Morgunblaðið - 19.01.2011, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. JANÚAR 2011
Það var þungbært
að meðtaka það að afi
væri farinn frá okkur
eftir skammvinn veik-
indi. Margar góðar minningar hafa
flogið í gegnum hugann að undan-
förnu og mikið er ég þakklátur fyrir
að hafa haft hann að í rúm 40 ár. Afi
var elstur þriggja bræðra og var
Reykvíkingur í húð og hár. Ég var
ekki hár í loftinu er ég bjó á heimili
hans og ömmu að Silfurteigi í
Reykjavík með mömmu. Heimili
afa og ömmu að Silfurteigi hefur
haft sérstaka þýðingu fyrir mig alla
tíð og þangað hefur ávallt verið gott
að koma. Ég bjó hjá þeim í tvo vet-
ur er ég sótti framhaldsskóla í
Reykjavík og naut gestrisni þeirra
og hjálpsemi á allan hátt.
Afi átti sérstaklega gott með að
umgangast fólk, var hvers manns
hugljúfi alla tíð, sýndi af sér fá-
dæma snyrtimennsku og skipulag.
Hann sýndi mér ungum manninum
alltaf fullan skilning og var áhuga-
samur um það sem ég var að fást
við og læra.
Afi upplifði hreint ótrúlegt tíma-
bil framfara og tækni á Íslandi.
Hann hafði ásamt ömmu sérstakt
dálæti og áhuga á trjárækt og
helsti vitnisburður þess er sum-
arbústaðaland þeirra, „Landið“, í
hlíðum Úlfarsfells. Þar reistu þau
sér lítið sumarhús á berangri og
ræktuðu fjölbreyttan trjágróður
hátt í hálfa öld. Margar ferðirnar
voru farnar til að hlúa að gróðri og
hirða landið sem var þeim ávallt svo
kært.
Afi hafði gott vald á íslenskri
tungu, bjó yfir miklum orðaforða og
varði miklum tíma í bóklestur.
Hann átti mikið bókasafn sem gam-
an var að glugga í og verður
ánægjulegt okkur sem eftir lifa að
hafa aðgang að. Afi kom sér upp að-
stöðu til bókbands, hann handbatt
inn tímarit, gömul blöð og annað
efni sem honum þótti fróðlegt við-
Helgi Markús
Kristófersson
✝ Helgi MarkúsKristófersson
fæddist í Reykjavík 9.
ágúst 1918. Hann lést
á Landspítalanum í
Reykjavík 31. desem-
ber 2010.
Útför Helga fór
fram frá Laugar-
neskirkju 18. janúar
2011.
fangsefni hvers tíma.
Einnig var áhugasvið
afa á ljósmyndun og
ráða krossgátur. Ef
einhvers staðar var
krossgáta þá var afi
búinn að ráða hana af
sinni kunnu snilld.
Afi vann öll mín
uppvaxtarár hjá
Sveini Egilssyni hf.
sem flutti inn og seldi
Ford bifreiðar. Hann
var mjög tryggur
Ford bifreiðum. Það
kom sér líka vel þar
sem mamma, pabbi og við systkinin
bjuggum í Vík í Mýrdal og Hulda
frænka á Ísafirði og um vegleysur
að fara. Mér eru einnig minnisstæð
nokkur ferðalög með þeim um Ís-
land.
Afi tók þátt ásamt ömmu í starfi
eldri borgara í Reykjavík eftir að
þau fóru á eftirlaun og áttu þar
ánægjulegar stundir. Eftir að við
Ólöf fórum að búa og eignast börn
sýndu afi og amma okkur mikla
hlýju og tryggð sem aldrei bar
skugga á. Afkomendur afa og
ömmu eru 33 og þeim fjölgar stöð-
ugt. Afi reyndist ömmu ákaflega vel
þau tæp 70 ár sem þau áttu saman.
Hann var mikill náttúruunnandi og
sannur íslendingur. Er ég kveð þig,
kæri afi minn, minni hinstu kveðju,
kemur upp í huga mér ljóð Jónasar
Hallgrímssonar, fyrsta eiginlega
náttúrufræðings okkar Íslendinga.
Hörðum höndum
vinnur hölda kind
ár og eindaga;
siglir særokinn,
sólbitinn slær,
stjörnuskininn stritar.
Traustir skulu hornsteinar
hárra sala;
í kili skal kjörviður;
bóndi er bústólpi,
bú er landstólpi,
því skal hann virður vel.
---
Blessuð sé minning afa.
Helgi Már Karlsson.
Kær vinur og frændi er hér
kvaddur hinstu kveðju. Við Helgi
vorum bræðrasynir og ræktuðum
frændsemina vel. Hvar sem ég leita
í sjóði minninga liðinna daga um
þennan frænda minn, eru þær allar
á jákvæðu nótunum. Fyrir utan að
vera góður frændi, var hann einn
besti símavinur sem ég hef eignast.
