Morgunblaðið - 27.01.2009, Blaðsíða 27

ekki síst að sjálfum sér. Ógleyman-
legar eru ferðirnar í sumarbústað
bankans við Langá við þrif, máln-
ingu og tiltekt, sem yfirleitt tók of
langan tíma, þar sem glens og gam-
an tóku völdin. Við eigum líka marg-
ar ógleymanlegar minningar um
aðra viðburði utan vinnu. Gumma
var margt til lista lagt. Málverk og
hannyrðir eru frábær minnismerki
sem hann skilur eftir sig.
Sorg og gleði eru systur og þeir
sem upplifa gleðina eins og við sem
fengum að njóta samvista við
Gumma upplifa söknuðinn sárar, því
þeir vita hvers er að sakna. Hann
bar sig alltaf vel, þótt á honum
skyllu brimöldurnar hver á eftir
annarri. Ásdís stóð alla tíð eins og
sönn hetja við hlið Gumma og æðru-
leysi þeirra og styrkur í miklum erf-
iðleikum er aðdáunarverður. En nú
er komið að leiðarlokum og við
þökkum Gumma samfylgdina og
kveðjum kæran vin og félaga.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
(Tómas Guðmundsson)
Við fráfall Gumma hefur sam-
félagið á Akranesi misst úr litrófi
sínu. Elsku Ásdís, Þorvaldur, Þor-
gils, foreldrar og ástvinir. Við vott-
um ykkur dýpstu samúð og biðjum
algóðan Guð að gefa ykkur styrk.
Megi minningar um ljúfan dreng
verða ljós í lífi ykkar og milda sökn-
uðinn.
Sigrún, Sigþóra, Ingibjörg,
Ásta, Þórunn, Úrsúla,
Björgvin og Brynja.
Það er erfitt að skilja af hverju
hann Gummi okkar er horfinn á
braut frá eiginkonu og tveimur ung-
um drengjum. Við vorum heppin að
fá að vinna með honum í rúm sjö ár
á bæjarskrifstofunum á Akranesi.
Við minnumst hans með söknuði en
gleði í hjarta. Gummi var ljúfur og
góður vinnufélagi, stutt í góða húm-
orinn og hrókur alls fagnaðar þegar
starfsmenn komu saman á góðum
stundum. Við fengum að njóta fjöl-
breyttra hæfileika hans m.a. í elda-
mennsku og bakstri og var hann
duglegur að koma með afraksturinn
og gefa vinnufélögunum að smakka.
Það var sama hvað Gummi tók sér
fyrir hendur, það lék allt í hönd-
unum á honum og skapaði hann
mörg listaverkin.
Gott dæmi var nýjasta áhugamál
hans, myndlistin. Það var ótrúlegt
að sjá hvað hann náði að mála marg-
ar flottar myndir á þessu síðasta
æviári sínu þegar hann gekk í gegn-
um mjög erfið veikindi. Mörg eigum
við fallega minningu í gegnum lista-
verkin hans. Það vakti undrun okk-
ar og aðdáun hversu duglegur hann
var að mæta til vinnu og var síðasti
vinnudagurinn hans 1. des. sl. Síð-
asta samverustundin sem við áttum
með honum var hinn 9. jan. sl. þegar
vinnufélagarnir hittust og gerðu sér
glaðan dag.
Gummi tókst á við veikindi sín af
miklu æðruleysi og nýtti þann tíma
sem honum var afmarkaður hér á
jörð til fullnustu. Við kveðjum
Gumma með söknuði og trega og
vottum fjölskyldu hans allri okkar
innilegustu samúð.
F.h. samstarfsfólks á bæjarskrif-
stofunum á Akranesi,
Helga Gunnarsdóttir.
Látinn er langt fyrir aldur fram
góður drengur, vinur og félagi okk-
ar, Guðmundur Þorvaldsson.
