Morgunblaðið - 27.01.2009, Blaðsíða 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. JANÚAR 2009
✝ Anton Jónssonfæddist í Reykja-
vík 4. febrúar 1924.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Garðv-
angi 18. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Guðrún Sigríður Há-
konardóttir, f. 7.9.
1883, d. 30.9. 1969,
og Jón Tómasson, f.
13.8. 1878, d. 13.5.
1961. Systkini Antons
voru níu talsins og
eru þau öll látin.
Anton kvæntist Mörtu Kristjáns-
dóttir, f. 20.8. 1930, frá Suðureyri
við Súgandafjörð 31.12. 1951. For-
eldrar hennar voru Sveinbjörg Júl-
íusdóttir og Kristján Guðmunds-
son. Þau hófu sinn búskap á
mundsson. Börn þeirra eru Stein-
ar Örn, Erna Ósk, Fanney, María
og Ástþór Orri. Guðrún, f. 25.6.
1964, maki Sæbjörn Þórarinsson.
Börn þeirra eru Halla Björk, Ólaf-
ur Viggó, Hildur Ýr og Sara Dís.
Barnabarnabörn eru orðin 12 tals-
ins.
Anton ólst upp í Vesturbænum í
Reykjavík. Hann fluttist til Vest-
mannaeyja 1941 og lærði þar
skipasmíðar við Skipasmíðastöð
Vestmannaeyja. Anton vann lengi
í Dráttarbraut Keflavíkur eftir að
hann flutti til Keflavíkur. Hann
lærði húsasmíði hjá Tryggva
Kristjánssyni og stofnuðu þeir síð-
an fyrirtækið Anton og Tryggvi
hf. Þar störfuðu þeir saman uns
Tryggvi lést. Eftir það hóf Anton
störf hjá Hitaveitu Suðurnesja og
starfaði þar sem smiður og síðar
lagermaður til starfsloka.
Útför Antons fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Suðurgötu 20 í Kefla-
vík og byggðu sér
hús í Sóltúni 14 árið
1954 og bjuggu þar
uns Anton fluttist á
Garðvang. Dóttir
Antons af fyrra
hjónabandi er Guð-
rún Kristín, f. 27.10.
1945, börn hennar
eru Freyr og Að-
alheiður Stella. Börn
Antons og Mörtu eru
Karl, f. 10.8. 1954,
maki Hrafnhildur
Jónsdóttir. Börn
þeirra eru: Lilja Dögg, Jón Hrafn,
Marta og Uni Hrafn. Eygló, f.
19.11. 1957, maki Ólafur Arthúrs-
son. Börn þeirra eru Anton Már,
Ásdís Ösp og Andri Þór. Helen f.
7.12. 1960, maki Þórhallur Guð-
Elsku pabbi minn, nú er þrautum
þínum lokið. Margar minningar
hlaðast upp, efst í huga eru öll ferða-
lögin og veiðiferðirnar sem þú og
mamma fóruð með okkur systkinin í
á hverju sumri, þú hafðir unun af því
að ferðast. Seinna bættust barna-
börnin við og eiga þau margar góðar
og skemmtilegar minningar um all-
ar veiðiferðirnar sem við fórum öll í.
Eins þegar þú varst að kenna þeim
að „veiða“, þó þau gætu varla haldið
á stönginni, því þau voru svo lítil og
flækjuhrúgan eftir því. Sem endaði
yfirleitt á því að þú sast á bakkanum
með allar stangir flæktar.
Þér fannst lífið fullkomið þegar
þú varst á árbakkanum með veiði-
stöngina, með kyrrðina í kringum
þig, og ég tala nú ekki um ef eitt-
hvað var í ullarsokknum í skottinu á
bílnum.
Nú er komið að kveðjustund,
pabbi minn, ég trúi því að nú sért þú
kominn í góðan félagsskap þar sem
þú ert núna.
Við komum til með að passa vel
upp á mömmu fyrir þig, og höldum
öll áfram að veiða. Hvíldu í friði, mín
hinsta kveðja,
Guðrún.
