Morgunblaðið - 27.01.2009, Blaðsíða 29

bestu merkingu – hans verður lengi
minnst af vinum og samstarfsmönn-
um.
Kristján Þ. Stephensen.
Við Dieter kynntumst Andrési
Kolbeinssyni á kaffihúsinu Lauga-
vegi 11 árið 1957. Við urðum strax
vinir. Þeir Dieter áttu sameiginlegt
áhugamál, listræna ljósmyndun.
Nokkru seinna flutti hann í risíbúð
á Ljósvallagötu 14, en við bjuggum
þar á 1. hæð. Á þessum árum tók
Andrés mikið af ljósmyndum fyrir
myndlistarmenn og arkitekta sem
sóttu mjög í að fá hann til að taka
myndir af verkum sínum. Hann
útbjó myrkraherbergi í risíbúðinni
og vakti gjarnan langt fram á nætur
við framköllun. En það var eins og
að hann þyrfti aldrei að sofa, því á
morgnana var hann rokinn á æfing-
ar með sinfóníunni. Hann las auk
þess mikið – af kostgæfni og íhug-
aði það sem hann las. Það var alveg
ótrúlegur innri kraftur og frjór
hugur sem rak hann áfram. Þegar
við sátum yfir kaffibolla sagði Andr-
és mér gjarnan frá því sem hann
var að lesa og stúdera: Sálarfræði,
stjörnuspeki, fornsöguleg fræði og
um uppruna lífs á jörðu. Ég lærði
alltaf eitthvað nýtt af honum. Hann
fylgdist auðvitað vel með heimsmál-
unum og líka pólitíkinni hér heima.
Hann hugsaði málin og ætíð fannst
mér skoðanir hans skynsamlegar og
vandaðar. Andrés var alla tíð einn
af mínum bestu og tryggustu vin-
um. Alltaf var hann léttur og lipur
við börnin mín og þar var gagn-
kvæm virðing og væntumþykja. Ár-
ið 1990 fórum við Andrés að hittast
mánaðarlega á kaffihúsi. Þá sýndi
hann mér oft ljósmyndir sem hann
var nýbúinn að taka. Ógleymanleg-
ar eru mér myndir sem hann tók af
litlum bakhúsum og bakgörðum við
Lindargötuna. Þótt Andrés væri
þarna orðinn nokkuð óstyrkur til
gangs fannst honum að það yrði að
dokumentera þessi litlu bakhús og
garða í Skuggahverfinu.
Andrés var fyrir nokkrum árum
fluttur á Landakotsspítala, líkam-
lega mjög þreklaus en andinn sterk-
ur. Ég tók eftir kilju á náttborðinu
hjá honum. Þetta var rússnesk
ljóðabók eftir Puskin. Ég sagði:
„Andrés, kanntu nóg í rússnesku til
að lesa þessi ljóð?“ Hann svaraði að
bragði: „Já, já – það styttir manni
stundir að lesa þessi frábæru ljóð.“
Fyrir mörgum árum hafði hann
kennt sjálfum sér rússnesku.
Í stuttri minningargrein rúmast
aðeins brot af því sem ég vil segja
um elsku Andrés. Hann var ynd-
islegur maður, mjög heill, gáfaður,
vitur, víðlesinn, fróður, listrænn,
næmur, hógvær og glettinn. Fyrir
síðustu jól hringdi Andrés í mig og
sagði veikri röddu: „Sigga mín, ég
er skilja við núna; – ég er með
mynd, sem ég tók af Dieter fyrir
um það bil 50 árum. Ég vil að þú fá-
ir þessa mynd. Geturðu ekki sótt
hana núna?“ Þegar ég kom virtist
hann máttvana. Hann hafði fengið
hjartaáfall um morguninn. Rödd
hans var veik en hann sagði:
„Myndin er A-4 og hún er hægra
megin í næstefstu skúffunni í
kommóðunni sem er næst rúminu
mínu.“ Svona var Andrés, þótt lík-
aminn væri að bresta var andinn
sprelllifandi. Ég átti þarna fallega
kveðjustund með Andrési.
Andrés er horfinn af sjónarsvið-
inu. Hann skilur eftir í hjarta mínu
gleði og þakklæti fyrir sína gjöfulu
vináttu í rúma hálfa öld.
Ég votta börnum hans og fjöl-
skyldum þeirra innilega hluttekn-
ingu mína og bið Guð að blessa þau
öll.
