Húsfreyjan - 01.10.1964, Qupperneq 13

Húsfreyjan - 01.10.1964, Qupperneq 13
Það' voru að koma jól! En jólagleSin lilaut að verða tregablandin. Afi og litli bróðir liöfðu dáið og svo bafði taugaveikin lierjað, og gamli bœrinn að læknisráði verið jafnaður við jörðu. Og þá var lagt í það mikla ævintýri að byggja nýtt liús. Jóhannes bróðir rninn vann bjá Ryekdal. Með honum vann piltur nokkur úr Reykja- vík, Lúther Lárusson að nafni, nú bóndi að Ingunnarstöðum í Kjós. Það var víst Lúther að þakka, að bróðir minn lagði í það fyrirtæki að smíða jólatré. Svo fór Jóhannes gangandi með Lútlier á Þorláks- messudag til Reykjavíkur lil þess að sækja ýmis konar skraut á jólatréð. Jóliannes kom svo einsamall til baka, þótt inyrk- fælinn væri. Ég man vel þessa daga og alltaf befur mér þótt vænt um Lútlier Lár- usson síðan. Meðan mamma og bróðir minn voru að skreyta jólatréð, var ég allt- af á gægjum. Og þegar búið var að baða okkur og klæða, var okkur lofað inn. En sú dýrð! Við liöfðum nefnilega aldrei séð jólatré fyrr. Og svo kom anima í Mýrar- húsum í peysufötum með dúksvuntuna, sem hún annars setti aldrei upp nema þeg- ar hún fór til kirkju. Og þarna sat hún hvíthærð og virðuleg, með skottliúfuna frammi á miðju enni og með skúfinn niður á öxl. Hún var ekki minna hrifin en ég af allri dýrðinni. Mér fannst amma falleg þetta kvöld. Mamma lét okkur ganga kringum jóla- tréð og syngja jólasálma. Sjálf spilaði liún undir á harmoniku. Við sungum af inni- lcik og hjartans list. Meira að segja bróðir okkar bafði fengið lag, liann sem alltaf var laglaus og setti okkur ævinlega út af laginu. Þegar við böfðum sungið um stund, voru góðgerðirnar bornar fram, súkkulaði, kleinur, pönnukökur og jólakaka. Þegar búið var að lesa lesturinn, var okkur sagt að hátta, því að daginn eftir ættum við að fara til messu vestur að Görðum. En ég man að ég leit á mömmu og spurði, hvort ekki væru rúmstólpajól líka hér. Og ég fékk kerti til þess að festa á rúmstólpann minn. Og svo sofnaði ég undir lestrinum eins og ég var vön. Ég vaknaði ekki daginn eftir'fyrr en tími var kominn til þess að ganga til kirkju. Séra Jens Pálsson prestur í Görðum var maður feitlaginn, föngulegur á velli, en með' töluverða ýstru. Mér var vaxtarlag hans mikil ráðgáta. Mér fannst, að' liann lilyti einlivern tíma að eignast barn. En þegar ég spurði ömmu, hvenær hann séra Jens ætti harnið, varð hún byrst. „Það verður aldrei, sem hann fæðir af sér barn,“ svaraði liún stutt í spuna. Hiin gaf enga skýringu á þessari fullyrðingu. Svo fór ég að lieyra, að prestslijónin væru barnlaus. Og næst þegar séra Jens kom til þess að’ liúsvitja, horfði ég lengi á liann og sagði: „Presturinn getur ekki átt barn“. Þá þreif mamma í mig og skaut mér út fvrir dyrnar, svo að ég yrði mér ekki frek- ar til skammar. Það var mikil huldufólkstrú í Firðinum á uppvaxtarárum mínum. Ég trúði alltaf á liuldufólk og trúi enn. Margt styrkti mig í þeirri trii. Þegar ég fæddist haustið 1897, var mjög liart í ári og mikið aflaleysi. Sennilega liefur það, verið ástæðan fyrir ]iví, að niíimma saumaði enga flík lianda mér áð- ur en ég fæddist. En þegar Magga systir mm fæddist, liún var fjórum árum eldri en ég, hafð'i mamma saumað' talsvert af fötum. En svo vildi til að ein skyrtan týnd- ist og fannst ekki, hvernig sem leitað var. „0, það liefur einhver fengið hana lán- aða og skilar henni aftur, þegar hann er búinn að nota hana,“ sagði mamma og var liin rólegasta. Nú fæðist ég og mamma segir Ijósu, að ég fái enga nýja flík. Fötin voru geymd í dragkistu, sem jafnan stóð fyrir aftan rúm- ið liennar mömmu. Þegar Ijósa opnar kist- una verður fyrst fvrir henni ný skvrta. Sér ]>á mamma, að ])etta er skyrtan, sem liorfið liafði fjórum árum áður. Eg var svo færð í skyrtuna og hef æ síðan verið þakklát lnildufólkinu fyrir að hafa geymt þessa ágætu nýju skyrtu handa mér allan þenn- an tíma. Oft var mömmu sagt frá konu, sem fólk 11 HÚSFBEYJAN
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Húsfreyjan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Húsfreyjan
https://timarit.is/publication/831

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.