Morgunblaðið - 26.08.2009, Blaðsíða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. ÁGÚST 2009
         
 
   

    
 
    
     
     

 





  


 



 
    
       
✝ Hafdís Sigdórs-dóttir fæddist 14.
júní 1952. Hún lést á
gjörgæsludeils Land-
spítalans í Fossvogi
16. ágúst sl. Móðir
Hafdísar var Anna
Jóna Loftsdóttir hús-
móðir, f. 22.8. 1930,
d. 15.3. 1986. Faðir
hennar er Sigdór
Ólafur Sigmarsson
skipstjóri, f. 1.8.
1927. Hafdís var
þriðja elst af systk-
inum sínum. Systkini
hennar eru: 1) Guðbjörg Haralds-
dóttir, f. 18.1. 1947, 2) Þorsteinn
Veturliðason, f. 8.11. 1949, 3) Jó-
hann Sigfús Sigdórsson, f. 19.4.
1956, 4) Loftur Sigdórsson, f. 14.3.
1957, 5) Dagbjört Hanna Sigdórs-
dóttir, f. 28.1. 1960, 6) Halldóra
Halldórsdóttir, f. 13.8. 1961, 7)
Kristjana Sigríður Kristjánsdóttir,
f. 28.3. 1963, 8) Eva Mary Krist-
jánsdóttir, f. 23.2. 1966, og 9) Berg-
ljót Kristjánsdóttir, f. 10.4. 1967.
Maki Hafdísar er Jósep Berent
Gestsson, f. 30.12. 1932. Börn Haf-
dísar eru: 1) Róbert Antonsson, f.
9.6. 1978, í sambúð með Söndru
Björk Marteinsdóttur. Börn þeirra
eru Elfar Smári, f.
1.9. 2002, Axel Máni,
f. 28.8. 2003, og Urð-
ur Emma, f. 23.2.
2006. 2) Jakobína
Helga Jósepsdóttir, f.
15.1. 1980.
Börn hennar eru
Bjarki Snær, f. 27.7.
2001, og Sindri Snær,
f. 1.4. 2007. 3) Arilíus
Gestur Róbertsson, f.
5.6. 1981. 4) Berg-
sveinn Eyland Jós-
epsson, f. 14.10. 1982,
í sambúð með Evu
Björk Kristinsdóttur. Dóttir þeirra
er Embla Dís, f. 19.1. 2009. 5) Anna
Jóna Jósepsdóttir, f. 3.7. 1987.
Börn hennar eru Alexander Aron,
f. 22.11. 2006, og Aníta Rut, f. 20.8.
2008. 6) Davíð Þór Jósepsson, f.
23.10. 1991.
Hafdís hóf störf ung að aldri og
vann ýmis þjónustustörf á lífsleið-
inni. Á sínum seinni árum helgaði
hún sig börnunum sínum og barna-
börnum sem hún sinnti af mikilli
ástúð og umhyggju.
Útför Hafdísar fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 26.
ágúst, og hefst athöfnin kl. 13.
Meira: mbl.is/minningar
Mamma, mér finnst svo ótrúlegt
að þú sért dáin svona ung og svona
skyndilega þó svo að við höfum
innst inni vitað að svona færi eftir
veikindin sem þú gekkst í gegnum.
Lífskrafturinn þessar síðustu
stundir á spítalanum lýsir þér svo
vel og það var svo sárt að horfa á
þig og geta ekki hjálpað þér eins
og vanalega. Þú varst ótrúlega
sterk og svo þrjósk að þú ætlaðir
ekki að gefa eftir og vildir fara
heim. Þú fékkst líka að vera heima
eins lengi og hægt var þar sem þú
vildir helst vera með okkur krökk-
unum og barnabörnunum sem þú
elskaðir svo mikið. Ég man hvað
þú varst stolt þegar Bjarki fæddist
og þú hefur alltaf viljað hafa hann
hjá þér. Hann var líka svo háður
þér og kemur til með að sakna þín
mikið. Við gerðum öll svo margt
saman og minningarnar eru svo
margar. Þú varst svo dugleg að
fara með okkur í sunnudagsbíltúra,
allir settir í bað áður og við Beggi
