SunnudagsMogginn - 10.01.2010, Blaðsíða 43

10. janúar 2010 43
B
jörg Thorarensen, prófessor og forseti
lagadeildar Háskóla Íslands, hefur búið á
Tjarnargötu ásamt fjölskyldu sinni í
fimmtán ár. „Í þessari götu er sagan við
hvert fótmál því þar standa fjölmörg sögufræg
hús. Tjarnargata er ein af elstu götum borgarinnar
og þar eru einkum falleg hús frá fyrstu árum 20.
aldar sem þjóðþekktir Íslendingar reistu og tengj-
ast m.a. sögu Íslands um aldamótin 1900. Þar má
t.d. nefna ráðherrabústaðinn og hús Hannesar
Hafstein ráðherra þar sem nú er leikskóli.“
Aðspurð segir Björg staðsetninguna hafa ráðið
miklu um að hún flutti í götuna. Hún bjó áður á
Skólavörðustíg og vildi búa áfram í miðbænum.
„Það er kostur að búa í grónu hverfi sem er líka
miðsvæðis. Svo er skemmtilegt að búa nálægt ið-
andi mannlífi og taka þátt í viðburðum, s.s. á
þjóðhátíðardaginn eða á menningarnótt.“ Ekki
spillti fyrir að heimilið er í göngufæri frá bæði
vinnustað hennar og eiginmanns hennar, Mark-
úsar Sigurbjörnssonar hæstaréttardómara. „Minn
vinnustaður er Lögberg sem er á miðju há-
skólasvæðinu og það er varla hægt að búa nær
þeim stað en ég geri. Það er mjög hentugt að geta
hlaupið á milli og tekur ekki nema um fimm mín-
útur. Bíllinn er því oft skilinn eftir heima yfir dag-
inn,“ segir Björg.
Að sögn Bjargar eru gallarnir fáir. „Ég bý nálægt
Hringbrautinni og heyri dálítinn nið af umferðinni
en það er nokkuð sem ég vandist fljótt og líka suð-
inu í flugvélunum sem fljúga yfir á sumrin. Við
heyrum ekki mikil skemmtanalæti um helgar en
því miður kasta gangandi vegfarendur stundum
rusli inn í garðinn fyrir framan húsið. Síðan er
öðruvísi en skemmtilegra ónæði sem við höfum
orðið fyrir. Við fundum t.d. eitt sinn gæs í garð-
inum okkar sem hafði komið úr Hljómskálagarð-
inum og hún fann ekki leið aftur út. Með smá fyr-
irhöfn var hægt að beina henni á rétta leið.“
Björg segir Tjarnargötu ágætan stað til að ala
upp börn. „Börnin okkar, 15 ára dóttir og 12 ára
tvíburasynir, hafa verið lánsöm að alast upp í
miðbænum. Þau lærðu fljótt að koma ekki nálægt
umferðargötu eins og Hringbrautinni. Þau hafa
notið þess að leika sér í Hljómskálagarðinum en
auk þess er stór og gróinn garður aftan við húsið
okkar. Þau hafa verið mikið á skautum og svo hafa
þau gaman af því að fara í bæinn að fylgjast með
mannlífinu,“ segir Björg. Aðspurð segist hún sjá
sig á Tjarnargötunni um ókomna tíð. „Ég vildi
helst ekki búa neins staðar annars staðar í Reykja-
vík.“
ylfa@mbl.is
Morgunblaðið/RAX
Sagan við hvert fótmál
1
4
3
21 Hljómskálagarðurinn
2 Aðalstrætið
3 Háskólasvæðið
4 Tjörnin
Uppáhaldsstaðir
Bjargar
Tj
ar
na
rg
at
a
Skothúsavegur
Hringbraut
Hólavalla-
garður Tjörnin
Hljómskála-
garðurinn
G
ar
ða
st
ræ
ti
Su
ðu
rg
at
a
Landa-
kotstún Austur-
völlur
Vonarstræti
Fr
ík
ir
kj
u
ve
gu
r
B
ja
rk
ag
at
a
S
óleyjargata
Su
ðu
rg
at
a
Sæ
m
un
da
rg
at
a Hringbraut
Sólvallagata
Að
al
st
ræ
ti Hafnarstræti
Morgunblaðið/hag
Ég geng oft niður Tjarn-
argötuna og velti þá fyrir
mér sögu húsanna og þeirra
sem reistu þau. Það er bæði frið-
sælt og fallegt umhverfi, sér-
staklega á svölum og sólríkum
haustmorgnum.
