Morgunblaðið - 27.01.2009, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. JANÚAR 2009
✝ Guðmundur Þor-valdsson fæddist
á Akranesi 31. jan-
úar 1965. Hann lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 19. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Þórdís
Björnsdóttir, f. 26.2.
1942, og Þorvaldur
Guðmundsson, f.
24.6. 1939. Systkini
Guðmundar eru
Björn, f. 16.2. 1963,
Stefán, f. 20.4. 1967,
og Kristín Gróa, f.
21.9. 1981.
Guðmundur kvæntist 21.7. 1990
Ásdísi Völu Óskarsdóttur, f. 17.2.
1969. Synir þeirra eru tveir, Þor-
valdur Arnar, f. 20.7. 1995, og
Þorgils Ari, f. 16.6. 2002. For-
eldrar Ásdísar eru Sigrún Gunn-
arsdóttir, f. 4.3. 1931, og Óskar Þ.
Stefánsson, f. 25.9. 1925, d. 12.4.
2008.
Guðmundur ólst upp hjá for-
eldrum sínum á Akranesi, utan
fimm ára sem fjölskyldan var bú-
sett í Argentínu. Hann lauk
grunnskólaprófi frá Brekkubæj-
arskóla og versl-
unarprófi frá Fjöl-
brautaskóla
Vesturlands. Hann
vann í mörg ár sem
bankastarfsmaður,
fyrst hjá Landsbank-
anum, síðan hjá Al-
þýðubankanum og
loks hjá Íslands-
banka. Hann rak síð-
ar hannyrðaverslun
á Akranesi eða allt
til ársins 2000 þegar
hann hóf störf hjá
versluninni Völ-
usteini. Síðustu ár starfaði Guð-
mundur sem launafulltrúi hjá
Akraneskaupstað. Guðmundur
var félagi í Lionsklúbbi Akraness
og starfaði áður í JC Akranes.
Guðmundur stundaði nám við
Myndlistarskóla Mosfellsbæjar
síðastliðin tvö ár og hélt nokkrar
sýningar á verkum sínum. Hann
hafði einnig mikið yndi af alls
kyns hannyrðum og liggja mörg
falleg verk eftir hann.
Útför Guðmundar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 14.
Hann Gummi bróðir okkar er dá-
inn eftir árslanga baráttu við ill-
kynja sjúkdóm. Þetta var ekki í
fyrsta sinn sem hann háði slíka bar-
áttu. Fyrri orrustan átti sér stað
fyrir þrjátíu árum og þá hafði
Gummi betur þó tæpt stæði. Þann
sigur þurfti hann þó að greiða dýru
verði og þegar óvinurinn sneri aftur
löngu seinna í nýjum búningi þá
varð fátt um varnir. Þó erfitt að sé
að sjá réttlæti í slíkri atburðarás gat
maður aldrei séð að Gummi væri
reiður eða bitur. Fyrri orrustan
kenndi honum æðruleysi, jafnaðar-
geð og einbeittan vilja til að gera
sem mest úr hverri stund. Við hin
systkinin yfirgáfum Skagann til að
stunda nám og vinnu en Gummi
flutti aldrei burt. Hann vann sér
sess í bænum með störfum sínum og
virkni í félagslífi. Alls staðar kom
hann sér vel með dugnaði, sam-
viskusemi og léttri lund. Besta
sönnun þess er sú hlýja og rausn
sem vinnufélagar hans sýndu hon-
um undir það síðasta. Gummi var
ekki dæmigerður Skagamaður því
ekki er vitað til þess að hann hafi
sparkað í bolta ótilneyddur. Hann
bætti það upp með handlagni og
sköpunargleði. Hann var listakokk-
ur og allt lék í höndunum á honum.
Sem dæmi má nefna að þegar þau
Ásdís eignuðust Þorvald Arnar,
prjónaði Gummi á hann skírnarkjól
og fékk verðlaun fyrir. Geri aðrir
betur. Sumir urðu hissa á að hann
fengist við þannig kvennastúss. Um
það var honum alveg sama. Síðar
fann sköpunarþörfin sér farveg í
málaralist þar sem hann stundaði
nám eins lengi og honum entust
kraftar. Hann sýndi verk og seldi
við góðan orðstír og hefði náð langt
á þeirri braut ef honum hefði enst
aldur til.
