann gekk að rúminu, virtist vilja segja eitt-
hvað, eins og fyrra skiptið. Ofurlítið var hann glaðlegri en
áður. Ekkert skildi ég, hvað hann vildi segja, og hefur það ef
til vill komið af því, að ég var dálítið hrædd við þetta og var
alltaf að hugsa um að vakna. Loksins fannst mér ég heimta
að vakna, og þá fann ég að tekið var undir herðarnar á mér
og ég reist upp og hrist. Þegar ég vaknaði að fullu, sat ég
uppi. Máttlaus var ég talsvert og dálítið var mér þungt í
höfðinu.
w.
Nú var ég orðin ákaflega forvitin, en fann samt engin ráð
til að fá neina betri vitneskju um þennan mann. “
Um þetta leyti var ung stúlka að nokkru leyti á heimili
okkar, og vorum við mikið saman.
Þá var það einu sinni í rökkri að við vorum einar saman
heima hjá okkur. Mér datt þá í hug að reyna, hvort við
gætum ekki komið borði af stað. Ég hafði einu sinni áður
verið við slíka tilraun, en það hafði verið í gáska gert, og ég
hafði hugsað mér að vera ekki með þeim flokki aftur. En mig
langaði til að vita, hvað ég gæti sjálf, og nú datt mér í hug að
hafa stúlkuna með. Við sátum dálitla stund. Þá fór borðið af
stað við spurðum og fengum það með töluverðum erfið-
leikum, að þarna væri danski pilturinnn kominn og vildi tala
við mig. Ekkert gjörðist frekar það kvöld. Við reyndum aftur
og þá datt mér í hug að reyna, hvort stúlkan gæti ekki skrifað.
Það tókst, og virtist vera vit í því sem kom. Ég fór svo að
spyrja þennan vin minn um hagi hans. Hann sagðist vera
dáinn. Mér skildist, að hann mundi hafa dáið í ágúst árið
áður; annars var hann ekki vel viss um það, sagðist hafa lengi
verið meðvitundarlaus, að minnsta kosti mundi hann ekkert
eftir sér, fyrr en nú nýlega. Hann sagðist hafa dáið heima
mjög skyndilega. Ég spurði, úr hvaða veiki hann hefði dáið.
Það sagðist hann ekki vita vel, það væri ekki víst, hvaða veiki
það hefði verið. Ég spurði, hvað hann hefði gjört; hann
63