Morgunn - 01.12.1992, Qupperneq 11

morgunn
Ég trúði ekki á þetta í fyrstu
raun strax þannig á þetta tilboð að það sé afar nálægt því
sem ég var að leita að. Eg segi manninum þó að það sé
óskaplegur fjöldi búinn að hringja og ég sé ekki búinn að
fara neitt yfir þau tilboð en kvaðst mundu hringja í hann
ef mér lítist á starfið. Hann gaf mér upp símanúmerið á
vinnustað sínum því hann hafði ekki síma á heimilinu.
En fyrir handvömm hjá mér þá týni ég þessum
upplýsingum. Mér hafði ekki unnist tími til þess að skrá
þaer niður áður en síminn hringir aftur og mér er boðið
eitt starfið enn.
bað voru að sjálfsögðu mörg áhugaverð tilboð sem mér
bárust þarna og meðal annars tvö úr fjölskyldu embætt-
ismannsins sem ég hafði unnið hjá en þar sem þar var um
stórt heimili að ræða þá lagði ég ekki í það.
Svo þegar ég er að fara yfir tilboðin um kvöldið, með
húsmóður minni, þá áttum við okkur á því að ég hafði
gloprað niður tilboðinu sem var frá minnstu fjölskyld-
þnni. Hún spyr mig, „ja, hvernig ætlarðu nú að fara að?
Eg segist hreinlega ekki vita það. „Geturðu ekki sett þig í
samband við föður þinn," spyr hún þá. „Jú, jú," svara ég,
/,það get ég að sjálfsögðu gert." Og það geri ég um kvöld-
ið. Ég fer, eins og ég var vön, með mínar bænir, og ég
beini því til guðs hvort hann muni nú ekki leyfa föður
1-nínum að segja mér hver þessi maður hafi verið, sé það
^ýtlunin að ég fari til hans í vinnu. Og svo fer ég að sofa.
Eg er ekki fyrr sofnuð en mig dreymir föður minn og
hann segir: „Magga, maðurinn sem þú átt að fara til hann
mun hringja í þig í fyrramálið, í kaffitímanum." Annað
man ég ekki að hann segði.
Morguninn eftir er svo húsmóðirin komin á fætur um
leið og ég og hún spyr mig strax hvort ég hafi fengið ein-
hverjar upplýsingar. Ég kveð það vera og segi henni frá
því hvað mig hafi dreymt. Svo bíðum við náttúrlega afar
spenntar, klukkan verður níu og ekkert skeður. Svo fer
9