Gummi hafði barist við krabbamein
um nokkurt skeið, en varð því miður
að lúta í lægra haldi fyrir þeim ill-
víga sjúkdómi. Hann gekk til liðs við
Lionsklúbb Akraness 12. janúar
1998. Hann var ritari klúbbsins
starfsárið 2000-2001, og formaður
2001-2002. Þá var hann gjaldkeri
klúbbsins starfsárið 2004-2005.
Starfsárið 2005-2006 var hann svæð-
isritari. Hann tók virkan þátt í störf-
um klúbbsins og starfaði mikið inn-
an nefnda hans, bæði sem formaður
og óbreyttur nefndarmaður. Hann
var alltaf tilbúinn til allra verka og
mætti afskaplega vel á fundi og í
verkefni klúbbsins. Nú síðast var
hann á jólafundi Lionsklúbbanna á
Akranesi um miðjan desember. Það
lýsir Gumma vel að hann hafði alla
tíð verið virkur í starfi klúbbsins við
útleigu á ljósakrossum, og í lok nóv-
ember síðastliðins mætti hann til
starfa sem endranær. Hann treysti
sér ekki sökum veikinda til að setja
niður krossa og tengja, en vildi engu
að síður taka þátt í verkefninu og
óskaði eftir léttari vinnu því tengdri.
Það er eftirsjá að góðum dreng og
miklum Lionsmanni, og við Lions-
menn á Akranesi drúpum höfði í
sorg og söknuði. Ég vil fyrir hönd
félaga í Lionsklúbbi Akraness votta
Ásdísi Óskarsdóttur eiginkonu hans,
drengjunum hans og fjölskyldu,
okkar dýpstu samúð og við biðjum
algóðan guð að styrkja þau á þess-
um erfiðu tímum.
Fyrir hönd félaga í Lionsklúbbi
Akraness,
Benjamín Jósefsson.
Elsku Gummi, engin orð eru til að
lýsa söknuði okkar á þessari stundu.
Við munum ævinlega minnast þín
sem ástríks eiginmanns Ásdísar
okkar, einstaks föður drengjanna
þinna, sem frábærs sonar, bróður og
tengdasonar og síðast en ekki síst
okkar trausta og ómetanlega vinar.
Vegir skiptast – allt fer ýmsar leiðir
inn á fyrirheitsins lönd.
Einum lífið arma breiðir,
öðrum dauðinn réttir hönd.
Einum flutt er árdags kveðja,
Öðrum sungið dánarlag,
allt þó saman knýtt sem keðja,
krossför ein með sama brag.
Veikt og sterkt í streng er undið
stórt og smátt er saman bundið.
(Einar Ben.)
Elsku Ásdís, Þorvaldur Arnar og
Þorgils Ari, foreldrar, systkin og
aðrir aðstandendur, megi góður guð
styrkja ykkur á þessari stund og að
eilífu.
Ykkar vinir,
Helgi, Jón Leó, Helga og Kicki.
Ótímabært andlát Guðmundar
Þorvaldssonar veldur sorg. Einstak-
ur og góður drengur er genginn. Við
þekktum Guðmund mismikið per-
sónulega en öll treystum við honum
skilyrðislaust, sögðum hiklaust
starfsmönnum okkar að orð hans
stæðust ávallt. Hann var launa-
fulltrúi hjá Akraneskaupstað og sá
um laun starfsmanna skólanna.
Ekki alltaf skemmtilegt og oft erfitt.
Flóknir kjarasamningar og fjöl-
breyttur starfsmannahópur reyndi
á. Ljúfmennska Guðmundar og
ótrúleg vandvirkni leysti málin.
Við höfum síðastliðið ár fylgst
með baráttu hans gegn óvægnum
sjúkdómi sem á endanum hafði bet-
ur. Þar sýndi hann þrek sem aðeins
hetjum er gefið. Starfsmenn skól-
anna fylgdust með úr fjarlægð,
spurðu frétta og vonuðu hið besta.
Guðmundur mætti til starfa eftir
mætti, alltaf bjartsýnn. Þeir sem
þekktu hann best vissu þó að undir
niðri leyndist kvíði.
