Árroði - 01.04.1935, Side 15

ÁRROÐI
15
maður ekki nefni alt gáleysið og
saurlif naðarorðbragðið, sem marg-
ir leika sér að, svo sem öðru
tafli. En alt slíkt var talið ósæmi-
legt kristnum inönnum fyr á
tímum — öllum þeim, sem krist-
ið nafn bera.
Og slíkir menn láta ekki Krists
orð ríkulega búa hjá sér.
En hvern dag á hver kristinn
maður að offra Guði lofgjörðinni
•— því að
Þurfamaður ert þú, mín sál,
þiggur af Drottni sérhvert mál,
fæðu þína og fóstrið alt,
fyrir það honum þakka skalt.
H. P.
Og án hans aðstoðar megnum
vér ekkert. Frá honum er allur
vor styrkur til lífs og sálar. Og
Sú von er bæði völt og myrk,
að voga freklega’ á holdsins styrk.
Án Guds náðar er alt vort traust
óstöðugt, veikt og hjálparlaust.
Og
Bænin má aldrei bresta þig,
búin er freisting ýmislig.
Þá líf og sál er lúið og þjáð,
lykill er hún að Drottins náð.
H. P.
Maðurinn liíir ekki af einu-
saman brauði, heldur af sér-
hverju orði, sem fram gengur af
Guðs munni. En þér þykir þeirri
stundu illa varið, sem þú gefur
Guði, eða biður hann um bless-
un og aðstoð sína.
En hvern afguð gjörir þú
sjálfan þig?
Meinar þú að einnar stundar
erflði dragi þig meira en aðstoð
hans, sem á 6 dögum skapaði
hið dásainlega stórvirkí himins
og jarðar, auk annara óteljandi
almættisverka, bæði á himni og
jörðu, og sem með hinu sama
almættisorði getur á augabragði
kollvarpað þér og öllu þessu, ef
honum þóknast.
0, að vér gætum allir synd-
ugir menn öðlast þá náð að biðja
hann óaflátanlega um endurnýj-
un anda vors, til þess að lesa
og íhuga kostgæfilega sannleiks-
orðið lians eilífa, sem oss öllum
er gefið til tímanlegrar og and-
legrar velferðar hér stundlega og
annars heims eilíflega.
Lærum af Frelsara vorum að
biðja óaílátanlega og ekki að
þreytast, og með lærisveinum
hans: auk þú oss trúna, svo að
vér verðum fúsir til að nálgast
hann ineð sannri iðrun og lof-
gjörðarfórn.
Pá fer andi hans að bera vor-
um anda vitnisburð um að vér
séum hans friðkeipt og útvalin
börn og erfingjar hans dýrðar-
ríkis. Hann virðist af sinni mikilli