Sjómaðurinn - 01.12.1939, Blaðsíða 15

SJÓMAÐURINN
9
að loka þeim aftur. Enga aukaborgun fengum
við fyrir þetta, því eftirvinna var ekki greidd
í amerískum skipum, um þessar mundir. Var'ð
af þessu mikil óánægja meðal skipverja og lá
við uppreisn. En skipstjóra tókst að afstýra því
iueð skynsamlegri og einljeittri framkomu.
Heimtaði hann fullkominn aga og hlýðni ogfékk
það. En eftir á slakaði hann til á þann hátt, að
hann lét úthluta brennivíni í hvert sinn, er skip-
verjar opnuðu eða lokuðu lestum, utan venju-
legs vinnutíma. Undu þá allir glaðir við sitt.
Síðasla liöfnin i Svíþjóð, sem við komum til,
var Stokkhólmur. Á leiðinni út þaðan, rann skip-
ið upp á grynningu, en losnaði þó af eigin
rammleik og án þess að losa þyrfti upp úr þvi
vörur. En nokkuð mikill leki komst þó að því.
Var þó haldið áfram lil Kaupmanuahafnai’, með
það fyrir augum, að fá þar kafara, til þess að
skoða jjað og ákveða siðan, hvort hægt væri að
halda áfram. f Kaupmannahöfn fór síðan fram
skoðun á skipinu, framkvæmd af kafara. Leiddi
sú skoðun i ljós, að hægt var að gera á þvi bráða-
birgðaviðgerð á floti. Tók jjað um 2 daga, að
gera við mesta lekann, með jjví að troða fleyg-
am i rifurnar og klessa siðan tólg yfir. Að |jví
húnu var gefið út bráðabirgða haffærisskírteini,
ttieð ströngum fyrirmælum um, að farin yrði
syðri leiðin, svokallaða. Liggur liún um Ermar-
sund og suður við Azoreyjar. Mátti jíá gera ráð
fyrir, að við slyppum að mestu við vond veð-
Ur, jiar eð þá er farið miklu sunnar, yfir Atlants-
hafið, heldur en jjegar farin er nyrðri leiðin, ]j.
e- fyrir norðan Skotland og frland, og síðan
heint vestur yfir Atlantshaf. Á jjessari leið má
°ft vænta hinna verstu veðra á veturna; en jjar
sem hún er miklu styttri en svðri leiðin, jiá er
hún miklu fjölfarn ari.
Orskurði skoðunarmanna i Kaupmannahöfn,
11 m að ekki jjyrfti að losa skipið og taka jiað
a land til viðgerðar, fyr en vestur til Ameríku
kæmi, var ekki alment fagnað um borð. Fengu
skoðunarmennimir margt ójrvegið orðið á bak-
Voru jjeir kallaðir ístrubelgir, fjandmenn sjó-
'nanna, mútujiegar og fleira jjaðan af verra.
bak við jjetta mun hafa leynst almenn löng-
1111 skipverja um að fá dveljast i Kaupmanna-
höfn i nokkrar vikur.
Hftir að farið var frá Kaupmannahöfn, var
hyrjað að gera upp rpikningana við skipverja,
bf>nnig, að allir jieir, sem eitthvað höfðu brotið
af sér, ó einn eða annan hátt, voru kallaðir fyrir
skipstjóra. Voru afbrotin, ásamt refsingu, sem
skipstj. hafði ákveðið, lesin upp úr leiðarbók-
inni. Var um tvent að velja í þannig tilfellum,
fallast á úrskurð skipstjóra og viðurkenna jjað
með undirskrift sinni, eða jjá að láta málið
ganga til yfirvalda siglingamálanna í Bandarikj-
unum, til úrskurðar. Er sá kostur sjaldnar tek-
inn, því að búast má j)á við hinum verstu mála-
lokum, eða, að eins langt verði gengið og lög
frekast leyfa. Harðast úti í jtessu tilliti, varð
einn hásetinn, nefnilega sá, sem kom veikur
um borð i Kaupmannahöfn, og áður er um get-
ið. Ilafði hann verið fjarverandi án leyfis sam-
tals í heilan mánuð í Evrópuliöfnum. Var liann
úrskurðaður i tveggja mánaða kaupmissi, en
mátti vinna af sér jiað, sem hann vildi og tím-
inn leyfði yfir hafið. Er jjað venja, að gefa mönn-
um kost á jjessu, og er j>að vel séð af yfirmönn-
um, ef menn reynast duglegir og kappsamir á
leiðinni heim, enda er tíminn j)á ekki reiknað-
ur mjög nákvæmlega. Þessi maður brást vel og
drengilega við jjessu og vann eins og berserk-
ur á frívöktum. Þegar við vorum rúmlega hálfn-
aðir yfir hafið, var honum tilkynt, að nú jjvrfti
hann ekki að vinna meira af sér, og var það,
sem eftir stóð, strikað út. Hann hafði þannig
sýnt mikinn manndóm, jirátt fyrir alt.
Þegar búið er að jafna allan ágreining, sem
upp hefir komið i erlendum höfnum, er jjað
venjulega ekki nefnt meira. Byrjar nú annrík-
asti hluti ferðarinnar, nefnilega að hreinsa skip-
ið og mála, áður en heim er komið. Þykir skamm-
arlegt, að koma heim úr langri ferð með illa
hirt og skitugt skip. Eru jjví allir oftast sam-
taka um að vinna vel á heimleiðinni, jiótt á ýmsu
hafi gengið, meðan skipið lá í höfnum.
Grímur Þorkelsson.