Sigríður Björnsdóttir.
Hversu ríkur þú hefur verið að
eiga svo góðan og tryggan vin,
hugsaði ég er ég frétti andlát Andr-
ésar Kolbeinssonar. Fréttin kom þó
ekki á óvart, við vissum báðir hvert
stefndi.
Kynni mín af Andrési hófust upp
úr miðri síðustu öld er ég hóf störf
við Sinfóníuhljómsveit Íslands. At-
hygli mín beindist fljótt að þessum
áhugaverða manni. Hið fjölbreytta
þekkingarsvið hans og höfnun hans
á veraldlegum hlutum hafði að-
dráttarafl fyrir ungan mann.
Það hefur verið átak fyrir auralít-
inn sveitapilt úr Hálsasveitinni að
taka sig upp og halda til náms.
Raunin varð sú að þremenningarnir
Andrés, Egill Jónsson og Árni
Björnsson héldu allir til tónlistar-
náms til Manchester 1944. Þeir
höfðu þegið styrk frá tónlistarfélag-
inu til að mennta sig á blásturs-
hljóðfæri. Allir eru þessir menn
taldir til frumkvöðla í íslensku tón-
listarlífi. Þegar Andrés kom heim
frá námi hóf hann störf í útvarps-
hljómsveitinni undir stjórn Þórarins
Guðmundssonar. Margar sögur
sagði Andrés mér frá þeim dögum
og væru þær efni í gamansama bók.
Nú er að segja frá því að lausa-
fjárstaða óbóleikara á Íslandi var
ekki upp á marga fiska á þessum
árum. Andrés varð því að hafa allar
klær úti til að drýgja tekjur sínar
enda kominn með fjölskyldu. Hann
var frábær ljósmyndari og er
þekktur fyrir ljósmyndir sínar.
Nótnaskrift Andrésar var slík að
um hreina list var að ræða enda eft-
irsóttur nótnaskrifari fyrir daga
tölvunnar. Hann las örlög fólks í
stjörnum, hann lagfærði bilaða bíla,
hann lærði esperantó og rússnesku
og hafði víðtækan áhuga á tungu-
málum og mannfræði.
Andrés hóf kennslu við barna- og
unglingalúðrasveitir borgarinnar
sem ég veitti þá forstöðu. Hann var
góður kennari og virðing hans og
tillitssemi við barnssálina einkenndi
viðmót hans í þessu starfi.
Við Andrés spiluðum saman í
Sinfóníunni í mörg ár og frá þeim
stað er ég sit á pallinum sé ég hann
útundan mér þar sem hann rær ör-
lítið fram í gráðið er tekist er á við
sólókafla fyrir enska hornið, Roman
Carnival, Vilhjálm Tell, og svona
mætti lengi telja. Hann hafði mjög
persónulegan tón, seiðmagnaðan, og
stundum eins og dálítið leitandi.
Einlægur, sannur og eftirminnileg-
ur.
Um Andrés má segja að hann var
sannkallaður heimsmaður. Ekki í
þeim skilningi að hann endasentist
um allan heim, heldur var sýn hans
á menn og málefni, þekking hans á
svo mörgum hlutum einstök. Mesti
heimsmaðurinn var hann þó í mín-
um augum er hann sagði mér æv-
intýrið af smaladrengnum á Stóra-
Ási hélt út í rauðglóandi stórborgir
Englands til að sinna köllun sinni. Í
farteskinu gamalt óbó í heitum
lopasokk.
Við ókum á heitum sumardegi
norður Kaldadal og Hvítársíðan,
sveitin hans, breiddi faðm sinn á
móti okkur. Í berjalautu rifjaði
hann upp æsku sína og við ræddum
eilífðarmálin.
Örlögin meina mér að vera við út-
för þessa kæra vinar. Nú þegar
hann er hallur af heimi sendi ég
samúðarkveðjur mínar til allra að-
standenda hans.
Fari svo að við hittumst aftur
ætla ég að biðja hann að segja mér
aftur ævintýrið góða af Andrési
Kolbeinssyni.
Stefán Þ. Stephensen.
Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. JANÚAR 2009
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HJÁLMARS JÓNSSONAR,
Hraunbæ 103,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir eru til starfsfólks á hjúkrunar-
heimilinu Eir, 3. hæð, fyrir góða umönnun.
