Morgunn - 01.12.1992, Qupperneq 7

morgunn
Ritstjóraspjall
Og ætti þetta ekki að vera nákvæmlega eins hvað
varðar lífsgöngu okkar hér á jörð. Það álít ég vera. Við
erum í ákveðnum aðstæðum nú á þessu augnabliki. Þær
geta vissulega ýmist verið góðar eða slæmar og raunar á
öllum stigum þessara hliða. Sumt er allt að því óbærilegt.
En því ekki að staldra við og íhuga málið. Er eitthvað sem
ég get breytt? Hvað með minn frjálsa vilja? Stundum er
kannski fátt til ráða annað en að reyna að breyta viðhorfi
sínu til ríkjandi aðstæðna, séu þær t.d. erfiðar og
neikvæðar. Reyna að sjá eitthvað jákvætt í þeim, þó það
geti vissulega oft verið erfitt. Það að planta nokkrum
//plúsum" í viðhorfið getur opnað fyrir jákvætt orku-
streymi, sem gefur kraft og meiri baráttuvilja. Það eitt
gæti t.d. verið fyrsta skrefið til eigin breytinga á ríkjandi
aðstæðum.
Við getum líka hugsað okkur að við séum á ferð í litlum
kajak í straumhörðu fljóti. Við tökum þá ákvörðun að
vilja ekki láta berast stjórnlaust þangað sem straumur
þess kann að bera okkur. Og hvaö er skynsamlegast að
gera í því efni til þess að ná landi sem fyrst? Reynum við
aö róa gegn straumnum? Nei, ekki er líklegt að það tæk-
ist. Myndum við róa þvert á hann og reyna þannig að
komast stystu leið að landi? Nei, ekki ef við látum
skynsemina ráða. Kajaknum myndi mjög líklega hvolfa ef
þetta yrði reynt. Hvað gerum við þá? Jú, við látum berast
áfram með straumnum en mjökum okkur smám saman
nær landi þangað til því er náð.
Niðurstaðan er því: Við getum haft áhrif, ekkert er
algjörlega fyrirfram markað ef vilji okkar stendur til
annars.
Það getur verið að stundum sé einungis hægt að taka fá
°g stutt skref í einu og að það taki talsverðan tíma að sjá
arangur. En það hefst ef vilji er fyrir hendi. Dropinn holar
steininn.
5