greiddir til hliðar. Þá var oft farið
niður á bryggju, farið í Tívolí í
Hveragerði eða í Suðurver og
keyptur kjúklingur sem þér þótti
svo góður. Þú elskaðir að fara í
sumarbústaðaferðir og vildir helst
vera í heita pottinum allan tímann
með krakkana í kringum þig. Þú
varst mikill húmoristi og við hlóg-
um öll mikið sama. Minningarnar
eru svo margar og þeim gleymum
við aldrei. Þú varst sterkur per-
sónuleiki og stóðst á þínu.
Þú þoldir ekki óréttlæti og fals
og ef einhver fór á bak við þig
varðst þú virkilega reið þannig að
þeir sem í hlut áttu þorðu ekki að
tala við þig og þú gafst ekkert eft-
ir. Við vorum alltaf svo góðir vinir
og gátum alltaf talað saman. Ég
veit að ég var ekki alltaf auðveldur
en þú fyrirgafst mér alltaf og við
sættumst.
Mamma, ég hugsa stöðugt um
þig og finnst vera tómlegt og skrít-
ið hérna án þín. Ég mun aldrei
gleyma þér og þeim minningum
sem ég á. Við stöndum þétt saman
og hugsum vel um pabba eins og
ég veit að þú vildir. Ég veit að þú
verður alltaf hjá okkur og vakir yf-
ir okkur og barnabörnunum þín-
um.
Þinn sonur,
Aralíus.
Hafdís Sigdórsdóttir
Í dag er til grafar
borin gömul baráttu-
systir okkar jafnaðar-
manna, Rannveig
Edda Hálfdánardótt-
ir. Kynni okkar tókust fyrst þegar
ég fór að fara með Eiði Guðnasyni
á pólitíska fundi Alþýðuflokksins á
Skaganum upp úr 1990. Hún var
skemmtileg, opin og hlý kona, og
fylgin þeim sem hún studdi. Í
henni átti ég jafnan síðar hauk í
horni á átakastundum í mínu póli-
tíska lífi. Edda var einn þeirra ein-
staklinga sem í stjórnmálahreyf-
ingu vaxa upp í að verða
burðarstoðir. Hún var ósérhlífin,
og jafnan boðin og búin til að taka
að sér hvers kyns verk í þágu þess
málstaðar sem hún bar fyrir
brjósti. Hún var um skeið formað-
ur Alþýðuflokksins á Akranesi,
gekk í öll störf á vegum jafnaðar-
manna, og mátti einu gilda hvort
það var undirbúningur funda, þátt-
taka í bæjarmálum, kosningabar-
átta, eða skemmtiferðir á vegum
flokksins. Rannveig Edda var
sannkallaður eðalkrati einsog þeir
bestir gerast. Hún var af grónum
ættum jafnaðarmanna, og var æv-
ina á enda ötul baráttukona fyrir
sjónarmiðum jafnréttis og réttlæt-
is. Það má segja að hún hafi drukk-
ið jafnaðarstefnuna í sig strax í
bernsku. Þau voru systkinabörn,
hún og Benedikt Gröndal, formað-
ur Alþýðuflokksins. Akranes var
áratugum saman helsta vígi Al-
þýðuflokksins í hinu gamla Vest-
urlandskjördæmi. Leiðtogar
flokksins á Skaga voru forystu-
menn í bæjarmálum, og áttu ríkan
þátt í vexti og uppgangi bæjar-
félagsins. Einn þeirra var Hálfdán
Sveinsson, faðir Rannveigar Eddu,
sem um langt skeið var ókrýndur
Rannveig Edda
Hálfdánardóttir
✝ Rannveig EddaHálfdánardóttir
fæddist á Akranesi 6.
janúar 1936. Hún lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness föstudaginn 7.
ágúst síðastliðinn og
var útför hennar gerð