Við eigum eftir að sakna Gumma
sárt. Þó við þvældumst víða og
stundum liði langur tími á milli þá
var það ómissandi þáttur í tilverunni
að sameinast á laugardögum á
Vogabraut, borða góðan mat og
spjalla um lífið og tilveruna. Þá
fylgdi nýtt bæjarslúður því Gummi
þekkti alla á Skaganum og allir
þekktu hann. Ef þurfti að gera
Skagamönnum grein fyrir sér dugði
að segja: „Hann Gummi er bróðir
minn.“ Það verður tómarúm í lífi
foreldra okkar því samskipti þeirra
og Gumma voru mikil og góð.
Stærst verður þó skarðið á Hjarð-
arholtinu. Ekki þarf þó að óttast um
Þorvald og Þorgils. Ásdís mun halda
áfram að veita þeim öruggt heimili
og gott uppeldi. Hún veit líka að við
erum tilbúin að aðstoða á allan hátt
eins og allir sem að þeim standa.
Það voru erfiðir síðustu dagarnir
þegar kraftar Gumma þrutu hratt.
Síðustu tvo dagana dvaldi hann á
Sjúkrahúsinu á Akranesi og fékk
þar góða umönnun, umvafinn ást-
vinum sínum fram á hinstu stund.
Hann var þar á herbergi með
stórum suðurglugga. Þessa tvo daga
skartaði vetrarhiminninn sínu feg-
ursta og var engu líkara en það væri
honum til heiðurs. Minna átti hann
ekki skilið. Þegar síðasta skíma
dags hvarf að loknu stórkostlegu
sólarlagi þann 19. janúar skildi
Gummi við okkur. Ekki vitum við
hvar hann er núna en teljum okkur
þó vita að það sé góður staður og að
þar sé núna eldaður betri matur en
áður. Við eigum eftir margar góðar
minningar um góðan bróður.
Björn, Stefán og Kristín Gróa.
Mig langar til að skrifa fáein orð
til minningar um hann Guðmund
frænda minn, sem lést á Sjúkrahús-
inu á Akranesi mánudaginn 19. jan-
úar, langt um aldur fram frá eig-
inkonu og tveim ungum sonum.
Það er svo ótal margs að minnast
og hvað varðar Gumma, þá eru
minningarnar eingöngu góðar og
fallegar vegna þess að hann var
bara góður og fallegur drengur alla
tíð. Ég var á ellefta ári þegar hann
fæddist og hann, ásamt hinum
systkinabörnum mínum, bættu mér
það upp að eiga engin yngri systk-
ini. Ég var barnapía, leikfélagi og
vinur þeirra. Mér finnst eins og ein-
hver sérstakur þráður hafi alltaf
legið á milli okkar Gumma. Hann
einhvern veginn bræddi strax hjarta
mitt frá fyrstu tíð, svo ljúfur, kátur,
jákvæður og opinn fyrir öllu og öll-
um í kringum sig. Lét sig einhvern
veginn allt varða í lífinu. Hann var
áræðinn og framkvæmdi margt á
sinni allt of stuttu ævi, sem aðrir
láta sig einungis dreyma um.
Gummi var sannur listamaður af
Guðs náð. Prjón, útsaumur, matar-
gerð, ljósmyndun og síðast en ekki
síst listmálun, allt fór þetta honum
vel úr hendi. Síðastliðið ár málaði
hann margar myndir, sótti nám-
skeið í málaralist vikulega í Mos-
fellsbæ og hélt málverkasýningar,
þrátt fyrir veikindin. Lífið hefur
ekki alltaf leikið við Gumma, hann
hefur gengið í gegnum erfið veik-
indi, fyrst sem unglingur og svo
kom reiðarslagið fyrir rúmu ári,
þegar hann greindist með krabba-
meinið sem dró hann að lokum til
dauða.
Hann tók á þessum veikindum
sínum á svo ótrúlega jákvæðan og
æðrulausan hátt og barðist hetju-
lega til síðasta dags. Guð blessi góð-
an dreng, ég veit að hann fær hlýjar
móttökur hinum megin, handan
móðunnar miklu. Söknuður okkar
sem eftir sitjum er sár en við erum
samt öll ríkari eftir að hafa fengið að
kynnast og njóta samvista við
Gumma. Ég persónulega á þeim
hjónum margt að þakka. Þau hafa
oft rétt mér hjálparhönd og veitt
stuðning þegar ég hef þurft á því að
halda og það hefur verið svo gott að
hafa þau í næsta nágrenni.
