Morgunblaðið - 30.12.2009, Blaðsíða 37

Minningar 37
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. DESEMBER 2009
Elsku amma. Það er
sárt að hugsa til þess
að þú sért farin. Við
sitjum hérna og minn-
umst þess þegar þú áttir heima í
Kjarrhólmanum. Við vorum oft þar í
heimsókn og var það eiginlega okkar
annað heimili þegar við vorum yngri.
Alltaf var líka vel tekið á móti okkur
með kræsingum og pönnukökunum
þínum. Ótrúlega hress sama hvað og
aldrei í vondu skapi. Það verður skrít-
ið að lifa í heimi þar sem amma er
ekki til staðar. Með þessum orðum
kveðjum við þig amma og vitum að
þér líður vel hjá guði. Gott er að hugsa
til þess að þú sért farin að hitta afa.
Erna Björk, Ingibjörg Anna,
Grétar Örn og Elsa Rut Sigurð-
arbörn.
Elsku amma og langamma. Nú
ertu farin á betri stað og þín mun
verða sárt saknað.
Það var aldrei leiðinlegt að kíkja í
Kjarrhólmann til þín, þar sem við
fengum kaffi og bollaspá og lifðum
eftir spádómum þínum. Enginn mátti
vera svangur svo þú tættir til allt í ís-
skápnum og jafnvel sauðst súpu fyrir
allt liðið, því það var nú oft svo mikið
fólk þarna að það minnti á félagsmið-
stöð.
Þú tókst alltaf svo vel á móti öllum.
Það var tilhlökkun fyrir fyrsta laug-
ardegi í hverjum mánuði þar sem við
hittumst öll fjölskyldan í brunch hjá
þér. Þar var þröng á þingi en alltaf
svo mikið fjör. Það var merkilegt hvað
þú vissir alltaf hvað allir voru að gera
þó svo að enginn hefði sagt nokkuð,
hvað þú fylgdist alltaf vel með allri
fjölskyldunni. Við munum öll eftir há-
degisstoppunum, sólbaðssvölunum og
öllum þessum góðu minningum með
þér.
Okkur fannst öllum svo gaman hjá
þér að Siggi dröslaðist með fimm ára
litlu systur sína frá Vogunum í rútu til
að heimsækja ömmu sína. Hvar sem
þú varst þá var alltaf svo mikið fjör,
mikill hlátur og gleði í kringum þig.
Það verður tómlegt að hafa þig ekki
með okkur um jólin og geta ekki
heimsótt þig í Kjarrhólmann eins og
maður er vanur að gera. Við eigum
margar góðar minningar um þig og
þú verður ætíð geymd í hjörtum okk-
ar.
Elsku amma og langamma, takk
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir okk-
ur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
Kristrún Jóhanna
Ásgeirsdóttir
✝ Kristrún JóhannaÁsgeirsdóttir
(Hanna) fæddist 4.
ágúst 1930 í Skógum í
Arnarfirði. Hún lést
20. desember síðast-
liðinn.
Útför Kristrúnar
Jóhönnu fór fram frá
Digraneskirkju 29.
desember 2009.
þinn engil, svo ég sofi
rótt.
(Sveinbjörn Eg-
ilsson)
Kveðja til þín.
Sigurður, Guðleif,
Harpa og Sara Nóa-
börn, makar og
börn.
Hanna systir kvaddi
þennan heim skömmu
fyrir jól. Söknuður fjöl-
skyldunnar er því mik-
ill þessa friðar- og há-
tíðisdaga. Eftir hálfs árs baráttu við
krabbamein fór hún, sátt við líf sitt og
ævistarf og stolt af sínum stóra af-
komendahópi. Hún fæddist í torfbæ í
Arnarfirði, önnur í röð fimm systkina,
komin af bænda- og sjómannsfólki.
Hún lifði miklar þjóðfélagsbreytingar
frá sjálfsþurftarbúskap til allsnægta
nútímans. Nokkurra ára gömul flutt-
ist hún með foreldrum sínum og eldri
systur til Siglufjarðar þar sem þau
settust að. Þar átti hún sín uppvaxt-
arár við leiki, skólagöngu og störf.
Ung giftist hún á Siglufirði, Sigurði
Þorkelssyni prentara, sem látinn er
fyrir tveimur árum. Á Siglufirði var
þeirra fyrsta heimili og þar fæddust
fyrstu fjögur börnin þeirra. Síðan
fluttu þau til Reykjavíkur og bjuggu
þar og í Kópavogi alla tíð eftir það.