frá Akraneskirkju 18.
ágúst,
jarl vestlenskra krata
og réð flestu því sem
hann vildi. Fjölskyld-
an hverfðist um
stjórnmál og jafnað-
arstefnuna, því öll
fjögur börn Hálfdáns
og eiginkonu hans,
Dórótheu Erlends-
dóttur, tóku virkan
þátt í starfi Alþýðu-
flokksins, ekki bara á
Vesturlandi heldur
víðar. Tveir bræðr-
anna, Hilmar og
Sveinn, sátu um skeið
á Alþingi sem varaþingmenn fyrir
Alþýðuflokkinn. Sjálf varð Rann-
veig Edda fremst meðal jafningja í
öflugri kvennasveit á Skaga, sem
dugði flokknum einstaklega vel í
hinni pólitísku baráttu, sem á þeim
árum gat orðið harðskeyttari og
persónulegri en við eigum að venj-
ast í dag. Hvað sem á dundi var
Rannveig Edda jafnan til staðar á
hinum pólitíska vettvangi. Á fund-
um flutti hún mál sitt af einurð og
skörungsskap og var ódeig í sókn
og vörn fyrir málstað Alþýðu-
flokksins og hugsjóna hans. Þegar
Samfylkingin var stofnuð í aldar-
byrjun var hún stofnfélagi í flokkn-
um og tók virkan þátt í ógleyman-
legum stofnfundi hans. Sjálfur var
ég formaður Samfylkingarinnar
fyrstu fimm árin, og vissi af eigin
raun hversu munaði um óbilandi fé-
laga einsog hana á frumbýlings-
árum flokksins. Það sópaði að
Eddu. Hún var kona hávaxin, fríð
og tíguleg í framgöngu, hlý, hlát-
urmild og skemmtileg. Að henni er
ekki aðeins sjónarsviptir heldur er
skarð fyrir skildi í röðum jafnaðar-
manna á Vesturlandi, þar sem við
nú með skömmu millibili höfum séð
á bak tveimur baráttukonum úr
röðum okkar á Vesturlandi, Rann-
veigu Eddu og Svölu Ívarsdóttur,
sem jarðsett var fyrir tæpum
þremur vikum.
Fyrir hönd Samfylkingarinnar
þakka ég Rannveigu Eddu einlæg-
lega fyrir framlag hennar í þágu
okkar sameiginlega málstaðar, og
alla þá hlýju sem hún jafnan sýndi
ungum þingmanni sem ekki kunni
alltaf fótum sínum pólitísk forráð.
Ég bið Guð að blessa minningu
hennar, fjölskyldu og vini.
Össur Skarphéðinsson.
Með fráfalli Rannveigar Eddu er
látin mikilhæf og eftirminnanleg
kona. Árið 1944 voru verka-
mannabústaðirnir á Sunnubraut
teknir í notkun. Við fluttum með
foreldrum okkar Valtý Bergmann
og Báru Páls á Sunnubraut 16, en
á 14 fluttu Hálfdán Sveinsson og
Dórothea Erlendsdóttir ásamt
börnum sínum. Samskipti og vin-
átta þessara fjölskyldna voru ein-
stök, það voru t.d. keyptir ýmsir
hlutir sameiginlega sem síðan
gengu á milli húsanna eftir þörfum.
Á jólum var komið saman, farið í
leiki, drukkið súkkulaði og kræs-
ingar borðaðar. Það skemmdi ekki
fyrir að pólitískar skoðanir allra
aðila fóru saman, allt kratar fram í
fingurgóma, Hálfdán einn af for-
ystumönnum Alþýðuflokksins í
bænum. Síðar meir valdist Edda til
trúnaðarstarfa fyrir Alþýðuflokk-
inn. Við minnumst með mikilli gleði
allra uppátækjanna í leik á Sunnu-
brautinni og ekki skorti hugmynda-
flugið hjá Eddu, hún var uppá-
tækjasöm með afbrigðum, en allt
var það saklaust og meiddi engan.