Þegar stundin er komin til að
kveðja og þú hefur loks fengið hvíld-
ina eftir erfið veikindi síðustu árin
er margt sem fer í gegnum hugann
– ferðalög, ótal veiðiferðir, húsbygg-
ingar, byggja sumarbústaði, hjálpa
okkur að flytja norður, búslóðin
komst ekki öll í flutningabílinn, þá
útvegaðir þú stóra kerru, og afgang-
urinn af búslóðinni settur á hana,
kerran aftan í Löduna og ekið norð-
ur í Skagafjörð. Þannig varst þú,
alltaf tilbúinn að hjálpa, sama hvað
okkur datt í hug að gera, alltaf tilbú-
inn að hlusta og aðstoða.
Allt frá því ég man eftir mér fékk
ég oftast að fara með ef eitthvað
stóð til, fara að veiða með félögum
þínum, gera trilluna klára fyrir sum-
arið, allt var meðtekið, lærði til
verka, smíða, mála, hlusta á vindinn,
skoða sjólagið, hvort það yrði sjó-
veður í dag. Að þessu bý ég í dag, að
hafa haft góðan föður, læriföður og
félaga. Eftir að þú slepptir hendinni
af mér tókst þú við að kenna sonum
okkar að smíða, veiða og bera virð-
ingu fyrir náttúrunni, en náttúru-
barn varst þú að upplagi, þekktir
ansi mörg fjöll og fugla. Varst
óþreytandi að fræða okkur systkinin
um Íslandssöguna og hvað hafði
gerst á öllum þeim stöðum sem fjöl-
skyldan ferðaðist til.
Það væri hægt að halda svona
áfram nánast endalaust, en að lok-
um langar okkur til þess að láta
þetta kvæði fylgja
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Þýð. Ásgerður Ingimarsdóttir.)
Það verður tekið vel á móti þér,
systkinin þín komin á undan þér, afi
og amma eru þarna. Hafðu ekki
áhyggjur af mömmu, við munum
hugsa vel um hana.
Hvíl í friði.
Karl og Hrafnhildur.
Elsku afi.
Nú hefur þú loks fengið hvíldina
eftir að hafa verið veikur lengi. Tók
það mjög á okkur öll að horfa á
hvernig þér hrakaði frá mánuði til
mánaðar og sérstaklega síðasta
hálfa árið. Virtist sem þið Magnea,
litla systir þín, væruð að keppast um
það hvort ykkar myndi tóra lengur
og fór það svo að hún kvaddi viku á
undan þér, þú alltaf jafn þrjóskur.
Þegar við lítum til baka þá er
helst að minnast þess hversu stoltur
þú varst af öllum barna- og barna-
barnabörnunum þínum sem fjölgaði
mjög á síðustu árum og enn á eftir
að bætast í þann fagra hóp á þessu
ári. Var búið að hengja upp myndir
af þeim flestum á vegginn við rúmið
þitt svo þú gætir alltaf haft þau ná-
lægt þér.
Svo þegar litið er enn lengra þá
koma upp margar minningar sem
tengjast þínum áhugamálum. Þú
sitjandi í stólnum þínum með bók
eða Morgunblaðið í höndunum og
pípu í munnvikinu, þú í skúrnum að
dunda eitthvað eða að hjálpa ein-
hverjum öðrum við smíðar og lag-
færingar. Aldrei þurfti að biðja þig
tvisvar um aðstoð þegar þurfti að
ditta að einhverju og jafnvel byggja
heilu húsin. Mikill handverksmaður
varstu og alltaf tilbúinn að miðla
þekkingu þinni og reynslu til þess
sem hafði á því áhuga. Alltaf var
gaman að koma í skúrinn til þín og
þar var nóg að gera.
