Morgunn - 01.06.1989, Blaðsíða 64

HITT OG ANNAÐ
MORGUNN
Danski pilturinn.
Næst kemur þá saga, sem að því leyti er allsendis ólík
hinum sögunum að hún gerist að mestu leyti við tilraunir og
virðist vera samskonar eðlis eins og þær sannanir sem leitað
er eftir með tilraunum. Pví miður lagði ég engan trúnað á það
sem verið var að segja, meðan það var að koma, enda hafði
ég þá ekki jafn glöggt auga og nú fyrir leitinni eftir sönnun-
um; þess vegna lét ég fara forgörðum þau skjöl, sem sönn-
unin hefði átt að byggjast á.
Þegar ég var 14-15 ára, kynntist ég dönskum pilti. Hann
var á seglskipi, sem flutti vörur til Duusverslunar í Keflavík.
Ég þekkti hann talsvert og við vorum góðir vinir svo hvarf
hann mér sjónum, og ég vissi ekkert, hvað af honum hafði
orðið, frétti ekkert til hans, frá því er ég var 15 ára og þangað
til 18.des. 1917.Enþaðvarðnúátöluvertaðraleiðenfréttir
koma venjulega.
Pað var morguninn 18. desember. Ég var í rúminu og las af
kappi bók, sem mér þótti sérstaklega skemmtileg, og var
sokkin niður í lesturinn. Allt í einu hvarf bókin. Ég gleymdi,
hvað ég var að lesa, en fyrir framan mig sá ég standa mann,
sem ég þekkti að var þessi danski piltur. Andlitið var samt
mjög breytt frá því er ég þekkti hann, og ég fór þegar að
hugsa um það, jafnframt því sem ég rif jaði upp, hvað mörg ár
væru frá því er við hefðum sést. Hann horfði á mig mjög
alvarlega, og ég sá, að hann vildi eitthvað segja. Svo hvarf
hann. Þetta var í albjörtu. Ég vissi náttúrlega ekki upp né
niður í þessu, bjóst samt helst við, að maðurinn væri ekki
dáinn, heldur hefði ég séð hann eins og hann væri nú.
Aftur sá ég hann 28. desember, um morgun líka. Ég var þá
að byrja að klæða mig, var ein, eins og í fyrra skiptið. Ég veit
ekki enn, hvernig það hefur verið; ég man, að ég var að byrja
að klæða mig; en svo hef ég víst dottið út af. Því næst man ég
eftir, að ég lá út af og að ég sá ljósa veru standa við rúmið.
Mér fannst ég vera búin að missa allt vald á líkamanum; ég
fann að þessi vera hafði valdið, og að ég átti að sofna. En ég
var hrædd og setti mig á móti; samt komst ég í eitthvert
draumkennt ástand og ég heyrði glöggt að vera sagði:
62