Um leið og við þökkum vináttu og
ljúft viðmót sem aldrei bar skugga
á sendum við Kristjáni eiginmanni
Eddu, börnum þeirra og bræðr-
unum Hilmari og Sveini og fjöl-
skyldum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Margrét, Díana,
Benedikt og Kristrún.
Rannveig Edda Hálfdánardóttir
var meðal fyrstu eðalkratanna sem
ég hitti á Akranesi þegar ég byrj-
aði að vasast í pólitík í Vestur-
landskjördæmi fyrir meira en 30
árum. Það sópaði að henni. Hún
var kona hávaxin, fríð og bar sig
vel. Hún vakti eftirtekt hvar sem
hún kom. Greind og einörð. Skor-
inorð og skýrmælt. Fyrir mörgum
árum sagði brottfluttur Skagamað-
ur við mig að hún hefði á sinni tíð
verið vænsti kvenkosturinn á
Skaga. Ekki efast ég um það. Hún
var, eins og foreldrar hennar og
systkini, meðal styrkustu stoðanna
í starfi Alþýðuflokksins, ekki bara
á Akranesi, heldur í kjördæminu
öllu, baráttukona í bestu merkingu
þess orðs. Ekki minnist ég þess að
haldinn hafi verið kratafundur í
Röstinni eða framboðsfundur í Bíó-
höllinni að Rannveig Edda væri
þar ekki mætt og vinkona hennar
Svala Ívarsdóttir, sem við höfum
svo nýlega kvatt, var þá aldrei
langt undan. Edda var forkur dug-
leg í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur. Þess nutu vestlenskir jafn-
aðarmenn í áratugi. Jafnaðarstefn-
an var henni í blóð borin. Hún átti
bara kærleiks- og kratagen. Hún
var sterkur málsvari þeirra sem
minna mega sín eða hefur verið
stjakað til hliðar í samfélagi þar
sem græðgi og ágirnd eru of ráð-
andi öfl. Rannveig Edda hefur nú
kvatt okkur eftir vanheilsu um
skeið. Fyrir ótrúlega stuttu heim-
sóttum við hana á sjúkrahúsið,
tveir gamlir krataþingmenn. Þá lék
hún á als oddi. Gantaðist við okkur
eins og henni var svo lagið. Þá
hvarflaði ekki að okkur að viðskiln-
aðurinn væri svo skammt undan.
Að leiðarlokum þökkum við Eygló
Rannveigu Eddu trausta vináttu,
staðfastan stuðning, fórnfýsi og
ódrepandi bjartsýni þegar á bratt-
ann var að sækja í hinni pólitísku
baráttu. Kristjáni, börnum þeirra
og fjölskyldum sendum við einlæg-
ar samúðarkveðjur. Guð blessi
minningu góðrar konu.
Eiður Guðnason.
Kveðja frá Dásemd
Kær vinkona og samstarfsmaður
til margra ára hefur nú kvatt, svo
alltof fljótt. Það var fyrir allmörg-
um árum að nokkrar samstarfs-
konur á Sjúkrahúsi Akraness
stofnuðu með sér kvenfélag sem
ber hið skemmtilega nafn „Dá-
semd“. Markmið þess hefur í gegn-
um tíðina verið að koma saman ut-
an vinnutíma og gera sér glaðan
dag. Meðal fastra viðburða eru ár-
legar haustferðir þar sem aðeins
eitt er á dagskrá og það er að
skemmta okkur ærlega og þá ekki
síst að syngja upp úr okkar
Dásamlega kveri sem geymir
margar perlurnar sem hafa orðið
til í gegnum tíðina sem og gamlar
vísur er tengjast Skaganum. Óhætt
er að segja að Edda hafi notið sín
til fulls þegar hún var búin að setja
upp rauðu Dásemdarhúfuna og