Stefanía G. Guðnadóttir,
Herbert Hjálmarsson, Guðrún Skarphéðinsdóttir,
Jón Ingi Hjálmarsson, Svanhvít J. Jónsdóttir,
Elva Hjálmarsdóttir,
Þráinn Hjálmarsson, Málfríður Vilbergsdóttir,
Stefán Ragnar Hjálmarsson, Hansína Ásta Jóhannsdóttir,
Guðný Hjálmarsdóttir, Ellert Ingason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓLAFUR MARINÓ SIGURÐSSON,
Selási 6,
Egilsstöðum,
verður jarðsunginn frá Egilsstaðakirkju laugar-
daginn 31. janúar kl. 14.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á minningar-
kort Sjúkrahúss Egilsstaða.
Ólöf E. Gísladóttir,
Eyþór Ólafsson, Aðalbjörg Sigurðardóttir,
Sigurður Ólafsson, Kristrún Pálsdóttir,
Baldur Ólafsson, Þóra Kristín Jónsdóttir,
María Rebekka Ólafsdóttir, Þórarinn Þórhallsson,
Aðalheiður Ólafsdóttir, Ágúst Sigurður Sigurðsson,
Einar Ólafsson, Þórunn Guðgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JAKOB BJÖRGVIN ÞORSTEINSSON,
Sléttuvegi 13,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítala, Landakoti
föstudaginn 23. janúar.
Þóra Jakobsdóttir, Friðrik S. Kristinsson,
Þorsteinn Þ. Jakobsson, Guðrún Óðinsdóttir,
Óskar M. Jakobsson, Angela Jakobsson,
Halldór Jakobsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN SKAGFJÖRÐ STEFÁNSDÓTTIR,
áður til heimilis í Hrísalundi 6e,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð þriðjudaginn 20. janúar.
Útför hennar fer fram frá Höfðakapellu föstudaginn
30. janúar kl. 13.30.
Heiðdís Haraldsdóttir, Bjarnhéðinn Gíslason,
Sigrún Bjarnhéðinsdóttir, Jón Pétur Karlsson,
Stefán Bjarnhéðinsson, Soffía Margrét Sigurðardóttir,
Gísli Örn Bjarnhéðinsson, Rannveig Tanya Kristinsdóttir
og langömmubörnin.
✝
Hugheilar þakkir fyrir samúð og vinarhug vegna
andláts og útfarar eiginmanns míns,
TRYGGVA EGGERTSSONAR,
Gröf,
Vatnsnesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunarinnar á Hvammstanga fyrir
umönnun og hlýju.
Kristín Jóhannesdóttir.
✝
Elskulegasta eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
HELGA JÓHANNESDÓTTIR,
Brúnavegi 9,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi föstudaginn
23. janúar.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn
30. janúar kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast Helgu er bent á SOS barnaþorpin.
Svavar Jóhannsson,
Edda Svavarsdóttir, Birgir Hólm Björgvinsson,
Jóhannes Svavarsson, Unnur Guðjónsdóttir,
Gunnar Svavarsson,
Bragi Svavarsson, Áslaug Þórðardóttir,
barnabörn, makar og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín og vinur, móðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
EINARÍNA EINARSDÓTTIR,
Skólabraut 15,
Innri-Njarðvík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja föstudaginn
23. janúar.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju, föstudaginn
30. janúar kl. 14.00.
Skafti Þórisson,
Jónína Helga Skaftadóttir, Karl Heiðar Brynleifsson,
Einar Þórir Skaftason, Sjöfn Þórgrímsdóttir,
Margrét Ósk Heimisdóttir, Gunnar Jón Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir fyrir samúðarkveðjur og hlýhug
vegna andláts og útfarar elskulegrar eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður og ömmu,
KRISTBJARGAR SIGURÐARDÓTTUR
frá Karlsstöðum,
Boðahlein 22,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjarta- og
nýrnadeildar Landspítalans Hringbraut og
bílstjóranna Björns og Gunnars.
Sigurður Þorleifsson,
Stefanía Mekkín Sigurðardóttir, Sveinn Elísson,
Sigríður Arnleif Sigurðardóttir, Kári Húnfjörð Bessason,
Sólveig Þórhildur Sigurðardóttir,
Sigrún Guðleif Sigurðardóttir, Ólafur Ásgeirsson,
Siggerður Ólöf Sigurðardóttir,
Jóna Kristín Sigurðardóttir, Þór Jónsson
og ömmubörnin.