Sjómaðurinn - 01.12.1939, Blaðsíða 8

2
SJÓMAÐURINN
PÉTUR BJARNASON, STÝRIMAÐUR:
Jólanótt í klukkubaujunni.
Sönn frásögn úr lífi sjómanns,
af hrakningum hans.
A ÆSKUÁRUM mínum var ég sjómaður, en
það eru nú þegar mörg ár síðan ég hætti
sjómennsku. I þann tíma stóð ég einn, ættingja-
og vinalaus, í þessum heimi, og ef til vill hefur
það nú verið ástæðan fvrir því, að ég liafði ekki
löngun til þess að verða annað en óbreyttur há-
seti. Ég tók lífið eins og það kom fyrir, og har
engar áhyggjur út af morgundeginum.
Á þeim tíma, er þessi saga mín l)}u-jar, hafði
ég dvalið mánaðartíma i landi, í Boston, og hafði
sannarlega notið hvíldarinnar, eftir langa ferð
í hitabeltinu, þar lil ég einn morgun varð þess
var, að huddan var tóm, og því ekki um annað
að gjöra, en að fara að svipast um eftir atvinnu
aftur. Það var alveg vandalaust að fá atvinnu
á skipum, er sigldu með ströndinni, en ])að var
ekki það, sem ég vildi, heldur óskaði ég eftir
að sigla á langferðaskipum. En þar sem nú frek-
ar lítið var af þess háttar skipum í Boston, ákvað
ég að komast á strandferðaskip og sigla með
því til New York, þar sem ég var viss um að
fá þá atvinnu, er ég óskaði eftir. Seinna, þenn-
an eftirmiðdag, rakst ég svo á skonnortu, sem
einmitt var að fara til New York; þar vantaði
einn mann; ég greip tækifærið og lét skrá mig
á skipið. Skömmu fyrir sólarlag var svo lagt
af stað, en það gekk mjög hægl, sökum þess að
vindinn lægði, og um sólarlagið datt i dúna-
logn, og vorum við því neyddir til að leggjast.
Á aðfangadagskvöld kl. 10 vorum við kallað-
ir út af stýrimanni. Það var nú byrjað að hvessa
á vestan. Áður en löng stund var liðin, voru öll
segl við hún, að undanteknum ldýver, er var
nýr, og ekki hafði vcrið slegið undir cnnþá.
Sigldi nú skipið með (5 mílna hraða i áttina til
Long Island. Ég heyrði skipstjóra segja við
stýrimann, að liann væri sjálfráður, hvorl hann
urnar berjast, til þess að stilla storma oq sefa öldur. — Kemur til sjómannsins oq býður hon-
um hjálp sína og vernd.
Engin veit betur en sjómennirnir sjálfir, hve ofl verður „mjóll í milli“ og að oft er setn
ósgnilegur, undízrsrímlegur verndarkraftur — komi á úrslitastundinni til hjálpar.
Mætli vernd Krists hvíla gfir sjómönnunum alla daga, hvar sem þeir fara um höfin. Mætí'
Ijós lmns mi um jólin fglla heimili þeirra birtu, gleði og fegurð ----- og boðskapur hans — fagn-
a 8 a r b o ð s k a p u r h a n s u m I í f i ð o g k æ r I e i k a g u ð s — gefa þeim ngja krafta til hins
dáðríka starfs.
' 0LEÐILEG JóL!
S i g u r g e i r S i g u r ð s s o n.