Morgunn - 01.06.1989, Blaðsíða 21

MORGUNN
DRAUMAR
II. Nœrri henni höggvið
Nóttina fyrir 1. nóvember 1900, þegar ég var Sauðnesi,
dreymir mig, að ég sé komin á einhvern stað, sem ég ekki
kannast fyrst við; ég hugsa mig um og lít allt í kring um mig,
og þekki þá, að þetta er Hjalteyri við Eyjafjörð; ég hafði
komið þar í eitt skipti, og kannaðist nú við tjörnina, sem er á
eyrinni. Tjörnin er nú lögð; þar sé ég mann á hlaupum
meðfram henni, eins og eitthvað mikið sé um að vera, og
heyri allt í einu kallað hátt: ,,Guð almáttugur! hann er að
sökkva“; ég sé bát, sem dreginn er fram á ísinn. Ég spyr
einhvern mann, hvað sé verið að gera; hann segir, að það sé
verið að reyna að bjarga manni, sem dottið hafi niður um
ísinn í tjörnina. Pá sé ég þar nærri mér manninn minn og
Snæbjörn Arnljótsson (sem þá var faktor í Þórshöfn á
Langanesi); ég heyri, að Snæbjörn segir við hann: ,J>ú segir
systur (hann nefndi mig svo)þetta, því að það er nærri henni
höggvið“.
Meira dreymdi mig ekki.
Þann 8. nóvember kom skip frá Eyjafirði til Þórshafnar.
Þá skrifar Snæbjörn manninum mínum og segir honum þess-
ar fréttir frá Hjalteyri, sem hann hefur eftir skipstjóranum:
Seint um daginn 1. nóv. hafði Jón sonur Óla bróður míns
farið að renna sér á skautum á tjörninni, sem var nýlega lögð,
og ísinn því veikur; ísinn brotnar og hann fellur í tjörnina.
Menn þyrpast þar að og reyna að bjarga honum, en allt
verður árangurslaust. Maður einn var nærri drukknaður við
þær björgunartilraunir, en það heppnaðist að hjálpa honum
með því að draga bátfrá sjónum upp á tjörnina til að brjóta
ísinn með honum og ná þannig manninum (sjá drauminn).
Kristján sonur okkar hjónanna, sem var staddur á Hjalt-
eyri umgetinn 1. nóv. og var við að slæða upp lík Jóns heitins,
ásamt öðrum, staðfesti þesa frásögn af slysinu, er hann litlu
síðar kom norður til okkar, nema hvað hann gat sagt ítar-
legar frá einstökum atriðum.
19