Sjómaðurinn - 01.12.1939, Blaðsíða 25

SJÖMAÐTJRINN
Hálfs mánaSar hrakningur frá Meðallandi.
til Reykjavíkur.
ÁriS 1910 varð ég skiprúmslaus eftir vertíS-
iua, en þá vertiS hafSi ég veriS á Booldestog-
ara, sem gekk frá HafnarfirSi. Ég stundaSi róSra
fyrst á eftir. Seint í maí eSa byrjun júní strand-
aSi norskt skip viS Borgarnes, en norskur járn-
spekúlant, sem hér var, keypti skipiS á strand-
staSnum og þaS náSist út. Var þaS þegar sett
í slipp til viSgerSar, og þar var gert viS þaS
svo, aS þaS gat talist sjófært. Járnspekúlantinn
ákvaS aS láta þetta skip fara meS járniS, sem
hann var aS kaupa, til Noregs, og hann þurfti
aS fá islenska skipshöfn. Skipstjóri var ráSinn
Árni Hannesson. Ég hafSi veriS stýrimaSur hjá
honum í 5 ár og kom hann aS máli viS mig og
vildi fá mig meS sér sem stýrimann á þetta
norska skip. Þetta var stór „galeas“ og var kall-
aS Auróra. Ég hafSi aldrei siglt á slíku skipi
sem stýrimaSur og var mjög tregur til þessar-
ar ferSar, enda skorti mig réttindi til aS stýra
slíku milliferSaskipi. En Árni lagSi fast aS mér
(>íí sagSist skyldi útvega réttindin. Lét ég þá til-
leiSast. Árni safnaSi siSan saman vottorSum um
mig úr öllum áttum og einn daginn kom hann
meS leyfiS lir stjórnarráSinu. Var nú tekiS til
ósniltra málanna, viS aS útbúa skipiS, og tveir
hásetar ráSnir i viShót. Auk þess þurftum viS
aS fá dreng fyrir kokk. ViS lentum á strák. Hann
vildi ólmur fara, en þegar kom til kasta for-
eldranna, neituSu þau. BáSum viS þá strákinn
11 m aS útvega annan, og lofaSi hann þvi. Kom
harin siSan meS unglingspilt, sem veriS hafSi
bakaralærlingur og vissum viS engin deili á hon-
lun. SíSan var lagt af staS. En okkur brá held-
Ur en ekki i hrún, þegar viS vorum komnir út
1 sió. er strákurinn vildi ólmur fara i land aftur.
HafSi hann brent sig svolítiS viS eldhússtörfin.
Hann sagSist vera herklaveikur og hafa strold^
lueS dót sitt án þess aS nokkur maSur hefSi
vdaS um. Úr því varS þó ekki, aS stráknum væri
skipaS á land, og héldum viS ferSinni áfram til
Noregs. FerSinni var heitiS til Kristianiu (nú
Osló), en ferSin gekk seint. ViS lentum i þok-
úm og hafvillum viS Færeyjar og vissum viS
t'kkerl lengi vel hvar viS vorum. Loks þegar
V'S fundum land, vorum viS viS Pentland. Þá
vorum viS orSnir algerlega vatnslausir. En svo
í(S segja um leiS og vatnsskorturinn fór aS gera
vart viS sig, kom hellirigning. ViS tókum segl
°g breiddum þaS á dekkiS og söfnuSum vatni.
Éókst þaS vel, og fengum við rigningarvatn á
19
tvær tunnur. ViS komumst nú heilu og höldnu
til Kristianíu og þar strauk kokkurinn alveg frá
okkur og sáum viS liann ekki meira. ViS til-
kynntum livarf lians til lögreglunnar. Vorum viS
nú ekki nema fjórir eftir á skipinu. ViS héld-
um því nú til Fredrikstad. Þar affermdum viS
og tókum timburfarm. 1 Fredrikstad vorum viS
lengi og fórum ekki frá Noregi fyr en 14. septem-
her. Var þá skipiS alveg lilaSiS og þaS svo, aS
timbrinu var lilaSiS á dekkiS 4 fet yfir borS-
stokk. FerSin geklc vel alla leiS út í NorSursjó,
en þar fengum viS mótvind og mikinn sjógang
og urSum viS nevddir til að rySja ofan af skip-
inu niSur aS horSstokki. Hentum viS timhrinu
i sjóinn. Mótvindarnir héldust upp fyrir Fær-
evjar. SkipiS var mjög styrSur siglari og gekk
svo aS segja ekkert í langan tíma. Skipstjóri
veiktist illa og lá i koju, svo aS viS vorum eigin-
lega ekki nema þrír. Svo illa gekk ferSin, aS
þegar viS vorum búnir aS vera þrjár vikur á
leiSinni frá Fredriksstad, sáum viS fyrst land.
ÞaS var viS MeSalland. En erfiSleikarnir voru
ekki búnir. Nú fengum viS vond veSur, mikla
storma og komust svo aS segja ekkert áfram;
einn daginn miSaSi oklcur kannske svolítiS, en
svo næsta dag hrakti okkur aftur sömu leiS og
jafnvel meira. Svona gekk þaS lengi. En loks
komumst viS þó aS Reykjanesi, en þá skall á
okkur driftarveSur og norSan grenjandi storm.
Seglin rifnuSu og skipiS tók aS leka. ViS þess-
ir þrír menn urSum nú aS standa svo aS seeia
hvíldarlaust viS dælurnar, og viS drifnm aftur
austur í bugt í heilan sólarhring. Loks batnaSi
þó veSriS, og eftir aS 5 vikur voru liSnar frá
því aS viS fórum frá Fredriksstad, eSa 2 vikur
eftir aS viS komum aS MeSallandi, náSum viS
heim, fegnir og uppgefnir. SkipiS hét Lína, bee-
ar þaS strandaSi, en var síSar skýrt Auróra.
ÞaS var 100 smálestir meS 1 rásegl undir stag
og 4 forsegl. Hásetarnir tveir voru: Lúther Hró-
bjartsson, þá unglingur, og ÞórSur Biarnason.
hróSursonur Jóns Pálssonar, fyrverandi banka-
gjaldkera. Þetta voru háSir bráSduglegir menn.
enda veit ég ekki hvernig fariS hefSi, ef svo
hefSi ekki veriS.
Þannig var frásögn ÞórSar SigurSssonar. —
Hann var mjög eftirsóttur af skipstjórum, enda
hráSduglcgur og glöggur sjómaSur.
Þess skal aS lokum getiS, aS hann var einn
heirra manna, sem sigldi á kútter Margréti. er
hún fór ÚTsta fragttúrinn, sem farinn var héS-
an til Spánar meS fisk. Frá þessari ferS var
skýrt í fyrsta hefti Sjómannsins.