Morgunn - 01.06.1989, Blaðsíða 70

HITTOG ANNAÐ
MORGUNN
lifandi vera var þar finnanleg. Ég kalla á stúlkuna og segi
henni að koma með ljós; en við sjáum auðvitað ekki neitt.
Og allar hurðir harðlæstar.
Hefði verið um mannlega veru að ræða, var ómögulegt að
komast út, án þess að við sæjum það.
Þetta heyrði stúlkan jafn greinilega mér; aðeins sá ég
manninn skjótast bak við hurðina, en það sá hún ekki.
Morgun einn, þegar stúlkan mín kom á fætur, voru allar
hurðir í herbergjum okkar upp á gátt. Þá nótt hafði ég einskis
orðið vör, en samt þykir mér það trúlegast, að frá þessu sama
hafi það stafað. Við mundum það svo greinilega, að við
höfðum um kvöldið aflæst hurðinni milli forstofunnar og
stofunnar,svo að hún hefði þó átt að vera aftur, ef allt hefði
verið eðlilegt; en hún var opin.
Eftir þetta atvik varð umgangurinn rammari en áður, svo
að ég fór nú af meiri alvöru að hugsa um að reyna að draga
heldur úr þessu. Ég talað oft hátt við þessa veru og reyndi að
biðja hana með góðu að gjöra okkur ekki þetta ónæði. Lítil
áhrif virtist að hafa fyrst í stað.
Svo var það kvöld eitt, er töluvert hafði kveðið að um-
ganginum, að ég hálf skoraði á veru þessa að gjöra sig
sýnilega, ef unnt væri. Ekkert gjörðist þá, og ekki heldur
næsta kvöld, svo að ég var hætt að vonast eftir því að slíkt
kæmi fyrir.
En þá kom það.
Það var þriðja kvöldið, frá því er ég hafði talað um það. Ég
hafði lagst til svefns, án þess að hugsa nokkuð um þetta, og
sofnað; en rétt þegar ég var nýsofnuð, var ég vakin. Ég vissi
ekki af hverjum. Mér leið vel og datt ekkert hræðsluefni í
hug. Ég glaðvaknaði og mér fannst ég þurfa að líta upp. Ég
opnaði augun og hálf reis upp. Ofurlítil birta var í herberginu
dauft tunglskin. Þá sá ég greinilega mann standa fyrir framan
rúmið mitt og horfa á mig alvarlega. Það var stór maður með
alskegg, grannur og langleitur í andliti, með ákaflega barða-
stóran hatt á höfði. Hann stóð alveg kyrr og studdi höndun-
um fram á borð, sem stóð fyrir framan rúmið. Nú þótti mér
bera vel í veiði; maðurinn minn hafði alltaf dregið efa á sögur
68