SunnudagsMogginn - 10.01.2010, Blaðsíða 32

32 10. janúar 2010
Þ
að væri hreint ekkert kvíð-
vænlegt að verða gamall, ef
maður gæti treyst því að verða
sami fjörkálfurinn og Pinetop
Perkins.
Hann heitir réttu nafni Joseph Willi-
am Perkins; kynnir sjálfan sig sem Joe
Willie, og fæddist á Hopson plantekr-
unni við Belzoni í Mississippi sumarið
1913. Í dag, 96 ára er hann enn að spila
blús; ferðast um höf og lönd í píanó-
mynstruðum sokkum, jaðigrænum
jakkafötum, með hatt og staf. Pinetop
Perkins er einhver virtasti tónlist-
armaður Bandaríkjamanna í dag, og
einn síðustu öldunganna sem sáðu fræj-
um blústónlistarinnar við óseyrar Miss-
issipifljóts á öndverðri 20. öld, sem enn
lifa og enn spila. Jú, auðvitað er það hár
aldur Pinetops sem fólk hlýtur að
staldra við. Það er fátítt að 96 ára mús-
íkantar séu svo fjörmiklir, að þeir hafi
enn orku til tónleikaferðalaga og trylli
fólk með tónlist Við urðum vitni að því
á Blúshátíð í Reykjavík í vor; Pinetop
kom og spilaði fyrir troðfullum sal á
Hilton Reykjavík Nordica og margir
urðu frá að hverfa. Kannski komu ein-
hverjir til þess eins að sjá það undur að
svo gamall maður gæti yfir höfuð spilað.
Sá heiður sem Pinetop Perkins hefur
hlotnast er þó fyrst og fremst fyrir tón-
listina. Hann er píanóleikari, og þegar
svo var komið að hann hafði fengið
Bandarísku blúspíanistaverðlaunin sam-
fellt frá árinu 1992 og þar með einokað
þau, var ákveðið árið 2007 að hætta
þeirri vitleysu, gefa öðrum tækifæri, en
nefna verðlaunin þess í stað eftir þess-
um þaulsetna verðlaunapíanista. Nú
heita þau The Pinetop Perkins Piano
Player of the Year Awards. Hinir pían-
istarnir gátu tekið gleði sína á ný.
Gítarleikari í fyrsta lífi
Pinetop Perkins dreymdi um að verða
gítarleikari og árið 1927 var hann farinn
að spila á búllum og í partíum á heima-
slóðunum. Hann var fátækur landbún-
aðarverkamaður í Mississippi og tónlist-
in var það sem beið hans þegar
vinnudegi lauk. Þá var það einhvern
tíma upp úr 1940 að hann slasaðist al-
varlega á vinstri hönd þegar kona á bar
stakk hnífi í handlegg hans og hann
varð að leggja gítarnum. Þá var atlagan
tekin að píanóinu, auðvitað kom ekki til
greina að hætta að spila. Á fimmta ára-
tugnum kom hann fram með vini sínum
Sonny Boy Williamson og í þrjú ár
komu þeir reglulega fram í King Biscuit
Time útvarpsþáttunum handan árinnar í
Helena, Arkansas. Joe Willie Perkins var
um það bil að verða stórt nafn í blús-
tónlistinni og eftirsóttur; á fimmta ára-
tugnum var hann farinn að spila með
mönnum eins og B.B. King, Robert Nig-
hthawk og Earl Hooker.
Það var með þeim síðastnefnda að
hann hljóðritaði lag eftir Pinetop Smith,
sem hét Pinetop’s Boogie Woogie. Lagið
varð gríðarlega vinsælt, og einhvern
veginn æxlaðist það þannig að um leið
festist nafn lagsins við okkar mann,
Pinetop skyldi listamaðurinn heita,
meistari búgívúgí píanósins.
Annað líf og frægð í Chicago
Eins og svo margir aðrir, fluttist Pinetop
Perkins úr fátæktinni í suðrinu til Chic-
Lífseiga ljúf-
mennið Pine-
top Perkins
Hann var stunginn í handlegginn, lifði
af fátækt, varð fyrir lest, lærði aldrei
að lesa, er búinn að reykja í 88 ár og
lifa tímana – ja, minnsta kosti ferna.
Pinetop Perkins er 96 ára blúsmaður,
enn að spila, gefa út plötur og plana
tónleikaferðalög.
Bergþóra Jónsdóttir begga@mbl.is