Morgunn - 01.06.1989, Blaðsíða 29

Einar H. Kvaran
FYRSTIMIÐILL
REYMONDS
E>eir, sem lesið hafa „Raymond“ eftir Sir Oliver Lodge,
eða þá ritling minn „Líf og dauða“, muna sjálfsagt eftir
konunni, sem Raymond, sonur Sir Olivers, gerði fyrst vart
við sig hjá. Hún heitir fullu nafni Gladys Osborne Leonard,
og er víst sá enskur endurminninga-sannana miðill, sem nú
er í mestu áliti á Englandi. „Raymond“ flutti frægð hennar,
ekki aðeins um England, heldur um allan heim. Aðsóknin að
henni fór að verða stórkostleg. Og þær vonir brugðust ekki,
sem „Raymond“ hafði vakið um það, að þarna væri unnt að
ná sambandi við framliðna ástvini sína. Fyrir því varð að-
streymið alltaf meira og meira, og á síðastliðnu ári var ekki
nokkur vegur að komast á fund hjá henni, nema henni væru
send tilmæli um það mörgum mánuðum áður.
Einhver mesti sigurinn, sem hún hefir unnið, er ef til vill
sá, að breska Sálarrannsóknafélagið er nú farið að skipta sér
af henni. Það mun vera fyrsta skiptið, sem það hefir gert
menn á fund þeirra enskra manna, sem gera sér miðilstarf að
atvinnu. Mótþrói félagsins gegn þeim miðlum, sem taka við
gjaldi, hefir verið afar ríkur, og sjálfsagt hefir hann dregið úr
árangrinum. Svo virðist, sem fréttir þær, er af frúnni bárust,
hafi að lokum unnið bug á þessum mótþróa, og tveir fulltrúar
frá félaginu, ungfrú Radclyffe Hall og Lady Troubridge,
lögðu út í rannsóknir með frú Leonard sem miðilinn. Frá
árangrinum er skýrt í síðasta desemberheftinu af tímariti
félagsins (Proceedings). Auðvitað létu þær frúna ekki vita,
hverjar þær voru, og svo mikil nákvæmni var við höfð, að
27