Morgunblaðið - 19.01.2011, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. JANÚAR 2011
✝ Kristjón Haralds-son (Jonni) ljós-
myndari fæddist á
Grettisgötu 20b 26.
september 1945.
Hann lést á heimili
sínu 8. janúar 2011.
Móðir hans er
Ragnheiður Guð-
mundsdóttir forstjóri,
f. 18.3. 1924, og faðir
hans var Haraldur
Gottfreð Kristjónsson
stúdent, f. 28.1. 1924,
d. 13.8. 1968. Þau
skildu. Ragnheiður
giftist Karli Jóhanni Ólafssyni
(Swede), forstjóra Íslenska pökk-
unarfélagins, f. í Svíþjóð 24.10.
1925, d. 29.6. 1990. Systkini Krist-
jóns sammæðra eru: Karl, búfræð-
ingur, f. 11.3. 1954, Lilja Britta,
skrifstofumaður og flugfreyja, f.
28.6. 1957, Kristín Erla, skrif-
stofumaður, f. 27.12. 1958, og Eva,
ljósmyndari og framkvæmdastjóri,
f. 27.12. 1960. Samfeðra eru: Einar
Ólafur, f. 19.11. 1954, og Guðrún, f.
19.6. 1956.
1991, og Hlín, menntaskólanemi, f.
13.9. 1993.
Fjölskylda Jonna fluttist í Skafta-
hlíð 8 árið 1957. Hann gekk í Mið-
bæjarskóla og Austurbæjarskóla og
lauk gagnfræðaprófi. Þaðan lá leið-
in í ljósmyndanám í Iðnskólann í
Reykjavík og í meistaranám hjá
Leifi Þorsteinssyni í Myndiðn.
Jonni stofnaði Studíó 28, auglýs-
inga-iðnaðarljósmyndastofu á
Laugavegi 28, en flutti síðar á
Skúlagötu og var þar lengstum.
Hann var öflugur og þekktur í sinni
grein í áratugi; myndaði tískufatn-
að, plötuumslög og ýmsan varning
og sinnti tilfallandi verkefnum.
Mynd eftir hann birtist í National
Geographic frá Vestmannaeyjagos-
inu árið 1973. Síðustu tvo áratugina
starfaði hann við hlið móður sinnar
og systkina í fjölskyldufyrirtækinu
Íslenska pökkunarfélaginu á Kefla-
víkurvelli. Í janúar 2008 veiktist
Jonni hastarlega og var ekki hugað
líf. Það þótti kraftverk að hann náði
sér þokkalega á strik með góðu eft-
irliti og þjálfun á Grensás og átti
hann þrjú góð ár í faðmi fjölskyldu
og vina.
Útför Kristjóns verður gerð frá
Háteigskirkju í dag, 19. janúar
2011, og hefst athöfnin kl. 15.
Jonni kvæntist
Gerði Berndsen aug-
lýsingateiknara, f.
23.3. 1948. Þau
skildu. Dætur Jonna
og Gerðar eru Ragn-
heiður Margrét, f. 5.4.
1972, ritstjóri. Henn-
ar sonur er Andri
Pétur Magnússon,
nemi, f. 24.7. 1997.
Áslaug Perla, nemi, f.
4.1. 1979, d. 27.5.
2000. Áður átti Jonni
Agnesi Amalíu söng-
konu og dans- og lík-
amsræktarkennara, f. 19.5. 1965.
Móðir hennar er Kristín Jónsdóttir,
íslenskukennari, f. 13.2. 1944. Mað-
ur Agnesar Amalíu er Arnþór Jóns-
son, sellóleikari og varaformaður
SÁÁ, f. 20.8. 1957. Börn Agnesar
eru Haraldur Ari Stefánsson,
menntaskóla- og söngnemi, f. 16.2.