Það er sárt að kveðja. Sárust er
sorg fjölskyldu og nánustu vina. Við
leiðarlok þakka skólastjórar á Akra-
nesi Guðmundi fyrir framúrskar-
andi störf hans í þágu skólanna og
votta eiginkonu, sonum, fjölskyldu
og vinum dýpstu samúð. Minning
góðs drengs mun lifa.
Hrönn Ríkharðsdóttir.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta. Ég er svo nærri, að hvert
eitt tár ykkar snertir mig og kvelur, þótt
látinn mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug, lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Góða ferð, kæri Gummi … þú
skilar kannski kveðju til hans pabba
míns. „Við“ pössum svo upp á þitt
fólk hérna megin.
Ásgerður og Eymundur.
Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. JANÚAR 2009
✝ Bjarni Björnssonfæddist á Hrapp-
stöðum í Víðidal í V-
Húnavatnssýslu 15.
ágúst 1925. Hann lést
á Hjúkrunarheimilinu
Sóltúni í Reykjavík
mánudaginn 19. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Sig-
ríður Jónsdóttir, f. 29.
mars 1892, d. 29. nóv.
1972 og Björn Ingvar
Jósefsson, f. 11. sept.
1896, d. 4. ágúst 1971.
Þau voru bændur að
Hrappstöðum í Víðidal á árunum
1918 til 1947. Systkini Bjarna eru
Tryggvi, f. 1919, d. 2001, Guðrún
Ingveldur, f. 1921, d. 2001, Stúlka
(óskírð), f. 1922, d. 1923, Jósefína, f.
1924, Sigurvaldi, f. 1927, Steinbjörn,
f. 1929, Álfheiður, f. 1931, Unnur, f.
1931, Sigrún Jóney, f. 1933, og Gunn-
laugur, f. 1937.
Bjarni kvæntist 27. febrúar 1954
Valgerði Gísladóttir, f. 6. júní 1929.
Foreldrar hennar voru Sólborg Sig-
1984 b) Birgir Snær, f. 1992 og c)
Eiður Logi, f. 1996. 4) Sigríður, f.
1964, maki Jón Orri Magnússon, f.
1964, börn þeirra eru a) Aron, f.
1991 og b) Bjarki, f. 1994.
Bjarni ólst upp að Hrappstöðum í
Víðidal. Hann fór ungur að árum til
Reykjavíkur. Bjarni var bygg-
ingaverktaki og byggði mörg falleg
hús á fyrri hluta starfsævi sinnar.
Síðan hafði hann umsjón með lóð-
um Landspítalans til fjölda ára.
Bjarni var húsvörður í Réttarholts-
skóla síðustu ár starfsævi sinnar.
Bjarni var virkur í kvæða- og
kvöldvökufélaginu Ljóð og saga.
Hann byggði sumarbústað í landi
Neðri Háls í Kjós og eyddi löngum
stundum í land- og skógrækt á því
svæði. Hann hafði gaman af ferða-
lögum hvort sem það var út fyrir
landsteinana eða innanlands, en
sérstaklega naut hann þess að
ferðast á æskuslóðir sínar. Síðustu
þrjú æviárin var Bjarni á hjúkr-
unarheimilinu Sóltúni í Reykjavík.
Hann var ánægður í Sóltúni og
hafði á orði að um sig væri vel hugs-
að.
Útför Bjarna fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.
mundsdóttir, f. 1895,
d. 1982, og Gísli Jóns-
son, f. 1889, d. 1978.
Þau bjuggu allan sinn
búskap á Helgastöð-
um í Mýrasýslu.
Bjarni og Valgerður
eignuðust fjögur börn:
1) Sólborg, f. 1953,
maki Sigurður Júlíus
Kristinsson, f. 1953,
börn þeirra eru a) Ás-
geir Kristinn, f. 1980,
sambýliskona Þórdís
Friðsteinsdóttir, f.
1981, b) Hildur, f. 1982
og c) Valgerður, f. 1982, sambýlis-
maður Óskar Sæmann Axelsson, f.
1981, dóttir þeirra er Sólborg, f.