Þær voru margar ánægjustund-
irnar sem við áttum í símaspjalli og
þá einkum eftir að báðir voru
komnir frá önnum ævistarfsins.
Helgi helgaði sig bókbandi til fjölda
ára, það hafði hann lært á unga
aldri en það legið niðri að mestu á
meðan brauðstritið var í fullum
gangi. Það var hrein unun að koma í
kjallarann hjá honum og líta augum
allan þann fjölda bóka, blaða og
tímarita, sem hann hafði bundið
inn, allt með sama snilldarhand-
bragðinu. Og nokkrir eru þeir
Fréttabúarnir sem hann batt inn
fyrir okkur og prýða hillur mínar.
Ég minnist þeirra tíma á sjötta
og sjöunda áratugnum, þegar ég
var með vörubíl undir höndum og
átti marga ferðina til Reykjavíkur.
Þá var alltaf komið við á Silfur-
teignum, en þar bjó frændfólk mitt.
Þetta var ef svo mætti segja, eins
konar smáríki, þ.e. föðursystkini
mín, Kristófer ásamt eiginkonu og
þremur sonum, auk Helga, Björg-
vin, sem er látinn, Haukur og
þeirra fjölskyldur og Auðbjörg föð-
ursystir mín, synir hennar tveir, og
systkini hennar, Markús og Grím-
heiður, þetta voru fimm fjölskyld-
ur. Mér fannst alltaf Kristófer og
Auðbjörg vera eins og kóngur og
drottning í þessu litla samfélagi,
allt í sama húsinu, sem þeir allir
byggðu í sameiningu. Og þessi stóri
barnahópur sem var í húsinu, það
nánast heyrði til undantekninga ef
þar var einhver misklíð í gangi. Það
var svo einstök samheldni og góð-
vild sem einkenndi þetta samfélag.
Það má segja að á Silfurteigi 4
hafi ég átt mitt athvarf og griðastað
í mínum ferðum í höfuðborgina,
sem voru æði margar á þessum
tíma. Ef ég lenti í einhverjum
vandamálum var Helgi tilbúinn að
aðstoða mig. Þegar fyrsti bíllinn
kom hér á bæ aðstoðaði hann
Tryggva bróður minn við kaupin og
eins við að fá lagfæringar á honum.
Síðan kom hann með bílinn austur.
Svona var Helgi, alltaf tilbúinn að
gera frændum sínum greiða og eins
var með hans ágætu konu.
Að lokum vil ég færa mínum
kæra frænda alúðarþökk fyrir öll
notalegheitin og greiðasemina
gegnum tíðina um leið og við Sæ-
unn vottum Önnu, börnum og öðr-
um vandamönnum dýpstu samúð.
Eins biður Tryggvi bróðir minn
fyrir samúðarkveðjur og þakkar
fyrir alla greiðasemi og góðan hug í
gegnum tíðina. Blessuð sé minning
Helga Kristóferssonar.
Eyþór Ólafsson.
Þegar ég frétti
andlát Einars Björg-
vinssonar varð mér
hugsað til þess spak-
mælis að geyma sér aldrei fólk.
Tveim vikum áður töluðum við
saman í síma og Einar eins og allt-
af er við heyrðumst, heilsaði með
ávarpinu: Komdu margblessaður,
nú þurfum við að fara að hittast.
Kynni okkar Einars hófust fyrir
um áratug, er ég hóf störf hjá IAV
á Keflavíkurflugvelli. Tókst strax
með okkur ágætis kunningskapur
sem varð með árunum að góðri
vináttu. Einar var ekki allra, en
vinur vina sinna. Í rúmlega 6 ár
dvöldumst við saman í húsnæði
sem verktakarnir lögðu starfs-
mönnum lengra að komnum til, en
fórum heim á helgum.
Starfsvettvangar okkar Einars
voru á sitthvoru svæðinu, en við
hittumst á hverjum degi kvölds og
Einar Björgvinsson
✝ Einar Björg-vinsson fæddist í
Krossgerði á Beru-
fjarðarströnd 31.
ágúst árið 1949. Hann
lést 29. nóvember síð-
astliðinn.
Útför Einars fór
fram frá Laugarnes-
kirkju 10. desember
2010.
morgna. Urðu kvöld-
in okkur eðlilega
skrafdrýgst og var
þá fátt heilagt, en
Einar hafði starfað
lengi hjá fyrirtækinu
og kunni frá mörgu
að segja, ýmsum sér-
stökum persónum
eins og gefur að
skilja hjá jafn mann-
mörgu fyrirtæki.
Einar var skemmti-
legur í frásögn, góð-
ur íslenskumaður og
kjarnyrtur og húm-
orinn allsráðandi.
