Vera - 01.12.1998, Síða 38

Guörún Dís lónatansdóttir
í allri sinni dýrð!
Kvennasögusafn íslands hóf
síóastliðinn vetur sýningar á
verkum íslenskra myndlistar-
kvenna. Markmið sýningarhalds-
ins er aó kynna íslenskar mynd-
listarkonur og gefa fólki færi á að
heimsækja safnið án þess að
eiga þangað formlegt erindi.
Sýningargestir hafa margir hverjir
sagt að þeir væru að koma í
fyrsta sinn í Þjóðarbókhlöðuna
og þótt þetta kærkomið tækifæri
til að heimsækja Kvennasögu-
safnið í nýjum húsakynnum. Það
var listakonan Rúna sem reið á
vaðið með sýningu á pensílteikn-
ingum sem unnar eru á japansk-
an, handgerðan pappír. Hún er
þó einkum þekkt fyrir myndgerð
á steinleirs- og postulínsflísar.
Ekki hefur verið mótuð ákveðin
stefna hvað varðar sýningarhald í
safninu. Það er einungis rýmið
sjálft sem setur ákveðnar skorð-
ur. Hingað til hefur verið haft
samband við listakonurnar en
vonast er til að í framtíðinni muni
þær sjálfar hafa frumkvæði að
sýningarhaldi í Kvennasögusafni
íslands.
V J
Auður Ólafsdóttir er ein
þeirra myndlistarkvenna
sem sýnt hafa í Kvenna-
sögusafni íslands. Það var
blíðskaparveður þegar hún
kom stormandi inn í Þjóð-
arbókhlöðuna með Carls-
berg-trékassa undir hand-
leggnum, fullan af vatns-
litamyndum. Þeir sem
komið hafa í Kvennasögu-
safnið vita að sá sem þar
situr hefur enga hugmynd
um hvernig veðrið er ut-
andyra. En þegar Auður fór
að setja upp myndirnar
sínar var eins og það birti
upp og sólin skini innan
veggja safnsins. Það fór
ekki hjá því að um mann
liðu heitir og litríkir
straumar þegar maður
virti myndirnar fyrir sér.
Sól, fuglar og konur. Ást-
fangnar konur? Hugsandi
konur? Sorgmæddar kon-
ur? Ráðvilltar konur? Það
verður hver og einn að
túlka fyrir sig.
38