Barnalán þeirra var mikið og urðu
börnin ellefu. Upp í hugann koma
minningar sem allar eru á einn veg,
myndir af konu sem stóð eins og klett-
ur á hverju sem gekk. Létt lund,
mildi, fordómaleysi og umburðarlyndi
voru rík einkenni í hennar fari og að
gefa af sér til sinna og annarra. En
hún var líka ákveðin og föst fyrir þeg-
ar á þurfti að halda. Það þurfti á öllum
þessum eiginleikum að halda við
umönnun og uppeldi barnanna ellefu.
Það var oft mikill erill á heimilinu,
börn og vinir þeirra að koma og fara,
allir velkomnir og oft þröngt setinn
bekkurinn. Saman skópu Hanna og
Siggi barnvænt umhverfi og góðan
anda á heimilinu þar sem allt gekk
upp í sátt og samlyndi. Fjölskyldufað-
irinn vann oft langan vinnudag til að
endar næðu saman. Hún sagði fyrir
ekki svo löngu að mun erfiðara væri
að ala upp svo stóran barnahóp við
þau kjör og þær kröfur sem tíðkast í
dag. Þegar uppeldisstörf voru að baki
starfaði hún um árabil á prjónastof-
unni Tinnu, en barnauppeldi og heim-
ilisrekstur var hennar stóra ævistarf.
Starf sem ekki er alltaf metið að verð-
leikum. Hún uppskar mannkostabörn
og ástúð þeirra.
Ég á Hönnu margt að þakka. Hún
var alltaf til staðar, hafði alltaf tíma
og var ráðholl þegar á þurfti að halda.
Oft leysti hún málin einfaldlega með
því að spá í bolla og allt varð á ein-
hvern hátt skýrara á eftir. Kæra syst-
ir, hafðu þökk fyrir alla þína upp-
byggilegu nærveru alla tíð.
Samúðarkveðjur til ástvina hennar.
Helga og fjölskylda.
Látin er góð vinkona og mér kær
fyrrverandi tengdamóðir til 30 ára.
Hanna var alla tíð mjög rólynd og
skapgóð kona og alla tíð tilbúin að
rétta öðrum hjálparhönd, þótt ærnum
störfum hefði hún að sinna, móðir 11
barna, og voru þau hjónin afar sam-
taka um að halda vel utan um hópinn
sinn. Stutt var á milli hjónanna og var
hún Hanna vakin og sofin yfir Sigga
og gerði ævikvöldið hans eins ljúft og
gott og hún gat. Börnin þeirra 11 eru
öll vel úr garði gerð og hafa alið sín
börn af trúmennsku enda hafa Hanna
og Siggi ræktað hópinn sinn vel. Ég
var bara unglingur er ég kom fyrst
inn á heimili þeirra, tekið af einlægni
af þeim og reyndust þau mér alla tíð
vel og voru mér sem foreldrar.
Ég man eftir eldhúsinu í Fögru-
brekkunni. Þar var mjög langt eld-
húsborð, held að það hafi getað setið
20 manns í einu, og oftast fullsetið, all-
ir að koma á öllum tímum í mat og
drykk. Svo má nú ekki gleyma kaffi-
könnunni, það var alltaf nóg kaffi á
könnunni og allir bollarnir á grúfu á
ofnunum, stundum kaffitaumar frá
bollunum, hún Hanna var svo snjöll
að lesa úr bolla og allir vildu hvolfa
bolla.
Ég tók það mjög nærri mér þegar
ég frétti um veikindi Hönnu, hún
hafði greinst með krabbamein og það
mjög alvarlegt, hún var nýbúin að
vera í meðferð og talið að nú væri
stund milli stríða og vonandi frestur
um langan tíma, en hún veiktist afar
snögglega og var kölluð burt allt of
fljótt. Það var alltaf fjörugt í kringum
Hönnu, hún kát að eðlisfari og alltaf
fjörug og börnin hennar og afkom-
endur algjörir gleðigjafar. Það væri
stór veisla á venjulegu heimili þegar
allir afkomendur voru samankomnir
hjá Hönnu og Sigga.