2008. 2) Dagbjört, f. 1955, maki Páll
Högnason, f. 1953, börn þeirra eru
a) Sigurður Valur, f. 1975, maki Jón-
ína Guðrún Þorvaldsdóttir, f. 1975,
börn þeirra eru Reynir Páll, f. 2000
og Valdís María, f. 2004 og b) Anna
Kristín, f. 1987. 3) Hjalti, f. 1958,
maki Kristín Kristjánsdóttir, f. 1960,
börn þeirra eru a) Elías Fannar, f.
Það er skrítin tilfinning fyrir
okkur systkinin að setjast niður og
skrifa minningargrein um afa.
Hann var stór partur af lífi okkar
systkinanna og eigum við margar
góðar og skemmtilegar minningar
um afa okkar. Hann var góður mað-
ur og fylgdist með af áhuga hvað
barnabörnin voru að gera í lífi og
starfi.
Afi var mjög vinnusamur og hon-
um féll aldrei verk úr hendi. Sum-
arbústaðurinn sem afi og amma
byggðu í Kjós var hans líf og yndi
og fórum við ófáar ferðirnar með
þeim í bústaðinn. Mörg voru verkin
í bústaðnum og fannst afa gott að
sjá barnabörnin á fullu við að vinna
í garðinum. Minningarnar um
stundirnar þar sem öll fjölskyldan
var saman komin við grillið í bú-
staðnum eftir góðan vinnudag í
garðinum eru ómetanlegar.
Afi hafði yndi af ferðalögum og
takmarkið hans var alltaf að ná
heilsu og fara að ferðast meira, en
við fáum víst ekki alltaf að ráða.
Hann er farinn í ferðalagið mikla
og það er sárt að sjá á eftir honum
en við erum þess fullviss að núna
líður honum vel. Elsku amma, við
biðjum góðan Guð um að veita þér
styrk vegna fráfalls afa.
Ásgeir, Hildur og Valgerður.
Ættarhöfðinginn er fallinn frá.
Minningarnar um afa minn eru
margar, enda mikið stórmenni þar
á ferð. Þau eru ófá fjölskylduboðin
sem ég hef sótt, bæði í Álfalandið
til ömmu og afa og sumarbústaðinn
Bjarmaland í Kjósinni. Í Álfaland-
inu sat afi venjulega í höfðingjasæt-
inu við enda langborðsins í stofunni
og horfði stoltur yfir afkomendur
sína, sem eru nú langt á þriðja tug í
fjölda. Minningarnar úr sumarbú-
staðnum eru líka sérstakar. Um
leið og hliðið hafði verið opnað við
lóð sumarbústaðarins var verkefn-
um deilt niður á fjölskylduna, hvort
sem það var að hlúa að skóginum,
taka upp kartöflur og rabarbara
eða slá gras og mála. Í lok dags var
maður þó alltaf verðlaunaður með
grillkjöti og arineldi í Bjarmalandi.
Bústaðurinn var stolt afa og hann
hlúði að plöntum og gróðri við bú-
staðinn eins lengi og fætur hans
gáfu honum mátt til. Í Kjósinni sá
maður því afa alltaf í essinu sínu, á
fullu að vinna og ávallt stoltur að
kvöldi með vel unnið dagsverk.
Ekki get ég minnst afa nema
skrifa um tískuvitund hans sem var
með afbrigðum góð. Afi fylgdist vel
með breytingum á tískunni og það
var oft sem ég fékk hrós eða at-
hugasemdir á klæðaburð þegar ég
heimsótti afa. Hann var sjálfur
mikill smekkmaður í klæðaburði og
sjaldan fór hann í bæjarferð nema
með hatt á höfði og bindishnút um
hálsinn. Hann leit oft með horn-
auga á hælaskóna mína og spurði
hvort ég væri ekki orðin alltof stór
eða benti mér kurteislega á að pils-
ið væri illa saumað og amma gæti
lagað þetta fyrir mig. Hrósið frá
honum var þó algengara, alltaf tók
hann eftir nýlituðu hári, vel snyrt-
um nöglum og mundi eftir að hæla
fallegum klæðnaði. Meira að segja
síðustu vikurnar á Sóltúni var títt
rætt um útlit og ég er ekki í nokkr-
um vafa um að ég hafi fengið mitt
helsta áhugamál í arf frá afa.
