Morgunn - 01.06.1989, Blaðsíða 53

Marta Jónsdóttir:
HITT OG ANNAÐ, SEM FYRIR
MIG HEFUR KOMIÐ
EFTIR MÖRTU JÓNSDÓTTUR
ERINDIFLUTT í S. R. F.Í.4. DES. 1919
(Á undan erindinu mælti forseti félagsins þau orð, er hér
fara á eftir:
f>að er að sjálfsögðu verk þessa félags að leita að sönnun-
um fyrir öðrum heimi, kynna sér, hverjar sannanir hafa
komið víðsvegar um heiminn, sækjast eftir nýjum sönnun-
um, og kappkosta að færa sér slíkar sannanir í nyt.
En við hliðina á því, sem í ströngum skilningi verður nefnt
sannanir, er afarmikil og margvísleg dulræn reynsla
mannanna, sem ekki verður sönnuð á neitt líkan hátt og t.d.
endurminningasannanir verða reyndar.
Það er ekkert vit í því að virða slíka reynslu að vettugi, og
það hefur mannkynið í raun og veru aldrei gert. Hún hefur
alltaf verið ofin saman við trúarbrögðin, hefur alltaf gefið
trúnni næringu og styrkingu. í því efni þarf ég ekki annað en
benda ykkur rétt til dæmis á gamla og nýja testamentið,
sögurnar um helga menn í kaþólskri kirkju og afturhvarfs-
sögurnar í kirkjum prótestanta.
Eftir því sem ég lít á, er það ein hliðin á ætlunarverki þessa
félags að sinna þessari reynslu hér á landi af alúð og kost-
gæfni. Eg er sannfærður um, að mjög mikið er til af henni hér
á landi. Fyrst er að fá vitneskju um hana — fá sem ná-
kvæmasta vitneskju um það, hvernig hún hefur komið fram, í
hverju hún hefur verið og er í raun og veru fólgin. Því næst er
51