Teningur - 01.05.1987, Síða 12

um þótt hann dræpist? Ja, ekki nema CT/fairtn
Skrána... Haföi ekki enn lokið sínum
kafla. Hann strauk hendi mjúklega yfir
skallann. Var nú eina dæmið á svæðinu.
Og alveg sérstakt. Já, einstakt í allri
samanlagðri Skránni. Hann fengi margar
myndir; undir öllum sjónarhomum. Það
var ekki svo lítið. Svo gæti hann kortlagt
á sér hausinn, getið uppgötvana sinna og
birt niðurstöður mælinganna. Orðið
heimsfrægur fyrir óvenjulega athyglis-
gáfu og rannsóknarhæfileika. Það væri
ekki ónýtt. Yrði að ráða sér umboðs-
mann.
En skipti þetta nokkxu máli? Var það ekki
hundómerkilegt? Yrði heimurinn samur?
Breyttist nokkuð þótt hann stykki með
þennan fróðleik? Fengi smágrein í blöðin
þar sem segði að maður hefði dottið í
sjóinn og drukknað. En það var svo
algengt. Enginn tæki eftir því. Hann
dæsti. Þyrfti að sofa á þessu. Hugleiða
þetta. Var hann ekki sömu megin við
vegginn og hún? Vom það sömu for-
merkin?
Hann snérist á hæli og gekk burt frá
bryggjunni. Þungt hugsi.
Apríl 1978
Yngvi Egilsson
BÖRN UM VETUR
I
Smábörnin meðal fólksins
í snjónum niðrá stoppistöð
eru svo dúðuð í föt
að þau tvístíga þar
litlir frankensteinar
Svona árla morguns
er vindur ekki vakinn
og í djúpfrystri kyrrðinni
er andgufan útúr hverjum manni
óskrifað pláss fyrir orð
fígúm í teiknimyndasögu
Allt er litlaust
ekki einusinni svart og hvítt
bara grámyglulegt
nema daufgul ljós stauranna
sem ná því enganveginn
að lýsa upp stöðina
II
Sólin er að lyfta sér
með seigum hjartaslögum
yfir lægstu þökin
og alltíeinu er fólkið
farið að tala saman
hábölva seinum vagninum
og hasta á bömin
sem benda opinmynnt
á sólina breyta trjánum
í rauð háræðanet
sem greinast uppí hvítan
og blóðlausan himininn
Og enginn tekur eftir
hábölvuðum vagninum
sem krafsar sig upp götuna
eins og handleggur í snjónum