Morgunn - 01.06.1989, Blaðsíða 66

HITT OG ANNAÐ
MORGUNN
sagðist hafa verið stýrimaður lengi, en rétt um það Ieyti, sem
hann hefði dáið, hefði hann átt að fá skip, sagðist nýlega hafa
tekið skipstjórapróf. Ég spurði, hvort hann hefði verið
kvæntur; hann neitaði því. Við héldum þessum tilraunum
áfram lengi frameftir vetrinum og ævinlega kom hann,
þ.e.a.s. þegar við vorum einar. En kæmi það fyrir, að við
leyfðum öðrum að vera með, kom hann aldrei. Einu sinni
talaði hann um mál, sem okkur hafði farið á milli, þegar við
þekktumst. Um það vissi enginn nema ég; en stúlkan skrifaði
um það.
Ég var nú farin að verða æði forvitin eftir að fá einhverja
vitneskju, en á því voru mestu örðugleikar. Sá eini, sem ég
vissi um að gæti frætt mig um piltinn, var danskur skipstjóri,
frændi hans. En ég vissi ekki heimili hans, og um þetta leyti
var enginn póstur fluttur milli íslands og Hafnar.
Um vorið kom ég hingað til Reykjavíkur, og af tilviljun
frétti ég þá, að þessi danski skipstjóri, sem mér þótti líklegur
til að gefa mér vitneskju, væri staddur hér í Reykjavík. Ég fór
því til manns, sem ég vissi að var honum mikið kunnugur, og
bað hann að fara til skipstjórans og fá fréttir af þessum
frænda hans, bað hann að fá þær eins nákvæmar og hægt
væri, en nefndi ekkert, af hverju ég spyrði. Maðurinn fór og
kom með þær fréttir aftur, að pilturinn væri dáinn; hann
hafði dáið fyrir 4 árum, verið lengi stýrimaður, en átt að fá
skip um það leyti sem hann dó; hafði þá nýlega verið búinn
að taka próf. Heima hafði hann dáið, og mjög skyndilega
hafði það að borið. Læknar höfðu ekki verið vissir um, hvað
að honum hafði gengið, þeim hafði ekki komið saman um
það, höfðu helst haldið að það hefði verið óðatæring.
Kvæntur hafði hann verið. Það var það eina, sem hafði verið
alveg rangt hjá honum, því að um það, hvenær hann hefði
dáið var aldrey fullyrt, enda finnst mér skiljanlegt, að honum
hafi getað skjátlast þar, ef hann hefur ekkert munað eftir sér
fyrst eftir að hann kom yfir um.
64