Morgunn - 01.12.1992, Síða 62

Úr nýjum bókum
MORGUNN
búið að fara með Jóhönnu upp í herbergi hennar sem var
á þriðju hæð, og var hún komin til sjálfrar sín en var mjög
máttfarin. Þegar konan mín kom þangað var Jóhanna
búin að liggja á gólfinu í 30 til 40 mínútur.
Hjúkrunarkona sem var á staðnum virtist skelfd og
ráðþrota, og tók því á það ráð að flytja hana í herbergi
sitt. Við umrótið náðist nokkurt samband við hana.
Eftir þetta og fram að jólafríi var hún mjög slæm og
fékk mörg köst, en ekkert þó jafnslæmt og þetta. Jólafríið
hófst síðan 19. desember og var hún þá enn mjög mátt-
farin. I augum hennar var nær enginn lífsvilji, allt virtist
vonlaust, og hún var farin að líta á sig sem sjúkling sem
ekki yrði bjargað.
Ekki er hægt að segja að jólin hafi byrjað vel. Á aðfanga-
dag var hún slæm, og tók þátt í hátíðahöldunum með
okkur meira af vilja en mætti. Er jóladagur rann upp
treysti hún sér ekki í messu, heldur lá fyrir. Eldri bróðir
hennar fór í messu og er hann kom þaðan sagði hann að
eitthvað hefði komið fyrir sig í kirkjunni. Sagðist hann
fyrst hafa fengið höfuðkvalir líkt og Jóhanna lýsti, og
síðan fallið út og myndi ekkert hvað gerðist seinni hluta
guðsþjónustunnar. Við sem heima vorum veittum því
athygli að á sama tíma stóð Jóhanna upp og var skyndi-
lega laus við höfuðkvalirnar. Þær komu aftur og um
kvöldið fékk Jóhanna það versta kast sem hún haföi
nokkru sinni fengið til þessa. Hún hljóðaði af kvölum og
barðist um. Svo vildi til að læknir var staddur í húsi í
nágrenninu, og ég fékk hann til að koma og líta á hana.
Ekki gat hann neitt að gert né sagt annað en það sem
aðrir læknar höfðu áður sagt.
Klukkan ellefu um kvöldið versnaði Jóhönnu enn
meira. Þar sem ég sat hjá henni og hélt í hönd hennar,
hristist hún líkt og aflraunamaður. Líkaminn engdist af
kvölum og höfuðið nötraði. Hún talaði tómt rugl og ég
60