Nýjar kvöldvökur - 01.01.1929, Síða 40

34
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
inn, því að jeg hefi soltið heilu hungri
síðan snemma í morgun«.
»Þó það nú væri«, — og svo flýtti hún
sjer fram.
Sigvaldi settist á legubekkinn og Páll
á stól rjett hjá honum.
»Hvernig líst þjer á þetta brask mitt?«
spurði Sigvaldi.
»Ef þú ert líkur honum föður þínum,
þá held jeg að þjer taldst það. Þú varst
ekki hár í loftinu, þegar þú fórst um ár-
ið nýfermdur, en þú hefir þroskast svo á
þessum árum, að þó að jeg sjái ekki
kraftana þína eða áræðið, þá get jeg vel
trúað að hvorttveggja sje til. En hvar
hefir þú hestana?«
»í girðingunni hjá Pjetri bróður þín-
um og þar get jeg gengið að þeim hvenær
sem er, á degi eða nóttu«.
»Það er ágætt. — Jeg skrifaði þjer
suður, eins og þú manst og svo símaði jeg
í gær; en þú skilur, að jeg gat ekki sagt
neitt í símanum nema á huldu, svo að nú
verð jeg að skýra þjer betur frá ástæð-
unum eins og þær eru. — Sjáðu nú til:
Það er rjett að líða að lokunum og jeg
býst við að Einar borgi út bæði síldina,
fiskinn og vinnukaupið um miðja næstu
viku og peningarnir frá útibúinu komu
með strandferðaskipinu í fyrra kvöld;
hann sótti þá sjálfur hingað til mín í
póstinn í gærmorgun; þess vegna símaði
jeg til þín í gær«.
Páll stóð upp og benti út um gluggann
þvert yfir voginn.
»Einar býr í ljósbleika húsinu þarna
upp af bryggjunni fyrir handan, og nú
er hann einn heima með gömlu Stínu eins
og vant er um þetta leyti sumars. Frúnni
fellur alt af margmennið og síldardaunn-
inn svo illa, að hún fer með dótturina til
gamla pabba í Felli og dvelur þar, þang-
að til sjómannaskrýllinn, sem hún kallar,
er farinn og tunnurnar komnar út í skip.
Einar er þess vegna aleinn í húsinu með
kerlingunni og er vanalega að vinna á
skrifstofunni fram undir miðnætti«.
»En sýslumaðurinn ?«
»Hann er heima, en skrifarinn er við
heyskap frammi í hólmum og kemur ekki
heim fyr en annað kvöld. f dag er föstu-
dagur og í kvöld verður þetta að gerast,
því að nú er einna fámennast hjer í Vog-
inurn, en um helgina má búast við að
ýmsir komi heim til sín og þá getur alt
orðið erfiðara viðfangs. — Segðu mjer
nú í einlægni, treystir þú þjer til að
framkvæma þetta einn þíns liðs? Einar
er karlmenni, og er stundum laus hönd-
in«.
»Jeg á ekkert á hættu, satt að segja,
og ekki renn jeg fyrir einum og ekki fyr-
ir tveimur og ekki fyrir þremur. Jeg vil
ekki að neinn annar leggi hjer hönd að
verki mín vegna og gættu þess líka sjálf-
ur að hætta þjer ekki neitt. — Hvernig
er hann annars þessi sýslumaður?«
»Hann er svona eins og fólk er flest,
sagður dável lærður og kemur sjer frem
ur vel. Þeim kom ekki sem best saman í
fyrra sumar, Einari og honum, það var
eitthvað út af bryggjum og síldarsöltun,
en nú er alt fallið í Ijúfa löð og þeir farn-
ir að spila l’hombre öðru hvoru hvor hjá
öðrum«. ,
»En hvernig kemur Einar sjer? Er
hann vinsæll?«
»ónei, það er hann ekki; hann þykir 1
alt af líta nokkuð stórt á sig og verka-
fólki er fremur kalt til hans, en ekki ber
á öðru en hann sje áreiðanlegur í við-
skiftum. Frúin þykir drembin og stórlát
og heim til þeirra koma því fáir nema
Fellsfólkið og þá helst sýslumannsfólkið.
Svo leikur dálítið orð á því að Einar sje
kvenhollur, en sje það satt, þá fer hann
furðanlega vel með það, — mætti líka
búast við ónotalegum hvelli af frúarinnar
hendi, ef nokkuð kæmi fyrir, sem hneyksl-
anlegt þætti. Þú manst eftir sjera Jóni,
L
J