Organistablaðið - 02.12.1978, Blaðsíða 44

Farið var vítt og breytt um landið, sem er aðeins 250 km á
lengd og 140 km þar sem það er breiðast.
Þetta er land mikilla andstæðna, ekki aðeins hvað snertir
íbúa, málið, siði heldur landslagið. Annars vegar eru gróður-
lausar auðnir, sandur, grjót og lífvana vötn, hins vegar gróður-
sæld, frjósemi, lífrík vötn. En landið er fagurt og fritt og fann-
hvítir tindar Hermonfjalls blasa við sunnan úr landinu. En allt
i einu endar einnig þetta ævintýr, sem þó var veruleiki, við
kveðjum Landið helga og mér heyrist einhver segja, hingað vil
ég koma aftur eftir nokkur ár. Hver veit nema sá sami hafi
hitt á óskastundina.
Nýnr á Italíu.
Lengst var dvalist i Rómaborg, borginni eihfu. Þar voru skoð-
uð mannvirki, minnisvarðar, rústir o. m. a. Og þar ber hæst að
mínu mati Péturskirkjuna og Katakomburnar.
Péturskirkjan, er með stærstu húsum veraldar. Þar má líta
furðuverk listskreytinga og byggingarstíl gömlu itölsku meist-
aranna, Höggmyndimar Pietá eftir Michelangelo og risastór
koparmynd af Pétri postula sennilega frá 7. öld. Mikil helgi
er á henni sem sjá má af því, að djúpt far er í stóru tá hægri
fótar eftir kossa aðdáenda hans.
Of mikið mál er að lýsa Péturskirkjunni nánar enda vart á
færi nokkurs manns og svo hitt, sjón er alltaf sögu ríkari og þeir
gerast margir Islendingarnir, sem skoða hana.
Frá Péturskirkjunni höldum við svo út að Katakombunum.
Þær eru í útjaðri Rómaborgar, grafhvelfingar á mörgum hæð-
um. Alls eru þessi neðanjarðargöng um 900 km á lengd að talið er.
Katakombumar voru grafreitur hinna kristnu þar í borg frá
1. öld e.Kr. til 4. aldar e.Kr. Þar eru málverk og myndir, sem
hafa verið ristar á veggina, en þeir eru að mestu úr sandsteini.
44 ORGANISTABLAÐIÐ