1991, og Kristín Amalía Arnþórs-
dóttir, nemi, f. 21.6. 1999. Stjúp-
börn Agnesar eru Gunnar, verk-
fræðinemi, f. 12.7. 1986, Anna
Elísabet, menntaskólanemi, f. 12.8.
Í dag kveð ég fallega yndislega son
minn, sem las Vísnabókina spjald-
anna á milli 19 mánaða gamall með
hjálp móðursystra sinna Perlu og
Petu.
Einnig skemmti hann vinum og
vandamönnum með upplestri úr
uppáhaldsbókinni sinni, Stubbur er
ekki stór, aðeins fjögurra ára.
Jonni tók þátt í unglingasundmóti
aðeins sjö ára gamall, synti 50 metr-
ana á hundasundi, þar sem hann var
ósyndur.
Þakka þér fyrir 65 árin okkar sam-
an.
Ég ætla bara að vona að það sé
fylgst með fótboltanum í himnaríki!
Bið kærlega að heilsa móttöku-
nefndinni.
Ástarkveðja.
Þín
mamma.
Nú þegar ég kveð pabba er mér
efst í huga þakklæti fyrir að hafa
fengið að ganga götuna með honum,
verða honum samferða. Fyrir að hafa
átt svona skemmtilegan og óvenju-
legan pabba sem kom mér og mínum
svo oft til að brosa með skemmtileg-
um tilsvörum, sögum og sérvisku.
Góður, stríðinn, en alveg hrekklaus.
Ógleymanlegur einfari sem samt
elskaði að vera innan um sitt fólk. Átti
sína fáu en tryggu vini sem heimsóttu
hann oft í viku áratugum saman; Ás-
geir frænda og Þorgeir fremstan í
flokki þeir þrír voru heilög þrenning.
Þakklæti fyrir að fá að hafa hann
lengur eftir erfið veikindi og fyrir að
vera börnunum góður, fyndinn og
skemmtilegur afi. Hjálpsamur ráða-
góður tengdafaðir sem gaman var að
fá í heimsókn til spjalls og ráðagerða.
Minningarnar streyma fram; þeg-
ar ég nýfermd var að byrja að kynn-
ast honum og fjölskyldunni. Hve
gaman var að hanga í Stúdíó 28 á
Skúlagötunni og fylgjast með mynda-
tökum og eða hlusta á sögurnar sem
hann og samferðafólkið í auglýsinga-
bransanum reiddi fram yfir rótsterku
kaffi. Mikið fannst mér hann flottur
hann pabbi með síða hárið, grænu
augun og í Levis-gallabuxum. Ansi
lokaður á þessum árum, en svo sér-
stakur. Töffari fram í fingurgóma.
Hann varð miklu opnari seinna og við
ræddum saman í trúnaði. Hann var
góður vinur. Svo að passa drenginn
minn nýfæddan á Grettó þar sem
hann sjálfur hafði alist upp og oft var
passað í gegnum árin. Hann elskaði
barnabörnin, sagði sögur af þeim og
maður fann stoltið; aðdáun okkar
ættingjanna var gagnkvæm. Skottan
sótt í ballett, farið með hana á veit-
ingastað og heim að horfa á „Faulti
Towers“. Drengurinn minn fór með
afa á billann, í Góða hirðinn að kaupa
vínylplötur; það var svo gaman með
afa. Aldrei sagði hann nei, heldur „við
sjáum til“ og svo kom hann alltaf.
Kannski ekki alltaf með bros á vör, en
hann kom. Hann svaraði gjarnan í
símann með „hvað vildi hann“ og allir
í fjölskyldunni veltust um af hlátri yf-
ir tilsvörum. Hafði sterkar skoðanir
en dómgreind hans var góð og oftar
en ekki kom hann með bestu lausn-
irnar. Vel lesinn, grúskari fram í fing-
urgóma sem safnaði óvenjulegu dóti
og engu mátti henda. Ef kaupa átti
myndavél eða græju leitaði maður til
hans; ef þurfti að taka upp úr sjón-
varpinu tók hann upp. Hann sá til
þess að barnabörnin fengju allar bíó-
myndirnar; afmælis- og jólagjafir
voru engu líkar. Valdar af smekkvísi
og komu alltaf að góðum notum.