Mínar sterkustu og eflaust fyrstu
minningar af afa eru þó án efa við
eldhúsborðið heima hjá ömmu og
afa. Þar maulaði ég ósjaldan
ömmubakstur með bestu lyst og
plataði afa til að ná í kók í bílskúr-
inn. Þar geymdi hann miklar gos-
birgðir sem við barnabörnin þurft-
um ekki að suða mikið til að fá að
njóta. Kókið hans afa bragðaðist
heldur ekki eins og venjulegt gos,
meðan ég skrifa þessi orð finn ég
næstum votta fyrir bragði af volgu
ölinu í munninum, sem þó vakti
alltaf mikla kátínu á yngri árum.
Eftir veitingarnar var stundum
gripið í spil og kenndi afi mér þar
eitt spil sem er enn í miklu uppá-
haldi. Á mettíma tókst honum að
kenna 5 ára barninu að gefa í rússa
og ekki leið á löngu þar til eggið var
farið að kenna hænunni, hvort sem
það var af spilasnilli minni eða
öðru.
Elsku afi minn, minning þín mun
ávallt lifa með mér. Elsku amma
mín, Guð verði með þér og sendi
þér styrk á þessum erfiðu tímum.
Anna Kristín Pálsdóttir.
Bjarni Björnsson hóf störf sem
húsvörður við Réttarholtsskóla
1991 og gegndi því starfi í tvö ár.
Hann var þá nokkuð við aldur eða
66 ára að mig minnir. Húsvarsla við
stóran unglingaskóla er mikið og
margbreytilegt starf og gerir kröf-
ur um margs konar hæfni, ekki síst
í samskiptum bæði við yngri sem
eldri.
Þrátt fyrir að vera kominn af
léttasta skeiði gekk Bjarni til starfa
af miklum krafti. Dró ekki að ganga
í þau verk sem fyrir lágu og afar
fundvís á að finna hvað þyrfti að
lagfæra og endurnýja. Ekki síst
átti hann auðvelt að umgangast
yngri sem eldri, glaðvær og gam-
ansamur en fastur fyrir þegar á
þurfti að halda.
Þrátt fyrir að samstarfið yrði
ekki lengra er Bjarni okkur, sem
unnum með honum í Réttarholts-
skóla, minnisstæður sem frábær
starfsmaður og ekki síður sem góð-
ur og skemmtilegur félagi. Minnist
ég sérstaklega ferðar starfsmanna
skólans þar sem áð var í sumarbú-
stað þeirra hjóna í Kjósinni. Þar
var Bjarni á heimavelli.
Fyrir hönd okkar sem vorum
honum samtíða í Réttarholtsskóla
sendi ég eiginkonu hans og fjöl-
skyldu samúðarkveðjur og þakkir
fyrir að fá að kynnast honum.
Haraldur Finnsson,
fyrrv. skólastjóri
Réttarholtsskóla.
Bjarni Björnsson
✝
Elskulegur faðir okkar, afi og langafi,
AÐALSTEINN P. MAACK
húsasmíðameistari og
fv. forstöðumaður byggingaeftirlits ríkisins,
áður til heimilis að Hvassaleiti 56,
Reykjavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli laugardaginn
24. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Aðalheiður Maack, Óðinn Geirsson,
Pétur A. Maack, Kristjana Kristjánsdóttir,
Þórhallur Maack, Gyða Bárðardóttir,
Gísli Maack, Kara Margrét Svafarsdóttir,
Sigríður Maack, Már Másson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURÐUR JÓNSSON,
Selvogsgötu 6,
Hafnarfirði,
er lést laugardaginn 17. janúar, verður jarðsunginn
frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn 28. janúar
kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Nanna Hálfdánardóttir.