Eftir að Einar lauk prófi frá
Samvinnuskólanum réðst hann
sem blaðamaður á Tímann, og
minntist gjarnan á mörg spaugileg
atvik sem þar áttu sér stað. Þegar
hann hætti hjá Tímanum dvaldist
hann um nokkurra ára skeið er-
lendis, í Svíþjóð en lengst í Kaup-
mannahöfn, og var honum sú borg
hugstæð. Áhugamál Einars voru
bókmenntir og tónlist og seinni ár-
in ferðalög sem hann fór í ásamt
einkadóttur sinni Þóreyju Rósu og
kvaðst ekki geta hugsað sér betri
ferðafélaga.
Núna seinni árin hittumst við
sjaldan, en vorum þeim mun meira
í símasambandi, en alltaf stóð til
að bæta úr og hittast. Því minnist
ég þess spakmælis sem ég hóf
skrif þessi á, að geyma sér ekki
fólk. Við vorum búnir að heita
okkur því að fara saman í ferð
austur í Berufjörð og æskuslóðir
Einars. Hann spurði mig ein-
hverju sinni sem oftar sem við
vorum að ræða um áhugaverðar
bækur, hvort ég hefði lesið bók
Stefáns Jónssonar fréttamanns:
Að breyta fjalli. Ég sagði svo vera.
Og hvernig fannst þér hún? – og
leit eldsnöggt á mig. Góð, svaraði
ég, Góð? sagði þá Einar, hún er
heimsklassabók líkt og Veröld sem
var, eftir Stefan Zweig. Einar
þekkti til æskustöðva Stefáns og
atburða sem hann lýsir svo listi-
lega í bókinni, þannig að bókin
varð mér enn áhugaverðari. Í
„planinu“ var heimsækja ýmsa þá
staði sem lýst er í bókinni, en það
er með þá ferð eins og margar
aðrar ferðir að hún var ekki farin,
en við förum hana nú samt þegar
þar að kemur, og ef til vill slæst
Stefán með í ferðina.
Að lokum þakka ég þér trygg-
lyndi og vinarþel sem þú ávallt
sýndir mér, og segi eins og þú
sagðir eftir kvöldfundina: Sjáumst.
Í dagsins önnum dreymdi mig
þinn djúpa frið, og svo varð nótt.
Ég sagði í hljóði: Sofðu rótt,
þeim svefni enginn rænir þig.
(Steinn Steinarr)
Aðstandendum votta ég samúð.
Kveðja,
Vigfús Helgason.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HANS GUNNAR HINZ,
andaðist föstudaginn 7. janúar.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni fimmtudaginn
20. janúar kl. 13.00.
Gunnar Björn Hinz, Laima Hinz,
Elís Örn Hinz, Sigrún Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
HREINN DALMANN ÞORGILSSON,
Túngötu 10,
Hofsósi,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Sauðárkróki
mánudaginn 3. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fjölskyldan vill þakka starfsfólki Heilbrigðis-
stofnunarinnar fyrir hlýhug og góða umönnun sem og öðrum fyrir
auðsýnda samúð og vináttu.
Brynhildur Dröfn Bjarkadóttir,
Rúnar Páll Dalmann Hreinsson, Auður Björk Birgisdóttir,
Kristín Anna Hreinsdóttir, Freyr Ingólfsson,
Margrét Björk Arnardóttir, Ragnar Þór Einarsson,
Bjarki Arnarson, Lina Lee
og afabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ANNA SIGRÍÐUR GUNNARSDÓTTIR,
Klömbum,
Aðaldal,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga, Húsavík,
þriðjudaginn 11. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Grenjaðarstaðarkirkju föstu-
daginn 21. janúar kl. 14.00.
Hildur Jónsdóttir, Arnar Gunnar Hjálmtýsson,
Gunnar Jónsson,
Haraldur Jónsson, Sigurbjörg Einarsdóttir,
Einar Jónsson, Kolbrún Ívarsdóttir,
Davíð Jónsson, Helga Dóra Helgadóttir,
Ester Sveinbjarnardóttir, Magnús Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐMUNDA Þ. GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Núpi í Fljótshlíð,
Kleppsvegi 52,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli mánudaginn
17. janúar.
Útför hennar fer fram frá Áskirkju fimmtudaginn
27. janúar kl. 15.00.
Katrín Guðmannsdóttir, Steingrímur Guðjónsson,
Matthildur Guðmannsdóttir, Þórir S. Magnússon,
Olga Steingrímsdóttir,
Guðmann Þórisson,
Birgir Þórisson,
Katrín Steina Olgudóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
LÁRA JÓNSDÓTTIR
frá Meiri-Hattardal,
sem lést föstudaginn 7. janúar, verður jarðsungin
frá Súðarvíkurkirkju laugardaginn 22. janúar
kl. 14.00.
Börn, tengdabörn og barnabörn.