Hann skutlaðist, passaði hundana,
málaði íbúðir, tengdi og smíðaði.
Samband hans og ömmu var einstak-
lega náið og fallegt; þau voru sálu-
félagar; töluðu saman og hittust dag-
lega. Sungu í bílnum og tuðuðu
góðlátlega. Samband systkinanna var
líka náið; Eva lærði ljósmyndun hjá
pabba; seinna unnu hún, amma,
Kristín Erla og fleiri saman í fjöl-
skyldufyrirtækinu; samstaðan mikil í
gegnum súrt og sætt.
Pabbi átti sínar sorgir en tókst að
ég held að eiga gott líf að mörgu leyti
með því að vera í traustu og innilegu
sambandi við sitt fólk. Ég þakka hon-
um samfylgdina og fyrir að hafa æv-
inlega reynst mér og mínum vel.
Agnes Amalía Kristjónsdóttir.
Elsku pabbi minn. Fyndni, klári,
sniðugi, kaldhæðni og hjálpsami
pabbi minn. Ég vil ekki trúa því að ég
sé búin að missa þig – við sem ætl-
uðum að horfa saman á HM í hand-
bolta.
Við höfum bæði gengið í gegnum
mikil áföll í lífinu en líka góða hluti og
þeirra vil ég minnast.
Þú varst mikil stoð og stytta í mínu
lífi. Í mörg ár keyrðirðu mig í vinnuna
og Andra Pétur í leikskólann og þú
varst alltaf til í að rétta mér hjálp-
arhönd. Þegar röðin var komin að
mér að halda matarboð fyrir hinn
stórbrotna matarklúbb Gúff og
græðgi þá gerðirðu þér lítið fyrir og
brást þér af bæ svo ég gæti haft afnot
af íbúðinni.
Okkar samband einkenndist af
gagnvirkri greiðasemi; þú lagðir fyrir
mig parket og gafst mér start þegar
bíllinn minn var óþekkur og ég keypti
fyrir þig jólagjafir og rækjusamlok-
ur. Þess á milli spjölluðum við um
heima og geima – Manchester Unit-
ed, Chaplin og allt þar á milli.
Þrátt fyrir að það hafi verið hræði-
legt áfall fyrir mig að koma að þér
látnum held ég að það hafi einmitt
verið ég sem átti að gera það. Eins og
það var ég sem var með þér daginn
sem þú fékkst hjartaáfallið, fylgdi þér
upp á spítala og horfði hjálparlaus á
þig í dái í átján daga.
Ég var svo glöð þegar þú loksins
vaknaðir til lífsins og ennþá glaðari
þegar þú fórst smátt og smátt að ná
þér. Ég veit að ég á að vera þakklát
fyrir að hafa haft þig í þessi þrjú ár
eftir hjartaáfallið – og ég er það – en
ég er líka eigingjörn og vildi fá að
hafa þig miklu lengur í lífi mínu. Þú
varst líka svo hress og orðinn eins og
þú áttir að þér að vera svo mig óraði
ekki fyrir því að þú værir á förum. En
enginn sér við Ásláki, eins og amma
Ragna myndi segja, og nú ertu farinn
frá okkur eins og mín yndislega systir
Áslaug Perla, Pési frændi, Anika
frænka og öll hin.
Mér finnst óbærilegt að hugsa til
þess að tala ekki við þig á hverjum
degi, geta ekki varpað fram einhverri
hugmynd og heyra þig segja í gam-
ansömum tón; „Nothing good will
come of this.“ Ég stend mig að því
mörgum sinnum á dag að taka upp
símann og ætla að hringja í þig og í
hvert sinn sem ég geri það hellist
söknuðurinn yfir mig.