söng hástöfum og ekki var laust við
að blik kæmi í augun þegar gamlir
slagarar eins og t.d. „Í Báruhúsi“
voru sungnir. Þá er flestum okkar
ógleymanlegt þegar hún fór blað-
laust með allan vísubálkinn um
„konuna sem gleypti mý“. Eddu er
nú sárt saknað úr hópi Dásemd-
arkvenna.
Edda vann í móttökudeildinni við
símaþjónustu, má reyndar segja að
hún hafi bæði verið rödd og andlit
sjúkrahússins. Flestir þeir sem
lagt hafa leið sína á sjúkrahúsið
minnast hennar glaðlega viðmóts
og góðu þjónustulundar. Hún var
sannkallaður gleðigjafi og vildi
greiða úr hvers manns vanda. Fyr-
ir nokkrum árum lét hún af störf-
um og við starfslok var það ánægð
og glæsileg kona sem gekk út í sól-
skinið eftir farsælt ævistarf. Ekki
var laust við að við sem yngri erum
í hópnum höfum litið hana öfund-
araugum. Hún lét þess reyndar
getið að hún ætlaði sér alls ekki að
setjast við hannyrðir, það væri ekki
hennar stíll. En því miður reyndist
tíminn allt of stuttur sem hún fékk.
Hún hefur barist hetjulega við erf-
iðan sjúkdóm síðustu misseri en
aldrei missti hún móðinn og vildi
helst tala um allt annað en sín
veikindi.
Við leiðarlok er efst í huga þakk-
læti til hennar frá okkur Dásemd-
arkonum fyrir samferðina. Við
sendum Kristjáni og allri fjölskyld-
unni okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum þeim alls góðs.
Við vitum að minning um einstaka
konu lifir með okkur um ókomin ár.
Fyrir hönd samstarfskvenna á
SHA,
Rún Elfa, Rósa og Sigríður.
Elsku vinkona.
Það er ótrúlega erfitt að kveðja
þig aðeins þrem vikum eftir lát
Svölu, vinkonu okkar, þar sem þú
fársjúk komst að dánarbeði hennar
til að kveðja. Þú sýndir þá sem oft-
ar hversu sterkur karakter þú
varst. Söknuður okkar er sár en
sorgin er hluti af lífinu. „Að heils-
ast og kveðjast það er lífsins saga.“
Elsku Edda.
Takk fyrir að vera vinkona okkar
alla ævi. Takk fyrir að deila með
okkur gleði og sorg. Takk fyrir að
vera kletturinn sem við gátum allt-
af treyst á. Takk fyrir að baka
bestu ástarpungana. Takk fyrir að
vera best í íslensku. Takk fyrir að
vilja alltaf bæta og laga það sem
fór úrskeiðis. Takk fyrir samfylgd-
ina í þessu lífi.
Þín er ljúft að mega minnast
mikið gott var þér að kynnast
og gaman var að fá að finnast
og festa vináttunnar bönd
er við tókumst hönd í hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Elsku Stjáni, börn, tengdabörn
og barnabörn. Nú er sannarlega
skarð fyrir skildi. Guð gefi ykkur
styrk til að takast á við sorgina.
Vertu kært kvödd, elsku vin-
kona.
Friðrika (Fedda) og Hulda.
Hörður
Barðdal
✝ Hörður Barðdal,endurskoðandi,
fæddist á Fram-
nesvegi 55 í Reykja-
vík 22. maí 1946.
Hann lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut þriðjudaginn 4.
ágúst sl.
Útför Harðar var gerð frá Grafarvogs-
kirkju 19. ágúst síðastliðinn.
Meira: mbl.is/minningar
Minningar á mbl.is