Eins var það alltaf föst venja að
þú sæir um uppvaskið eftir fjöl-
skyldujólaboðin á Sóltúninu. Er
ennþá grínast með að það hafi verið
eini dagurinn á árinu sem þú vask-
aðir upp. Enn er það svo að þegar
við finnum lykt að vindla- eða pípu-
reyk þá hugsum við fyrst til þín,
þrátt fyrir að þú hafir hætt að
reykja fyrir mörgum árum. Þú
kenndir okkur margt nytsamlegt
sem mun nýtast okkur í framtíðinni
og erum við þakklát fyrir það. Hvíl í
friði elsku afi.
Lilja Dögg, Jón Hrafn,
Marta, Uni Hrafn, makar
og langafadætur.
Nú hefur þú, afi okkar, kvatt
þennan heim. Minningar okkar
tengjast Sóltúninu þar sem þið
amma áttuð heima en þangað var
alltaf svo
gott að koma. Við þökkum fyrir
þann tíma sem við fengum með þér.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hinsta kveðja,
Halla Björk, Hildur Ýr
og Sara Dís.
Elsku afi. Einhvern tímann tekur
allt enda og komið er að kveðju-
stund. Það er margs að minnast en
þó stendur eitt og annað ofar
öðru. Nánast undantekningar-
laust þegar við komum í heimsókn í
Sóltúnið varst þú að sýsla við eitt-
hvað úti í skúr. Þar eyddir þú
fjölmörgum stundum og undir þér
vel. Öllum veiðiferðunum munum
við seint gleyma, þú kenndir okkur
réttu tökin og að þeim munum við
alltaf búa. Það er óhætt að segja
að þú hafir smitað alla þína afkom-
endur af veiðidellunni. Þetta eru
einungis örfá atriði sem standa
upp úr í minningum okkar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíldu í friði, elsku afi. Þín verður
ávallt sárt saknað.
Ásdís Ösp og Andri Þór.
Þá er komið að kveðjustund, elsku
afi minn. Það hafa verið forréttindi
að fá að kynnast svona skemmti-
legum og litríkum karakter eins og
þér, afi minn. Þær voru margar og
ómetanlegar stundirnar sem ég átti
í Sóltúninu hjá ykkur ömmu. Sú
sterka minning um þig, í herberginu
þínu, í stólnum þínum, með pípuna
þína og hlustandi á Hauk Morthens
eða á {dbcomma}kerlinguna{ldquo}
eins og þú kallaðir hana alltaf. Öll
ferðalögin og veiðiferðirnar sem við
fórum í saman eru mér dýrmæt
minning, og þú kunnir að nefna
hverja þúfu eða fjall sem við keyrð-
um framhjá og hættir ekki fyrr en
við lærðum það líka. En takk fyrir
allt, afi minn. Þú ert mín fyrirmynd,
þinn dugnaður, kraftur, ljúf-
mennska og þrjóska gerðu þig að
þeim manni sem þú varst og þannig
maður vil ég vera.
Elsku Marta amma, þú átt allan
minn stuðning og megi Guð gefa þér
styrk í þessari miklu sorg. Í mínum
augum ert þú ert algjör hetja.Og afi
minn, Bríet, Sara og Eygló sakna
þín mikið sem og Inga og við vitum
að þér líður vel á nýja staðnum; bara
muna að blóta í hljóði og við vitum
að þú vakir yfir og fylgist með okk-
ur.
Þinn nafni,
Anton Már Ólafsson.
Þegar ég hugsa um afa minn
koma mér margar minningar í hug,
mun fleiri en mögulegt er að koma
að hér. En þó eru mér ofarlega í
huga minningarnar úr bílskúrnum í
Sóltúninu, og þær fjölmörgu veiði-
ferðir sem afi dröslaðist með okkur
þrjá frændurna.Í bílskúrnum sá afi
til þess að við piltarnir lærðum að
smíða og saga. Auk þess sem við
vorum undirbúnir undir lífið með
vænum skammti af hákarli og lýsi
við mismikla hrifningu okkar pilta.