Ég sakna þín endalaust mikið
elsku pabbs.
Þín dóttir,
Ragnheiður M.
Kristjónsdóttir (Rax).
Elsku afi.
Ég trúi ekki að þú sért farinn svo
snöggt.
Það var svo margt sem við áttum
eftir að gera saman, en svona er víst
lífið.
Góðir menn koma og góðir menn
fara.
Ég kveð þig með tárvot augun en á
sama tíma er ég virkilega þakklátur
fyrir að hafa kynnst þér. Það var
sannur heiður.
Menn eins og þú eru ekki auð-
fundnir.
Með þínum einstaka húmor og góð-
vild gerðir þú samverustundir okkar
svo eftirminnilegar.
„May your heart always be joyful.
May your song always be sung.“ –
(Bob Dylan).
Elsku afi, þú varst einstakur mað-
ur og ég mun aldrei, aldrei gleyma
þér.
Hvíldu í friði.
Þinn
Haraldur Ari.
Elsku Jonni, síðan þú fékkst
hjartaáfallið í janúar fyrir þremur ár-
um hef ég haft ég stöðugar áhyggjur
af þér. Fyrir einu og hálfu ári varstu
kominn í andlegt og líkamlegt jafn-
vægi. Þá var ég sannfærð um að þú
myndir lifa í mörg ár enn. Ég held ég
hafi verið farin að trúa því að hinn
mikli hjartaskaði sem þú varðst fyrir
hefði gengið að mestu til baka, sem
gerðist ekki. Það kom mér því algjör-
lega í opna skjöldu þegar Ragnheið-
ur öskraði í símann að þú værir dá-
inn. Síðan áfallið; að horfa á þig
umkomulausan, látinn á gólfinu.
Við vorum gift í mörg ár. Síðan
skildum við. Þrátt fyrir það hefur
mér alltaf þótt vænt um þig enda eru
tilfinningar hvorki svartar né hvítar
frekar en nokkuð annað.
Ég var alltaf eini kvenmaðurinn í
partíum með félögum þínum, Óla á
Grettó og fleirum. Þar voru stöðugt
heitar umræður um þjóðfélags- og
stjórnmál. Það fannst mér óskaplega
skemmtilegt.
Ég sakna þín nú þegar og mun
sakna þín. Hvern á ég að hringja í til
að fá upplýsingar um tölvuna? Hvern
á ég að tala við af viti um stjórnmál?
Eitt af þeim málefnum sem við gát-
um alltaf rætt.
Ég hef óskað þess í mörg ár að
engir fleiri, sem standa mér nær,
myndu deyja á undan mér …
Ég á engin orð til að lýsa samúð
minni með Ragnheiði og Andra Pétri.
Gerður Berndsen.
Um árabil var ljósmyndastofan
Myndiðn Mekka ljósmyndunar á Ís-
landi. Þangað leituðu ungir og upp-
rennandi ljósmyndarar og drukku í
sig fróðleik og þáðu faglega leiðsögn
þeirra góðu manna Leifs og Ævars
sem áttu og ráku Myndiðn. Þeir fé-
lagr voru ósparir á heilræðin og að-
stoðuðu okkur á alla lund og það
þrátt fyrir að við sem þangað komum
værum þá þegar keppinautar þeirra.
Slíkur var þroski þeirra.
Því er mér hér tíðrætt um Mynd-
iðn að einmitt þar 1973 kynntist ég
Kristjóni Haraldssyni „Jonna“ fyrst
en hann var þá kominn á seinnihluta
námssamnings hjá Myndiðn.
Mál þróuðust á þann veg að
skömmu síðar hófst samstarf okkar
Jonna og rekstur á ljósmyndastof-
unni Studio 28 sem við síðan rákum
sameiginlega til ársins 1978 að leiðir
skildi. Jonni starfrækti þó Studio 28
áfram í mörg ár.
