Sjómaðurinn - 01.12.1939, Blaðsíða 29

s JÓMAÐURINN
23
vanur, hvað heiðarlegri framkomu viðkemur.
Hvað se'gir þú við þessu, kunningi?“ — „Eg segi,
eg segi, æ, eg vil ekki fara á sjóinn, eg vil fara
lieim. Ykkur er ef lil vill ekki ljóst, að eg er einn
af stærstu kaup.mönnum í Frisco. Þið fáið áre’ið-
anlega að kenna á því fyrir þessa framkomu ykk-
ar við mig“. — „Hvern fjandann ertu að segja?
Kaupmaður, segir þú, og það einn af þeim stærstu!
Heldurðu ekki, að þú sért forseti Bandaríkjanna?
Kða kannske, að þú þykist jafnvel vera orðinn
drottinn allsherjar? Vesalingurinn, þú gengur vísl
Hieð einhvern slæman meltingarsjúkdóm! Við
verðum víst að hjálpa upp á sakirnar! Bátsmað-
Ur! Viltu ekki lnessa upp á minni garmsins?
Hann verður að minsta kosti að komast að raun
uni hver hann efr!“ — Áður en „Hottentottinn“
H'kk tíma lil að skjótast undan, var honum spark-
úl á dekkið í fullum skrúða. — „Jæja, skip-
sljóri“, hélt stýrimaður áfram, „við verðum víst
a^ rannsaka, hvað er undir allri þessari svertu“.
»Já, stýrimaður, það verðum við að gera. Við
verðum að komast til hotns í þessu.“ — „All right,
SlI‘! Bátsmaður! náðu í lireina skrúbbu, sápu og
fulla fötu af hreinu vatni“. — Þegar náunginn,
seiu nú álli að fara að skúra, sá lilutina, sem kom-
r® var með, öslcraði hann upp yfir sig eins og vit-
Hrringur: „Nei, nei, nei, eg vil þetta ekki. Lofið
Ulér sjálfum að þvo mér.“ „Þér sjálfum! Nei takk,
kunningi. Þú ert hættur þvi, að vera þú sjálfur og
þú verður það alls ekki fyrst um sinn í nokkra
uiánuði! Ilaldið höndunum á honum!“ skipaði
siýriniaður. Skrúhhunni var difið í vatnið og siðan
Var hún ötuð í sápu. Síðan var „Hottentottinn“
skúraður vel og rækilega, og þegar á því hafði
8eugið nokkra stund með undirspili blóts og for-
uiaelinga, fanst stýrimanni tími lil kominn að af-
H.lújia dólginn. „Réttið mér nú fötuna!“ Samstund-
ls var helt úr fötunni yfir liausinn á kaupmann-
1 uum, en hann sparkaði og skyrpti í allar áttir.
»Jæja, gamli vinur“, sagði stýrimaður rólega, „það
l'Uíllulegl lyrir })ig að komast i svona geðshrær.
Iugu, reyndu að vera rólegur, þú hefir nú hreyst
'Uikið lil batnaðar, jú, það hefirðu vist gert, þú
1 Ur þó að minsta kosli núna út eins og rauð-
s rnni. Þekkir nokkur ykkar þennan Indíána?"
Hanili timhurmeistarinn gekk fram um eitt
Su'eí> gægðist forvitnislega, að því er virtist, á
’Uauðsldnnan“ og hrópaði svo alt í einu: „Nei-hei,
)rUa getur ekki verið rélt. Jú, svo sannarlega
er þctta Sharky. Ilalló, gamli djöfull! Þekkirðu
Ul,g ekki? Manstu ekki þegar þú shangliajaðir mig
Hendið skepnunni niður i lcabalrúmið — og aflæsið!
á rússneska Plimsollarann? Manstu ekki þegar . .
.. ?“ „Svona, svona“, greiji skipstjórinn fram i
fyrir timhurmeistaranum, „nú verðum við fyrst
og fremst að fá úr þvi skorið, livort maðurinn
þekkir sjálfan sig! Vilt þú ekki reyna, stýrimað-
ur? Eg held að þú hafir hæfileika til slíkra
starfa?“ „All riglit, si(r! Eg skal reýna! Jæjh,
hvernig er þetta? Er það ekki alt helber vitleysa,
sem þessi gamli kvistabítur segir? Hver ertu eig-
inlega, lagsmaður?“ „Eg gef eligar skýringar,
nema að liafa fyrst haft einkasamtal við skipstjór-
ann. Og þegar það er húið, þá skuluð þið sann-
arlega fá.að reyna það, hver eg er, sannið þið bara
til!“ — „Já, nú fyrst byrjar spenningurinn! Jæja,
farðu þá með slcipstjóranum og segðu honum alt
af létta.“
Skipstjórinn og Sharky gengu niður í káetuna.
Þegar ])angað kom, ætlaði Sharky að taka sér sæti,
en hann hætti því mjög fljótt. Það var eilthvað
í augnatillili skipstjórans, sem honum leist ekki á.
Sldpstjóri lét hann Iieldur ekki vera í vafa lengi:
„Snautaðu burtu, skdpnan þín, snertu ekki mín
húsgögn! Stattu ujip á endann! Það er fullgott
Iianda þér!“ Það var ómögulegt að misskilja hinn
stálharða hreim raddarinnar. „Jæja, það er best
að eg geri þér fullkomlega ljóst, hvernig málin
standa, áður en þú ferð að koma með nokkuð
rövl. Þekkirðu þessa skrift?“ Ilann henti á undir-
skrifaðan ráðningarsamning. „Jú-ú, það er að
segja, það líkist minni skrift — en eg hef ekki
....“ „Það líkist ....“ urraði skipstjórinn, „það
er þín skrifl, og þú hefir skrifað undir þennan
samning. Gjörðu svo vel! Hér liefirðu afrit af
samningnum. Þú sérð að Mac Findlay liefir fengið
útborgaða hýru þina fyrir einn mánuð fyrirfram,