Það var líka í kringum bílskúrinn
sem við drengirnir lékum okkur
dögum saman og fundum upp á
ýmsu þegar afi sá ekki til. Má meðal
annars nefna drög að fallhlíf úr
ruslapokum og gróðaáætlun sem
fólst í því að breyta smurningunni
hans afa í olíu, með því að blanda við
hana vatni. Ekki urðum við þó upp-
finningamenn eða olíujöfrar af
þessu öllu saman.Reglulega þegar
hávaðinn í okkur frændunum var
orðinn of mikill fyrir bílskúrinn fór
afi með okkur pilta í veiðiferð. Þar
var okkur kennt að renna fyrir fisk,
róa bát og fengum við jafnvel einu
sinni að smakka pilsner ef við lof-
uðum að segja ömmu ekki frá. Með
aldrinum hef ég áttað mig á því
hversu mikla þolinmæði hann afi
hefur haft, því lætin í okkur í aft-
ursætinu hafa eflaust verið næg til
þess að gera hárprúðustu menn grá-
hærða. Auk þess gekk okkur
drengjunum misvel að koma því í
verk sem afi var að kenna. Enduðu
því flestar okkar veiðiferðir á þann
veg að afi sat í sandinum með þrjár
flæktar veiðistangir í fanginu meðan
við strákarnir fengum að kasta út
varastöngunum eða sulla aðeins í
vatninu. En ég man líka eftir því
hversu stoltur maður hljóp til afa
síns í hvert skipti sem okkur tókst
að landa fiski. Með aldrinum hefur
meðal annars veiðifærnin batnað og
færi ég afa mínum þakkir fyrir það.
Ég þakka honum einnig allar þær
góðu minningar sem ég á um hann
og þann tíma sem hann gaf okkur
afastrákunum í Sóltúninu. Og þær
mun ég varðveita þar til ég hitti
hann aftur einhvern sólbjartan dag.
Sofðu rótt, afi minn.
Ólafur Viggó.
Anton Jónsson
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
MAGNÚS EYJÓLFSSON
fyrrverandi stöðvarstjóri Pósts og síma,
Hafnarfirði,
er látinn.
Útför hans hefur farið fram.
Þórunn Ingólfsdóttir Flygenring,
Kristín Magnúsdóttir, Sigurður Helgason,
Ásta Magnúsdóttir, Oddur Borgar Björnsson.
✝
Ástkær systir okkar og frænka,
ÞÓRA MAGNÚSDÓTTIR,
Kumbaravogi,
áður Engjavegi 75,
Selfossi,
andaðist fimmtudaginn 22. janúar.
Útför hinnar látnu fer fram frá Selfosskirkju laugar-
daginn 31. janúar kl. 13.30.
Systkin og systkinabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN SIGRÍÐUR BJÖRNSDÓTTIR,
Þorragötu 5,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 24. janúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
2. febrúar kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hinnar látnu er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Jón Reynir Magnússon,
Magnús Reynir Jónsson, Bjarnveig Sigríður Guðjónsdóttir,
Birna Gerður Jónsdóttir, Guðlaugur Gíslason,
Sigrún Dóra Jónsdóttir, Jóhann Gunnar Stefánsson,
ömmubörn og langömmubarn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, tengdasonur, afi og langafi,
BJARNI B. ÁSGEIRSSON,
Efstaleiti 12,
Reykjavík,
andaðist laugardaginn 24. janúar.
Útför hans verður gerð frá Neskirkju föstudaginn
30. janúar kl. 15.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Neistann, styrktarfélag hjartveikra barna, sími 552 5744 eða Styrktarsjóð
Parkinsonssamtakanna, banki 0111-26-25, kt. 461289-1779.
Elín Guðmundsdóttir,
Anna Rósa Bjarnadóttir, Kristinn Héðinsson,
Ásgeir G. Bjarnason, Sigríður Hafberg,
Guðrún Helga Bjarnadóttir, Kristján Björnsson,
Regína Bjarnadóttir, Henry Alexander Henrysson,
Guðrún Helgadóttir,
afabörn og langafabörn.