Þetta voru spennandi tímar og allt
að gerast, heimili, börn, þak yfir höf-
uðið og fyrirtækið.
Við vorum ungir og ákafir og feng-
um snemma mörg verkefni á sviði
ljósmyndunar. Það var mikið að gera
og oftar en ekki unnið fram á rauða-
nótt. Þrátt fyrir að talsvert væri
spjallað og kaffidrykkja og reykingar
stundaðar af kappi gætti Jonni þess
að ljúka því sem lofað var og varð tví-
mælalaust kjölfestan í okkar sam-
starfi. Hann bjó yfir haldgóðri
reynslu þegar kom að tækniúrlausn-
um og var afar góður félagi. Hann
ljósmyndaði mikið í stúdíói og var
flinkur ljósmyndari.
Þótt samstarfinu lyki átti ég ávallt
hauk í horni þar sem Jonni var og
urðu fagnaðarfundir þá við hittumst.
Æðruleysi kemur upp í hugann
þegar ég minnist Jonna. Þrátt fyrir
andstreymi, sáran dótturmissi og síð-
ar alvarleg veikindi hans sjálfs bar
hann aldrei vandræði sín á torg. „Nú
munaði mjóu“ sagði hann þó fyrir
nokkrum árum þegar ég heimsótti
hann á Landspítalann þar sem hann
lá og var vart hugað líf eftir alvarlegt
hjartaáfall. Svona var Jonni, hæfi-
lega kaldhæðinn húmoristi og gull af
manni.
Ég kveð Jonna með ljúfa minningu
í huga og bið afkomendum hans og
öðrum ættingjum allrar blessunar.
Kristján Pétur Guðnason.
Kristjón Haraldsson
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
MAGNEA JÓNSDÓTTIR,
Miðbraut 33,
Seltjarnarnesi,
lést fimmtudaginn 6. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir fá starfsmenn Hrafnistu í Boða-
þingi fyrir frábæra umönnun og vináttu. Hún var Magneu og hennar
fjölskyldu ómetanleg. Einnig fær starfsfólk B-2 í Fossvogi sérstakar
þakkir.
Guðmundur Jóhannsson,
Hulda Guðmundsdóttir, Jóhann O. Guðmundsson,
Jón Guðmundsson,
Guðmundur, Óttar og Magnea Björg.
✝
Hjartkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma okkar,
VIGDÍS THEODÓRA BERGSDÓTTIR,
Dósý,
Bjarnastöðum,
Vatnsdal,
lést á heimili sínu mánudaginn 17. janúar.
Ellert Pálmason,
Pálína Bergey Lýðsdóttir, Bjarni Kristinsson,
Hekla Birgisdóttir,
Pálmi Ellertsson,
Oddný Rún Ellertsdóttir,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Móðir okkar og amma,
FANNEY HJALTADÓTTIR
frá Hólmavík,
Smáraflöt 6,
verður jarðsungin frá Garðakirkju, Garðabæ
föstudaginn 21. janúar kl. 15.00.
Ásthildur Benediktsson, Guðmundur Benediktsson,
Benedikt Benediktsson, Diane Benediktsson,
Courtney Mary Benediktsson,
Brittany Nicole Benediktsson,
Fanney Anna Benediktsson,
Hjalti Ingimundur Þórðarson,Helga Bahr,
Þorsteinn Hjaltason, Sara Níelsdóttir,
Arna Þorsteinsdóttir,
Sigurlaug Hjaltadóttir, Böðvar Sveinsson,
Hjalti Böðvarsson,
Guðmundur Þórðarson, Kristín Magna Guðmundsdóttir,
Fanney Guðmundsdóttir,
Þórður Guðmundsson,
Bjarni Guðmundsson, Linda Viðarsdóttir,
Kristín Emilía Bjarnadóttir.