Ég hef þetta ekki lengra en vil
þakka þeim hjónunum fyrir allt sem
þau voru mér. Anna systir biður eins
fyrir kveðju og einlæga þökk, því
Hanna mín og Siggi gerðu ýmislegt
fyrir hana, t.d. að passa barn fyrir
hana í 10 daga um páska 1974.
Ég votta öllum hópnum hennar
dýpstu samúð.
Guð blessi Hönnu mína.
Nói Jóhann Benediktsson.
Ellefu barna móðir, hetja hvers-
dagsins, er nú fallin. Ég trúi því að
ekki sé hún þó hætt móður-ömmu-
langömmuvaktinni yfir ungunum sín-
um, stórum og smáum – en nú með
Sigga sinn sér við hlið að nýju.
Það var iðulega líf og fjör í Kjarr-
hólmanum, sama á hvaða tíma sólar-
hringsins við vorum á ferðinni með
Höllu og Ómari – alltaf opið hús og
alltaf hlýjar kveðjur. Þvílíkt umburð-
arlyndi sem okkur var sýnt og aldrei
hastað á neinn þótt eflaust væru til-
efnin ærin þegar margir voru mættir í
einu og gítarinn og söngurinn ómaði.
Jafnaðargeð og dillandi hlátur
kemur upp í hugann þegar ég minnist
Hönnu í Kjarrhólmanum. Mannvinur
mikill og bráðskemmtileg kona þó svo
eflaust hafi lífið ekki alltaf verið henni
dans á rósum á stóru heimili. Þrátt
fyrir annríki dagsins gaf hún sér alltaf
tíma í spjall og voru þeir ófáir spáboll-
arnir sem hún las í fyrir okkur vin-
konurnar og skemmti sér ekki síður
en við.
Elsku Halla, Ómar og stórfjöl-
skyldan öll, innilegar samúðarkveðjur
frá okkur Arnari. Guð gefi ykkur
gleðilegt nýtt ár og styrk til að takast
á við sorgina með gleði í hjarta og fal-
legum minningum.
Heiða og Arnar.
✝
Innilegar þakkir til allra, bæði innanlands og utan,
sem sýndu okkur samkennd og hlýju við andlát og
útför ástkærs eiginmanns, föður og tengdaföður,
EGILS EGILSSONAR.
Samkennd hjálpar í sorg.
Við þökkum sérstaklega góðum vinum í
Gnúpverjahreppi og á Flúðum, ásamt kirkju-
kór Stóra–Núpskirkju fyrir einstakt framlag og
óeigingjarna vinnu.
Guðfinna Eydal,
Hildur Björg Eydal Egilsdóttir, Haraldur P. Guðmundsson,
Ari Eydal Egilsson,
Bessi Eydal Egilsson.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og
systur,
HLÍFAR ÞÓRBJARGAR JÓNSDÓTTUR,
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund,
áður Unnarbraut 28,
Seltjarnarnesi.
Sigurjón Jónsson, Helga Ágústína Lúðvíksdóttir,
Guðný Elín Jónsdóttir, Reynir Loftsson,
Ingibjörg Guðlaug, Jón Garðar Steingrímsson,
Ólafía Sigurjónsdóttir, Alejandro Arias,
Jón Viðar Reynisson,
Hlíf Ágústa Reynisdóttir,
Jóna Snædís Reynisdóttir,
Steingrímur Árni Jónsson
og systkini hinnar látnu.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður okkar,
systur, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐNÝJAR PÉTURSDÓTTUR,
Breiðabliki,
Neskaupstað.
Sigurbjörg Ólafsdóttir,
Ragna Ólafsdóttir,
Stefán Ólafsson,
María Pétursdóttir,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Minningar á mbl.is
Ólafur Jakobsson
Höfundar: Guðrún
Anna og Símon
Axel Rafn og Kristín Ásta
Sonja Hafdís Pálsdóttir
Jóhann Arnfinnsson
Jóna Valdimars-
dóttir
Höfundur: Hulda Rós
Guðnadóttir
Meira: mbl.is/minningar
Jóna Valdi-
marsdóttir
✝ Jóna Valdi-marsdóttir
fæddist 21. apríl
1919, á Hvítanesi
á Akranesi. Hún
lést á dval-
arheimilinu Höfða
20. desember
2009.
Foreldrar
hennar voru Rannveig Þórðardóttir, f.
8.5. 1895, d. 20.3. 1925, frá Leirá í
Borgarfirði, og Valdimar Eyjólfsson, f.
