Vera - 01.12.1998, Blaðsíða 24

Kristín Heida Kristinsdóttir
Kvenskörunaar
Heimspekiskólans
Með brjóstin full af mjólk stökk ég út í
kvöldrökkrid til að sitja kennarafund hjá
Heimspekiskólanum. Fundur þessi var
sérstakur fyrir þær sakir ad allir kenn-
arar skólans eru konur og eins tel ég
nokkuð sjaldgæft að slíkir fundir séu
haldnir í notalegu herbergi á veitinga-
húsinu Við Tjörnina með kertaljós og
góðgæti á borðum.
Á kennarafundi í Heimspekiskólan-
um, f. v. Guðrún Eva, Drífa, Hreinn,
Kristín og Kolbrún.
Eflaust hafa flestir heyrt Heimspekiskólann
nefndan en ekki er víst að allir viti hvað þar
fer fram. Skólinn fór af stað fyrir 11 árum og
stóð Hreinn Pálsson fyrir stofnun hans, en
hann hafði lokið framhaldsnámi í mekka
barnaheimspekinnar í Montclair skólanum í
Bandaríkjunum. Nemendur Heimspekiskól-
ans eru á aldrinum 6-13 ára og markmið
skólans er að efla gagnrýna og skapandi
hugsun í anda umhyggju hjá börnunum. Þar
fá þau einnig nauðsynlegan vettvang til að
skiptast á skoðunum.
Ekki veit ég hvort ég á að kalla kennar-
ana sem taka á móti mér stelpur, stúlkur eða
konur, því þær eru þetta allt í senn. Þær eru
ungar þó þær séu á misjöfnum aldri og á
misjöfnu róli í lífinu. En þær eiga það sam-
eiginlegt að hafa lært heimspeki og víla ekki
fyrir sér að sjá um alla kennslu í Heimspeki-
skólanum. Þær Kristín Þóra Harðardóttir,
Kolbrún Pálsdóttir, Guðrún Eva Mínervu-
dóttir og Drífa Thorstensen bera saman
bækur sínar á fundinum ásamt Hreini skóla-
stjóra og ég fæ að forvitnast um þær og
skólann: Kristín er 33 ára, þriggja barna
móðir með BA próf í heimspeki. Kolbrún er
27 ára, fjögurra barna móðir, einnig með BA
próf í heimspeki. Guðrún Eva er 22 ára nemi
á öðru ári í heimspeki og Drífa er 27 ára og
vinnur að BA ritgerð sinni í heimspeki.
En þær hafa fleiri járn í eldinum, Kristín
rekur garðyrkjufyrirtæki ásamt manni sínum,
Kolbrún er í meistaranámi í uppeldisfræði
við Háskóla (slands, Guðrún Eva er rithöf-
undur og Drífa er myndlistarmaður, vinnur
sem stílisti á veitingastaðnum Við Tjörnina
og syngur bakraddir hjá hljómsveitinni
Súkkat. Þær tvær síðastnefndu eru með
framtíðaráform um að hverfa af landi brott
um stundarsakir, Guðrún Eva til Hollands að
sinna ritstörfum og Drífa til Bandaríkjanna (
sérnám í barnaheimspeki í sama skóla og
Hreinn sat í. Auk þess lætur Guðrún Eva
verkin tala þegar henni stendur ekki á sama
um meðferð mannfólksins á móður jörð.
Hún ætlar, ásamt Elínu vinkonu sinni sem
einnig er í heimspeki, að mótmæla virkjun
hálendisins með því að fasta í tíu daga yfir
jólahátíðina.
Þessum fjórum konum finnst starfið í
Heimspekiskólanum spennandi og
skemmtilegt og þær eru ánægðar með hvað
Hreinn gefur þeim frjálsar hendur í kennsl-
unni og treystir þeim til að spila eftir eyranu
hverju sinni. Þær barnlausu, Guðrún Eva og
Drífa, hafa verið að kenna saman einum hóp
og lágvaxna fólkið kom þeim þó nokkuð á
óvart:
„Þau eru mjög skemmtileg og eru miklir
heimspekingar án þess að hafa fengið
nokkra þjálfun. Kennslustund gengur þannig
fyrir sig að við byrjum á að lesa texta sem
inniheldur eitthvað ákveðið efni. Því næst
spyrjum við og fáum viðbrögð frá krökkun-
um. Svo reynum við að leiða umræðurnar
eftir áhugasviðinu hverju sinni og það eru
ótrúlegustu hlutir og hugmyndir sem koma
upp í tímunum."
Þegar ég spyr Hrein hvers vegna hann
hætti að kenna sjálfur við skólann í haust og
varpaði því yfir á þessar konur, svarar hann
af mikilli hógværð að hann hafi alltaf
þroskast svo hægt:
„Ég var búinn að vera í þessu Í10 ár
þegar ég komst að því að það þyrfti að virkja
fleiri, koma öðrum inn í þetta. Maður verður
jú þeim mun ríkari eftir því sem maður deilir
því með fleirum."
Engin stelpnanna er kennaramenntuð,
en Hreinn undirbjó þær með svolitlu nám-
skeiði en annars reynir hann að skipta sér
sem minnst af þeim:
„Þær hefðu aldrei komið til greina nema
af því þær hafa bakgrunn í heimspeki. Al-
mennir kennarar hafa öðruvísi styrkleika á
bak við sig. Besta aðferð til að kenna heim-
speki er að nota aðferðir heimspekinnar
sjálfrar, það þarf ekkert að vera í einhverri
umbúðafræði til þess. Svo kemur bara í Ijós
eftir áramót hvort þær hafi staðið sig vel,
hvort krakkarnir haldi áfram á nýrri önn og
hvort allt fyllist af nýnemum.“
24