Elsku Ásdís, Þorvaldur Arnar,
Þorgils Ari og aðrir aðstandendur.
Við Eyþór vottum ykkur öllum sam-
úð okkar. Missir ykkar er mikill og
sár. Guð blessi ykkur öll og styrki.
Megi góðar minningar verða ykkur
styrkur í sorginni. Guð geymi elsku
Gumma minn, ég er innilega þakklát
fyrir samfylgdina í gegnum árin.
Sigríður Inga Björnsdóttir.
Kæri vinur og frændi. Ég vil með
þessum fátæklegu orðum þakka þér
allan vinskap gegnum tíðina og sam-
starf á bæjarskrifstofunni. Þær voru
ófáar stundirnar sem við ræddum
saman hispurslaust um lífið og til-
veruna og hvað tæki við eftir þetta
líf okkar hérna megin. Og við vorum
sammála um að það gæti ekki annað
verið en við færðumst á annað til-
verustig. Og fleira og fleira ræddum
við og fékk ég hjá þér mörg góð ráð-
in. Mikið sakna ég þessara stunda.
Listamaður varstu, allt lék í hönd-
um þér. Í seinni tíð varð myndlistin
áhugamál sem þú fórst að sinna og
ekki að ástæðulausu. Þú túlkaðir
m.a. eitt samtal okkar í mynd sem
ég er glöð að eiga til minningar um
þig.
Við áttum margar skemmtilegar
stundir saman við undirbúning jóla-
gleði okkar í vinnunni, en sá und-
irbúningur var eiginlega vakandi
hjá okkur allt árið. Húmor þinn var
óborganlegur. Við vorum stöðugt að
útfæra einhverja fyndna punkta, að
okkur fannst, sem við sáum í atvik-
um á skrifstofunni. Færðum í leik-
rænan búning og þú fórst á kostum í
þessum hlutverkum. Í þeim liggja
ógleymanlegar minningar.
Ég get ekki skilið að þú skulir
vera tekinn svo fljótt frá eiginkonu
þinni og drengjunum tveimur, fjöl-
skyldunni allri. Frá okkur öllum. Þú
barðist eins og hetja, æðrulaus og
hugsaðir um hag allra annarra fyrst
og fremst.
Ég færi Ásdísi og drengjunum,
foreldrum og fjölskyldunni allri
innilegar samúðarkveðjur.
Ég kveð þig, kæri vinur og
frændi, með þakklæti og orðunum
sem ég heyrði frá þér síðast:
Sjáumst seinna.
Ragnheiður Þórðardóttir.
Líf Guðmundar bróðursonar míns
var enginn dans á rósum. Eftir
áhyggjulaus æskuár á Akranesi og í
Argentínu veiktist þessi fallegi og
hrausti strákur alvarlega 14 ára að
aldri. Veikindin tóku af honum mik-
inn toll og þau 29 ár sem síðan eru
liðin voru honum erfið heilsufars-
lega. Hann sýndi ótrúlegan kraft og
þolinmæði í veikindum sínum,
stundaði grásleppuveiðar á sumrin
með afa sínum og nafna, lauk skóla
og dreif sig út á vinnumarkaðinn.
Hann starfaði í Landsbankanum og
Íslandsbanka, setti upp og rak
glæsilega hannyrðaverslun árum
saman, en hann var mikill hannyrða-
maður og fékk t.d. verðlaun Prjóna-
blaðsins Tinnu fyrir skírnarkjól sem
hann prjónaði á son sinn. Síðan hóf
hann störf hjá Akraneskaupstað og
starfaði þar sem launafulltrúi í mörg
ár og allt til dauðadags. Hann undi
hag sínum afskaplega vel á bæjar-
skrifstofunni og eignaðist þar góða
vini sem hafa reynst honum sérstak-
lega vel í veikindum hans.