19.8. 1891, d. 6.6. 1976, frá Hábæ á
Akranesi. Eftir lát Rannveigar ólust
Jóna og alsystkini hennar upp á Hvíta-
nesi hjá móðurömmu sinni Guðnýju
Stefánsdóttur, f. 7.11. 1869, d. 26.11.
1951, og móðurbróður Þórði (Steina),
f. 23.8. 1899, d. 22.11. 1989, maka
hans Sigríði Guðmundsdóttur, f. 4.1.
1910 og börnum þeirra.
Jóna átti 2 alsystkini, Þórð, f. 23.7.
1916, d. 20.12. 2008, og Ársæl Ottó, f.
2.10. 1921, d. 20.12. 2003; og 4 hálf-
systkini, Geir, f. 5.6. 1927, Rannveigu
Önnu, f. 22.10. 1928, Valdimar, f. 15.9.
1931, og Jón Valdimar, f. 10.4. 1935,
sem öll eru látin.
Jóna giftist 8. júlí 1939 Þórði Egils-
syni, vélstjóra og síðar pípulagn-
ingameistara, f. 14.9. 1916, fæddum á
Skarði í Snæfjallahreppi í Ísafjarð-
ardjúpi, d. 4.12. 1998 á Akranesi. For-
eldrar hans voru Egill Jónsson, f. 6.5.
1887, d. 14.5. 1958, og Guðrún Ingi-
björg Þórðardóttir, f. 26.3. 1886, d.
9.4. 1964. Jóna og Þórður bjuggu all-
an sinn búskap á Akranesi ef frá er
talið 17 ára tímabil er þau bjuggu í
Kópavogi og á Seltjarnarnesi. Jóna bjó
á Höfða frá janúar 2008. Börn Jónu
og Þórðar eru: 1) Guðni, f. 6.9. 1939,
framkvæmdastjóri Borgarplasts hf.,
maki Sjöfn Guðmundsdóttir, f. 17.5.
1935. Dætur þeirra eru: a) Hulda Rós,
f. 13.6. 1973, dóttir Esja Rós, f. 12.11.
2008; b) Sunna Jóna, f. 15.7. 1975,
dóttir Líf, f. 23.11. 2003; c) Brynja
Þóra, f. 9.9. 1976, maki Andri Pálsson,
f. 7.9. 1974, börn Dýrleif Sjöfn, f. 26.4.
2002, og Úlfur Páll, f. 16.4. 2004. 2)
Rannveig, f. 13.4. 1941, d. 8.8. 1941. 3)
Gylfi, f. 5.12. 1944, framkvæmdastjóri
Spalar ehf, maki Marta Kristín Ás-
geirsdóttir, f. 18.8. 1956. Börn þeirra
eru: a) Ása Björg, f. 13.5. 1982, maki
Garðar Axelsson, f. 15.7. 1979, börn
Gylfi Kristinn, f. 9.8. 2005 og Arnar
Már, f. 25.1. 2008, b) Þórður Már, f.
7.9. 1985; c) Birkir Örn, f. 14.1. 1987;
d) Harpa Lind, f. 29.5. 1991.
Jóna starfaði sem húsfreyja mestan
hluta ævinnar en vann einnig ýmis
störf utan heimilisins. Sem ung kona
starfaði hún í síld á Siglufirði og í
mötuneyti hjá Halldóru Hallsteins-
dóttur á Akranesi, þar sem hún kynnt-
ist manni sínum. Eftir að hún gifti sig
og eignaðist börn vann hún á haustin
við síldarsöltun en einnig á Prjóna-
stofunni Evu í nokkur ár. Síðar starfaði
hún á Borgarspítalanum í Reykjavík
einnig í nokkur ár. Frá því að barna-
börnin byrjuðu að fæðast helgaði hún
sig að mestu húsfreyjustörfunum.
Útför Jónu fór fram í kyrrþey.
Meira: mbl.is/minningar
Minningar á mbl.is
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
– smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út. Greinar, sem berast eftir að útför hef-
ur farið fram, eftir tiltekinn skilafrests eða ef útförin hefur verið gerð í
kyrrþey, eru birtar á vefnum, www.mbl.is/minningar. Æviágrip með
þeim greinum verður birt í blaðinu og vísað í greinar á vefnum.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Engin lengd-
armörk eru á greinum sem birtast á vefnum. Hægt er að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi
við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram.
Minningargreinar