Árroði - 01.04.1935, Side 8

8
ÁRROÐI
hinn fyrsti konungur þeirra, og
andi Guðs kom yfir hann, og
hann varð þeim liandgenginn og
gjörðist fyrirliði þeirra í bardög-
um við óvini þeirra, og varð
sigursæll að byrja með.
Peir höfðu þá oft átt í höggi
við herskáa þjóð, er Filistear
nefndist, og höfðu oft farið hall-
oka fyrir þeim, og vildu nú ná
hefndum.
Meðal Filistea var risi einn
mikill og vel búinn að vopnum
og voru ísraelsmenn hræddir við
hann. Sá hét Golíat. Hann gekk
fram og aftur og skoraði á pá
aö mæta sér, en enginn porði.
Loks gaf sig fram unglings-
drengur, fór á fund sál kon-
ungs, en svo hét fyrsti konung-
ur þeirra.
Piltinum var í fyrstu aftrað af
konunginum og öllum lýðnum,
en hann var svo hugrakkur og
treysti Drottni Guði sínum. Fékk
hann svo leyfi til að reyna sig,
og allur lýðurinn bað fyrir hon-
urn. Hann var vopnlaus.
Pilturinn, er gætti sauða föður
síns. lét nú fáeina steina í tösku
sína, tók meó sér svo kallað
slöngvuband, festi í það steini,
og slömrvaði lionum í enni ris-
ans, svo hann féll til jarðar.
Hljóp |iá Davíð litli, en svo
hét pilturinn, eins og örskot að
risanum, tók af honum sverð
hans, brá því og hjó af honum
höfuðið.
Pá gullu við siguróp, og allur
Israelslýður geistist fram til bar-
daga við Filistea, er þá flýðu,
því þá voru þeir orðnir höfuð-
laus her, er foringi þeirra var
fallinn.
Israelsmenn unnu nú frægan
sigur og tóku nú herfang inikið
— og alt varð þetta fyrir at-
beina og hugrekki smaladrengs-
ins og fyrir tilstyrk Guðs þeirra,
er með honum var.
Og fyrir þetta frægðarverk
beindUt hugur alls fólksins að
honum og söng honum lof og
þakkir, næst Guði sínum, og
varð hann þegar í hugum margra
inetinn framar konungiuum sjálf-
um.
Pað var nú ekki laust við að
honum, konunginum, gremdist
þetta, þótt hann í aðra röndina
virti hann mest allra, og léti
hann njóta þeirrar virðingar að
gefa honum dóttur sína.
Og Jónatan, einn soimr Sáls,
festi örugt, trygða- og vináttu
samband við hann.
En fyrir róg og öfund vondra
manna fór svo, að lál konung-
ur fór a«' sitja utn líf Davíðs —
hélt ið h'ann mundi sitja á svik-
ráðuni við sig-, og mundi vilja
fella sig frá ríki.
En það var fjarri Davíð að