Hans stóra gæfa í lífinu var þegar
hann hóf búskap með henni Ásdísi
sinni og drengirnir tveir sem þau
eignuðust, Þorvaldur Arnar og Þor-
gils Ari. Gummi, eins og við nefnd-
um hann jafnan, var framúrskarandi
fjölskyldufaðir og vildi allt fyrir sitt
fólk gera. Litla fjölskyldan ferðaðist
mikið innanlands og utan og naut
þess að vera saman. Hann eignaðist
einstaklega góða og trausta æsku-
vini sem ræktuðu vináttuna þar til
yfir lauk. Gummi hafði léttan og
skemmtilegan húmor og var hrókur
alls fagnaðar í góðra vina hópi.
Listhneigð Gumma lá ekki bara í
handavinnunni. Síðustu árin helgaði
hann sig málaralistinni. Hann sótti
nám í þeirri list og hélt nokkrar sýn-
ingar, síðast á Dvalarheimilinu
Höfða á Vökudögum í haust þar sem
verk hans vöktu mikla athygli og
seldust vel.
Nú er Gummi fallinn frá langt um
aldur fram. Eftir sitja minningar um
góðan dreng sem stóð sig eins og
hetja í lífinu og lét veikindi aldrei slá
sig út af laginu. Við Guðný sendum
Ásdísi, sonum, foreldrum, systkin-
um og ástvinum öllum innilegar
samúðarkveðjur. Guð blessi minn-
ingu Guðmundar Þorvaldssonar.
Guðjón Guðmundsson.
Það er oft erfitt að átta sig á rétt-
lætinu í heiminum og ekki síst þegar
fólk þarf að yfirgefa þennan heim
allt of snemma. Þannig líður mér
núna, sorgmædd og reið yfir órétt-
læti heimsins.
Hann Gummi mágur minn er lát-
inn og skilur eftir sig hana litlu syst-
ur mína, drengina þeirra tvo og hóp
af ástvinum. Hann var góður dreng-
ur sem ræktaði garðinn sinn vel og
hafði mikið að gefa.
Við í minni fjölskyldu kynntumst
honum fyrir meira en 20 árum þeg-
ar þau kynntust, hann og Ásdís
systir mín, og honum var vel fagnað.
Þau hafa alla tíð verið samhent, lífið
hjá þeim ekki alltaf verið dans á rós-
um en þau leyst úr hverju máli á
farsælan hátt.
Gummi fór ekki alltaf hefðbundn-
ar leiðir í lífinu. Hann lærði korn-
ungur að prjóna hjá gamalli konu í
Argentínu, þar sem hann bjó um
tíma með foreldrum sínum, og það
kveikti áhuga hans á handavinnu.
Hann var snillingur í höndunum,
prjónaði, saumaði og skar út og
núna síðustu árin málaði hann og
náði að halda nokkrar sýningar á
verkum sínum. Hann rak um tíma
handavinnubúð á Akranesi. Árið
2005 vann hann til verðlauna sem
kölluð voru „gullprjónarnir“ fyrir
skírnarkjól sem hann prjónaði á
ungan son sinn.
Matreiðsla var annað stórt áhuga-
mál sem Gummi hafði. Það var alltaf
spennandi að vera boðinn í mat hjá
þeim, maður gat verið viss um að á
borðum væri eitthvað óhefðbundið
og spennandi. Matreiðsluþættir frá
fjarlægum slóðum voru uppáhalds-
sjónvarpsefnið hans.
Ferðalög, ljósmyndun o.fl. sem
bauð upp á nýjar og óvenjulegar
upplifanir voru honum að skapi,
ekki síst í góðra vina hópi.
Fyrir rúmu ári dundi svo ógæfan
yfir, illkynja sjúkdómur.
Ég gat dáðst að honum mági mín-
um í veikindum hans. Jafnvel þó
hann væri að heyja þessa baráttu í
annað sinn á lífsleiðinni mætti hann
í slaginn með bæði augun opin en já-
kvæðar hugsanir ofar öðru. Ég vona
að hann hafi skilið mig þegar ég
sagði honum hvað þessi afstaða
hans hefði gert okkur sem nálægt
honum voru auðveldara fyrir. Og
jafnvel þegar ljóst var að ekki væri
völ á lækningu hélt hann ótrauður
áfram og lifði lífinu til fulls alveg
fram á síðustu stund.
