Organistablaðið - 02.12.1978, Blaðsíða 14

Hún fékk strax áhuga á mál-
inu og fékk því áorkað með
aðstoð bókasafnsstjórnar að
bæjarsjóður Hafnarfjarðar
veitti árið 1959 kr. 10.000, sem
stofnfé til deildarinnar. Árið
1960 gaf Friðrik heitinn
Bjarnason m. a. allan sinn
nótnakost og bækur um músik
og nótur til safnsins með því
fororði að þær yrðu varðveilt-
ar í músíkdeildinni.
Gjöf þessi var hin merkasta
og mikilsverður stofn að ís-
lensku tónbókasafni og hlaut
deildin nafnið Friðriksdeild.
ÞaS hefur aÖ sjálfsögðu þurft mikinn undirbúning til að koma
slíku safni á stofn, þar sem engin fyrirmynd var til hér á landi?
Já, allnokkurn. Ég hafði að vísu oft komið á slík söfn erlendis
og eftir að hreyfing komst á þetta mál, kynnti ég mér rekstur
slíkra safna á Norðurlöndum, Englandi og Þýskalandi og glugg-
aði lítilsháttar í bókasafnsfræði almennt. Þannig mótaðist þetta
smá saman en aðalvinnan var fólgin í skráningu gjafar Friðriks
Bjarnasonar, sem er um 2000 item.
Er venjuleg útlánastarfsemi viS FriSriksdeild?
Nei, ekki er það enn, nema að takmörkuðu leyti, en gestum
gefst tækifæri á að glugga í bækur á staðnum, enda hefur ver-
ið lögð nokkur áhersla á innkaup handbóka.
En hér er mikiS safn af hljómplötum, hvaS um þœr?
Já, við byrjuðum á því að kaupa mikið safn af gömlum, 78
snúninga hljómplötum ti] varðveislu, það eru klassisk tónverk
eingöngu, og þær íslenskar plötur sem fáanlegar voru.
Árið 1966, hófst útlán á hæggengum plötum, fyrst i smáum
stíl, en hefur aukist ört og nú eru nær 1200 lánþegar að út-
lánsplötum.
Guðlaug Pétursdóttir og
Friðrik Bjarnason.
14 O RGA NISTA BLAÐIÐ