Stigið í
vænginn
Kristín Heiða
khk@mbl.is
N
ú þegar brundtíðin er nýafstaðin er vert að óska
þess að sem flestir hafi tileinkað sér hrútagleðina
yfir hátíðirnar. Vonandi að fólk gangi inn í nýtt ár
þokkalega fullnægt á líkama og sál. Kannski ein-
hverjir hafi jafnvel hitt draumaprinsa og draumadísir á jólum
eða áramótum. Þegar slíkar verur verða á vegi manneskju er
einna líkast sem þær séu ekki af þessum heimi. Og hvur veit
nema sú sé raunin, því einmitt um áramót láta ýmsar furðu-
verur á sér kræla. Þegar gamalt ár og nýtt mætast opnast ein-
hver glufa inn í aðrar víddir, dýrin tala tungum og álfakóng-
urinn fer að glenna sig.
Það er einhver háski yfir þessum heimsóknum fólks úr
öðrum heimum. En háskinn á það til að vera heillandi og á
sinn þátt í því að stundum hafa tekist ástir milli breyskra
manna og huldufólks. Hið ókunna hefur jafnan lokkað.
Það er væntanlega áhugaverð upplifun að hafa samræði við
álfakóng upp við hamar í skjóli nætur, nú eða föngulegan
huldumann milli þúfna á fjöllum uppi. Og margan karl-
manninn dreymir eflaust um hömlulaust kynlíf með hjól-
gröðum galdrafálum. Gera má ráð fyrir að hafmeyjur, huldu-
menn og aðrar kynjaverur búi yfir kunnáttu í kynlífinu sem
ekki er á færi mannfólksins. Og þar sem það er spennandi að
læra eitthvað nýtt, safna í unaðs-reynslusarpinn, þá skal
engan undra þó Ólafur Liljurós og ótal aðrir hafi látið tælast
til fylgilags þegar einhver undurfögur álfmær sem ei var
Kristi kær renndi hýru auga til þeirra.
Þetta er ást í meinum, með öllum þeim unaði og sorg sem
því fylgir. Þetta er draumur um fullkomna ástmenn og ást-
meyjar. Fagurskapaðir álfakroppar með gullband um sig
miðja og rómantískir huldumenn voru jafn frábrugðnir ís-
lenskum afdalamönnum og dátarnir urðu seinna.
Álfakynlíf virðist rósrautt og fagurt á meðan tröll og
draugar stunda frekar groddalegt samlíf. Til er saga af ást-
arbralli drauga, en Húsavíkur-Lalli og einhver skottan vin-
kona hans stunduðu ástarleiki sína fyrir sjónum skyggnra
manna hvar sem var, og þótti ekki geðslegt að horfa upp á.
Mjög svo þurfandi tröllkonur áttu það til að ræna
mennskum mönnum til að gamna sér með. Þær riðluðust á
þeim þar til þeir urðu örmagna eða brjálaðir, stundum hvort
tveggja. Þær riðu þeim jafnvel til ólífis. Trölla-Láfi var einn af
þessum óheppnu (nú eða heppnu), en tvær skessur rændu
honum á Biskupstungnaafrétti fyrir margt löngu. Þær létu
hann liggja milli sín og blésu í eyru hans þar til hann vissi
ekki til sín. Túlki hver þau orð sem hann vill.
Kannski hefur hann upplifað raðfullnægingar í fyrsta sinn í
höndum þessara vergjörnu flagða og fullnægingarblossinn
hreinlega fleytt honum inn í aðra heima.
Einnig er til saga af bónda nokkrum sem lenti í slagsmálum
við skessu á Sólheimasandi og hafði hana undir eftir að hann
náði góðu taki á magaskeggi hennar (skapahárum). Brúsk-
urinn hefur verið nokkuð búsældarlegri en það berangur sem
nútímakonur skapa á sínum sköpum með rakstri og vaxi.
En tröllskessurnar vildu ekki hvað sem var, þær gerðu líka
kröfur um að menn væru vel vaxnir niður. Sagan af Gamla
Péturssyni á Krossanesi er gott dæmi þar um. Þegar tröll-
skessa ein elti hann brá hann á það ráð „að hann þreif karl-
mannssköp sín upp úr brókum og hristi þau móti flagðkon-
unni. Hún stansaði við og horfði á um stund. Skók hún þá
hausinn og mælti síðan: „Svei því sem ónýtt er, og kalla ég þá
konu lítt stadda er á þig.“ Hafði sig síðan á brott.
Margir urðu aldrei samir eftir að hafa átt í ástarsambandi
við annars heims verur. Varð það fólk hjárænulegt upp frá
því. Og þar sem hjárænuháttur er enn útbreiddur má fastlega
gera ráð fyrir að enn sé stundað ástarlíf milli heima.
Gandreið
með galdra-
fálum
Gatan mín