Nú er komið að leiðarlokum, kæri
mágur. Mig langar að þakka allar
stundirnar sem við áttum saman í
gamni og alvöru, ekki síst síðasta
gamlárskvöld þegar þið hjónin héld-
uð ykkar árlega boð fyrir fjölskyld-
una með stæl þrátt fyrir hve veikur
þú varst, það lýsir þér vel. Við hér
lofum að standa við bakið á Ásdísi,
Þorvaldi og Þorgilsi.
Megi góður guð og englarnir
gæta þín þangað til við hittumst
næst.
Hvíldu í friði.
Ingibjörg Óskarsdóttir.
Guðmundur Þorvaldsson, kær
vinnufélagi á bæjarskrifstofum
Akraneskaupstaðar, lést sl. mánu-
dag, 19. janúar. Guðmundur var
allra hugljúfi, næmur, tilfinningarík-
ur listamaður. Síðastliðið ár barðist
hann hetjulega við þann sjúkdóm
sem að lokum lagði hann að velli.
Þrátt fyrir að við félagar hans
hefðum séð að hverju dró áttum við
von til hinstu stundar. Guðmundur
starfaði hjá Akraneskaupstað frá
mars 2001 við launaútreikninga og
tengd mál og var afar farsæll starfs-
maður. Engin uppákoma var hjá
okkur starfsmönnum öðruvísi en að
Guðmundur tæki þátt í henni og var
hann hugmyndasmiður að mörgu
gamanatriði sem menn muna alla
tíð.
Síðasta skipti sem við vorum öll
saman var föstudaginn 9. janúar
þegar við kvöddum starfsfélaga við
starfslok.
Undirritaður kom á heimili Guð-
mundar og Ásdísar 14. janúar sl.
Þar mætti ég sömu alúðinni og hlýj-
unni og áður, þar kvöddumst við
Guðmundur í síðasta sinn. Hugur
okkar er nú hjá fjölskyldu hans, Ás-
dísi og drengjunum, foreldrum og
systkinum, tengdamóður og öðru
venslafólki.
Hans er sárt saknað en minningin
lifir. Innilegar samúðarkveðjur til
allra aðstandenda.
F.h. Akraneskaupstaðar,
Gísli S. Einarsson bæjarstjóri.
Ég vil með nokkrum orðum minn-
ast Gumma sem vinnufélaga og góðs
vinar. Gummi var nánasti sam-
starfsmaður minn í rúm 7 ár á bæj-
arskrifstofunum á Akranesi. Við átt-
um mörg sameiginleg áhugamál, t.d.
prjónaskap, bútasaum og allt sem
snýr að ýmiss konar hannyrðum og
föndri. Við áttum margar spjall-
stundirnar um áhugamálin okkar og
oft var hægt að fá góð ráð hjá
Gumma. Ég dáist að því hversu
æðrulaus hann var meðan hann
gekk í gegnum sín erfiðu veikindi.
Ég kveð Gumma með miklum sökn-
uði og votta allri fjölskyldu hans
mína innilegustu samúð.
Ásdís S. Gunnarsdóttir.
Í gegnum lífið erum við stundum
létt í spori, sem táknar þá gjarnan
að okkur líði vel, að allt gangi í hag-
inn. En svo skyndilega getur gang-
an orðið þyngri, þegar hugur okkar
er dapur. Þannig hefur okkur liðið
síðan okkur barst sú fregn að
Gummi væri fallinn frá. Við vorum
samstarfsfélagar hans í Íslands-
banka til margra ára og margt var
brallað á þeim tíma.
Við munum Gumma brosandi, já-
kvæðan og einstaklega skemmtileg-
an vinnufélaga. Hann var mikill
húmoristi og gerði óspart grín og þá
Guðmundur
Þorvaldsson
✝
Ástkær eiginkona mín og vinur, móðir okkar, dóttir,
tengdadóttir og systir,
GUÐRÚN BJÖRK RÚNARSDÓTTIR
FREDERICK,
Hátúni 37,
Keflavík,
varð bráðkvödd á heimili sínu föstudaginn
23. janúar.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn
3. febrúar kl. 14.00.
Kenneth W. Frederick,
Gunnar Már Vilbertsson,
Sara Margrét Frederick,
Viktoria Lynn Frederick,
Fríða Felixdóttir, Rúnar Lúðvíksson
og systkini hinnar látnu.