Saga - 1970, Blaðsíða 158

156
JÓN SIGURÐSSON
en hann hafði yfirgefið Bojsen og stefnu hans. Bojsen
heldur áfram: „Da tiden kom — gik Dannebrog og Alberb
over til fjenden".7 Þess má geta, og ítreka það, að skjóti
nafni Albertis upp í endurminningum Bojsens, er Þaö
yfirleitt til ills eins, og finnur hann Alberti flestallt ^
foráttu.
Bojsen lýsir undirbúningi kosninganna 1892 og getar
þess, að nú hafi ekki lengur verið um neina heildarsaö1'
stöðu með Vinstrimönnum að ræða og að undirbúningur'
inn hafi einkum gerzt með samkomulagi leiðandi manllíl
og bréfaskiptum þeirra. Við þessar kosningar voru sátta'
umleitanimar komnar það vel á rekspöl, að Hægfara
Vinstrimenn og Hægrimenn höfðu með sér kosningabandæ
lag gegn Róttækum Vinstrimönnum og jafnaðarmönnuia-
Sáu Hægrimenn sér þennan kost vænstan, er vinstriöfl'
unum óx sífellt ásmegin á kostnað þeirra. Bojsen lýsU
framboði Albertis á þennan hátt: „Storst besvær kosted
det at ordne forholdene i Kogekredsen for Alberti in10
Horup, hvorom flere breve handler. Han var hidtil ans ^
som hojremand, men optrádte nu som venstre med
endog ret radikalt program. Dette omslag kunde folk i^e
let gore sig fortrolig med. Gennem N. J. Larsen var ie^
kommen i beroring med ham, da han stottede Morge°
bladet med nogle aktier. Hans mál sagdes at være at &
Europæeme, og dette var troligt nok, da han netop haV^
fort en kamp med dem pá liv og dod om herredom111
over sparekassen, hvoraf den berygtede Donnergárds
sag var udsprungen. Da Horup stod bag ved dette, v ,
det Alberti’s onske efter at have odelagt Donnei'ga
direkte at ramme Horup. Hermed stemmede han oveie
med vor politik. Dan han ligeledes lod forstá, at han
vilde
af W'Z’
lleiv
virke for det politiske forlig, blev han stottet dels
dels af Dinesen. Personlig nod han ingen anseelse me
vore venner, de af dem, som var bedst kendt i Kbm., Ne ^
gárd, Svend Hogsbro, Holm, o. s. v., advarede meget
ham pá grund af hans mindre gode rygte. Persou